چرا به مشکل قطعه سازی کشور کسی توجه نمی کند!؟

به گزارش خبرخودرو ، مدتی است صنعت خودرو به عنوان یکی از صنایع فعال و مطرح کشور مورد تهاجم و بی مهری قرار می گیرد . صنعتی با حدود بیش از 20 هزار میلیارد تومان فروش ، ایجاد بالاترین میزان اشتغال زایی در کشور و قرارگیری در جمع صنعت خودرو 13 کشور برتر جهان و دارا بودن سطح تخصصی و مهارت نیروی انسانی !

صنعت خودرو لکوموتیو صنایع هر کشوری است . چه عامل و یا عواملی وجود دارد که علاقه مند توقف این لکوموتیو می باشد؟ به صنعتی که روند رو به رشد خود را در دشوارترین شرایط همچنان طی می کند  چرا کم توجهی می شود ؟!  آمار تولید حتی در سخت ترین شرایط کسب و کار در سال های اخیر کماکان مثبت بوده است . به فریاد قطعه سازان کشور که سهم حدود 80 درصدی از این صنعت را دارند و اکثریت قریب به اتفاق آن ها از بخش خصوصی هستند و توانسته اند در این مقطع زمانی حساس با چنگ و دندان در تأمین قطعات از هیچ تلاشی فروگذار نباشند و قطعات مورد نیاز را برای شرکت های خودروساز تأمین کنند، کسی گوش نمی دهد .

می گویند زمانی که اولین بار در ایران ماشین دودی به حرکت در آمد ، عده ای به سمتش سنگ پرتاب می کردند و چون از حرکت باز می ایستاد ، سنگ پرانی متوقف می شد . فشار های امروز ، آن ایام را تداعی می کند ، گویی تا کاری انجام نمی گیرد اعتراضی وجود ندارد ، ولی وقتی حرکت یا تحولی آغاز می شود ، انتقادهای غیر منطقی و تخریب ها شروع می شود . چگونه می توان تحول صورت گرفته در این صنعت را ندید ؟ حال فرض کنیم صنعت خودورسازی و قطعه سازی کشور را با روش ها و ترفندهای مختلف از حرکت باز داشته و متوقف کنیم ، ببینیم چه چیزی نصیبمان می شود ؟ حداقل یک و نیم میلیون بیکار که ارتباط مستقیم و غیر مستقیم با این صنعت دارند اولین دستاورد خواهد بود . افراد شاغل در این صنعت خارجی نیستند، خواهر ، برادر ، دوست ، همسایه و نهایتاً هم وطن ما هستند . صدمات و ضایعات اجتماعی ناشی از بیکاری، دامن گیر همه خواهد شد . ایجاد یأس و ناامیدی در قشر جوان که ما نمی توانیم تولید کنیم ، نابودی سرمایه گذاری های صورت گرفته در بخش خصوصی و دولتی ، صدمه دیدن صنایع بالا دستی و پایین دستی ، کمک به فرار سرمایه از کشور ، اثبات دوباره بی حاصلی فعالیت های تولیدی ، تقویت گرایش به فعالیت های خدماتی و غیر مولد ، نابودی مهارت های تخصصی کسب شده در حوزه های مختلف و در مقابل توسعه واردات خودرو ، پرشدن جیب وارد کنندگان ، گرم کردن بازار همان کشورهایی که با تمام توان نابودی صنعت و اقتصاد ما را مدت هاست نشانه رفته اند ، حاصل توقف صنعت خودرو و سایر صنایع کشور خواهد بود . واقعاً چه عاملی باعث می شود که اینگونه عمل کنیم ؟ آیا کسی با اندک تجربه در حوزه صنعت و اقتصاد ، در عمق  وجودش می تواند باور داشته باشد که در کشوری چون ایران ، توسعه واردات به نفع ماست و تولید داخل را به اشکال مختلف مورد حمله قرار دهد !

 به راستی از ماست که بر ماست .

با روش های موجود دیگر نیازی به تکاپوی مخالفان توسعه صنعتی کشور و تخریب ساختارهای شکل گرفته در بیرون از مرزها وجود ندارد . از ابتدای سال 1390 بارها و بارها اعلام شد ، صنعت قطعه سازی در کشور در حال صدمه دیدن است . صنعتی که سرمایه ملی است . ما باید آموخته باشیم که دیگر مدت هاست نفت و گاز و مس و .... منابع قابل اتکایی نیستند . کاهش ها و افزایش های خارج از کنترل نفت در سال های اخیر باید به ما آموخته باشد که نیازمند تغییر نگرشمان هستیم و در این راه فقط و فقط باید بر توسعه تولید داخل تکیه کنیم .

 بنده در این مقطع زمانی صادقانه به اطلاع دست اندر کاران محترم صنعت و اقتصاد کشور می رسانم ، باور کنید قطعه سازان کشور گرفتارند و مشکل دارند و نمی توانند افزایش هزینه ها را با فشار دستوری  ثابت نگه داشتن قیمت ها تحمل کنند . این در حالیستکه شرکت های خودروساز اعلام می دارند میزان افزایش قیمت تخصیص یافته پاسخگوی نیازشان نیست و قادر نیستند با این میزان افزایش قیمت در قراردادهای قطعه سازان تجدید نظر کنند . در این میان فراموش نکنیم کم توجهی و بی مهری به صنعت خودروی کشور در حالی صورت می گیرد که بالاترین رده مسئولان نظام بارها و بارها ، در سخنرانی ها و بازدیدها ، تأکید مکرر بر پشتیبانی از تولید ملی داشته اند ، تولیدی که می تواند افتخار ملی باشد .

اگر امروز برای شنیدن صدای رنجور صنعت قطعه سازی گوش شنوایی وجود نداشته باشد ، فردا بسیار دیر خواهد بود و صدمه ای جبران ناپذیر بر اقتصاد ملی وارد خواهد شد .

ساسان قربانی دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه های خودرو