فرصت محدود برای حفظ صنعت خودرو و قطعه سازی

به گزارش خبرخودرو ، مشکلات و بحرانی که برای صنعت خودروسازی و به تبع آن صنعت قطعه سازی کشورمان پدید آمده علی رغم تفاوت در علل و عوامل بروز ، برای صنایع مشابه حتی در کشورهای پیشرفته صنعتی جهان نیز رخ داده است . از آن جمله می توان به صنایع خودروسازی و قطعه سازی کشورهایی چون : آمریکا ، آلمان ، فرانسه ، ایتالیا و حتی ژاپن و کره اشاره کرد . آنچه این بحران ها را متفاوت می کند شیوه برخورد با مشکل از سوی مسئولین نظام اقتصادی و صنعتی کشور است .

به عنوان مثال این کشورها با درک درستی که از اهمیت صنعت خودرو در نظام اقتصادی کشور خود دارند و شناخت کامل از تأثیر مخرب و فراگیر صدمات ناشی از توقف این صنعت بر اقتصاد ملی و اشتغال ، بسیار هوشمندانه ، فوری و برنامه ریزی شده عمل کردند که در این خصوص به مواردی چون اعطای تسهیلات بلاعوض دولت ، عدم دریافت مالیات از شرکت های بحران زده در یک دوره زمانی مشخص ، مشارکت دولت در پرداخت حقوق کارگران و جلوگیری از اخراج نیروها به منظور حفظ اشتغال مولد و دستور اکید به کلیه سازمان های وابسته به دولت ، برای همکاری نزدیک با خودروسازان و قطعه سازان و بالاخره ایجاد ثبات اقتصادی در کشور مطبوع می توان اشاره کرد .

البته در هیچ یک از این کشورها ، ارزش پول ملی به یک باره نصف یا کم تر نشد و مواد اولیه به دو یا سه برابر افزایش نیافت و در هیچ یک از این کشورها ، خودروساز و قطعه سازانشان مفهوم بهره بانکی 20 الی 30 درصد را نمی دانند . پس در یک مقایسه منطقی محیط کسب و کار ، به این نتیجه می رسیم که مسئولیت و حساسیت تصمیم گیری تصمیم سازان حوزه اقتصاد و صنعت برای حفظ صنعت خودرو و قطعه سازی کشورمان  بسیار حساس تر بوده و برای حمایت از این صنایع باید انرژی بیشتر صرف کنند.

حال آنکه در رجوع به بخش نامه ها ، دستورالعمل و قوانین خلق الساعه که هر روز از طریق رسانه ها به اطلاع تولید کننده می رسد مانعی بر و موانع قبل افزوده می شود . شخصاً بر این باور نیستم که خدای ناکرده قصد و عمدی در کار باشد ، ولی هر انگیزه ای و اندیشه ای که باعث چنین اقداماتی شود ، خروجی اش نابودی صنعت خودرو و قطعه سازی کشور خواهد بود . ما نباید فراموش کنیم تولید ملی آبروی آحاد مردم این کشور است  و هیچ مسئولی حق ندارد با آبرو و هویت ملی کشور بازی کند .

اگر صنعت خودرو و قطعه سازی کشور با همین روند خطرناکی که به سمت توقف پیش می رود حرکت کند ، کاهش تولید بیشتری را در هفته های آینده شاهد خواهیم بود . درست در این ایام تعرفه واردات را کاهش می دهیم و از طرف دیگر ورود خودروهای زیر 2500 سی سی را آزاد می کنیم و به جای اعلام بخشودگی مالیاتی در واحدهای تولیدی، اعلام می شود منابع مالی مورد نیاز بودجه سال آینده بر دریافت مالیات از تولید استوار خواهد بود . در حالیکه هنوز صنعت خودرو و قطعه سازی قادر نیست ارز مورد نیاز خود را دریافت کند و به جای یک پاسخ روشن ، در چنبره پر پیچ و خم وزارتخانه ها و ادارات و سازمان های موازی ، این در و آن در می شود .

این تصمیمات چه معنایی دارد ؟ کسانی که باعث این رفتار با تولید و تولید کننده می شوند آیا به نتیجه کار خود می اندیشند ؟ آیا فعالان عرصه تولید می توانند در چنین فضایی به کار خود ادامه دهند ؟آیا دیگر کسی جرأت ورود به عرصه تولید را خواهد داشت ؟ آیا رواست در کشورمان ایران به جای تولید ، دلالی و واسطه گری را رواج دهیم ؟ نتایج زیان بار این تصمیم کسی را آسوده نخواهد گذاشت . آن هم در سال حمایت از تولید ! همه ما می دانستیم اگر در هدفمند سازی یارانه ها ، تولید نادیده گرفته شود آثار مخربی در پی خواهد داشت و اکنون نتایج بی توجهی به تولید و استفاده نکردن از تجربه کشورهایی که این راه را طی کرده اند را به وضوح می بینیم . کندی و توقف های اجباری در صنعت خودرو و قطعه سازی نتیجه رفتارهای گذشته مسئولین است و هر روز که می گذرد ، شرایط دشوارتر شده و برگشت به شرایط گذشته دور از دسترس می نماید .

همانطور که در مجلس به اطلاع نمایندگان محترم در کمیسیون صنایع رسید ، در این مقطع حساس ، تحت فشار گذاشتن مدیران فعلی صنعت خودرو نه تنها چاره کار نخواهد بود بلکه مشکلی بر مشکلات خواهد افزود . نباید دنبال مشکل در جای اشتباه باشیم و زمان را از دست بدهیم ، همه ما باید کمک کنیم این صنعت زمین گیر نشود و به هر ترتیب ممکن جلوی زیان های بیشتر به اقتصاد ملی را بگیریم ، چه کسی پاسخگوی بیکاری نیروهای متخصص و آموزش دیده این صنعت خواهد بود ؟ چگونه می توان دوباره این سرمایه های مهم را دور هم جمع کرد ؟ اقتصاد ملی ما در توقف این صنعت ، بیکاری مولد ترین بخش از نیروی انسانی کشورمان را با تأسف نظاره گر خواهد بود و تردید نیست که دشمنان این کشور ، مهلک ترین ضربه به اقتصاد ملی مان را صدمه به صنعت خودرو می دانند و برای توقف آن لحظه شماری می کنند .

از خود سوال کنیم چه کسانی از واردات خودرو سود می برند ؟ و چه عاید کارگر و کارشناس و تولید ملی و عامه مردم می شود ؟ و آیا با این سیاست ها ، این صنعت دوباره خواهد توانست کمر راست کند ؟ و آیا اگر خیابان های کشورمان با خودروهای چینی و کره ای و سایر کشورها پر شود ، سودش به جیب چه کسانی می رود ؟ و صنایع چه کشورهایی باز هم رونق خواهند یافت و توسعه اشتغال، در بیکاری نیروی انسانی ایران هدیه به کدام کشور خواهد بود ؟ تا اندک فرصتی داریم در تصمیماتمان بازنگری کنیم و اطمینان داشته باشیم تاریخ درباره عملکردمان قضاوت خواهد کرد و اجازه ندهیم بزرگ ترین زنجیره تولیدی و صنعتی کشور که نتیجه تلاش آحاد مردم کشور عزیزمان است ، تحت تأثیر سیاست های غلط ، به سرعت نابود شود .

ساسان قربانی

دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه های خودرو