رنو بازنده بزرگ؟!

روزي كه قرارداد ال 90 امضا شد – سواي تمام انتقا د ها- بزرگترين بيمي كه وجود داشت ، ترس از تكرار تجربه تلخ رنو 21 بود. اين موضوع نه تنها براي طرف ايراني كه حتي براي فرانسويان هم يك كابوس بود.اما متاسفانه اكنون بايد گفت اتفاقي بسيار ناگوارتر از ان تجربه رخ داده است! اتفاقي كه به يك فاجعه پهلو مي زند.

بهتر است با اين استدلال شروع كنيم كه بديهي ترين اصل در طرح هر پروژه

هزينه-فايده كردن ان است.مدتي قبل از شروع پروژه ال 90 مهندس ويسه ريس سابق سازمان گسترش ومسوول واقعي صنعت خودرو ايران از وقوع انقلابي بزرگ در صنعت خودرو خبر داد. چندي بعد ايشان ايده ادغام خودروسازان – ايران خودرو و سايپا- را طرح نمود كه با مخالفت جدي منطقي وجهانگيري به ناچار اين ايده به بايگاني سپرده شد ولي رييس، طرحي نو در انداخت، پلتفرم مشترك! از سال 79 كه اين ايده طرح شد تا يك سال كسي از چند وچونآان سر در نمي اورد تا در اوايل خردادد 80 مشخص شد منظور همكاري مشترك با شركت رنو فرانسه بود كه تجربه اي موفق از ادغام در كارنامه خود داشت و به همين دليل رنو- نيسان ناميده مي شد.

انقلاب در صنعت خودرو كه اينك به انقلاب در قيمت خودرو تنزل يافته بود با بحث جايگزيني پيكان همراه شد.اين بزرگترين فرصت براي يك شركت خارجي بود كه بيشترين سهم فروش خودرو در ايران را از آن خود كند و درست در اين موقع پرنده خوشبختي بر شانه شركت رنو نشست و انها كه با طراحي و عرضه خودرو لوگان به روماني ،به دنبال بازار هاي جديد بودند با چنگ ودندان اين پيشنهاد را قاپيدند و به ايران باغ سبز انقلاب در صنعت خودرو نشان دادند و اين طرح با اسم مستعار ال 90 شروع شد.

از انجا كه منتقدان اين پروژه در فاصله كوتاهي به مناصب قدرت در مجلس شوراي اسلامي و دولت دست يافتند و نظرات خود را به كرسي نشاندند ، به نظر مي رسيد همه چيز به خير و خوشي پايان يافته و ازاين پس شاهد دور جديدي از همكاري با رنو احيا شده خواهيم بود- نه رنو 5 و رنو 21 سابق!

مي خواستيم ذهنمان با تصوير جديدي از رقيب پژو آشنا كنيم. چرا كه در توصيف ال 90 گفته مي شد،

-خودرويي با تكنولوژي روز

-دو گانه سوز

-برخوردار از موتور 1800سي سي

-سدان، داراي صندوق وبا ظرفيت مناسب

- در محدوده قيمتي پيكان

اين شرايط در زمان خود با ارزش و مهم بود اما هر پروژه وقتي در قالب زماني خود اتفاق نيفتد ارزش خود را از دست مي دهد . اصولا فلسفه مديريت پروژه و مديرت زمان بر پايه همين اصل هزينه- فايده ايجاد شده است و اگر در پروژها يي به اين اهميت شركتي مانند رنو نتواند به انتظار بازار هدف و مشتريان بالفعل و بالقوه اش پاسخ مناسب و به موقعي دهد ، ديگر چه جاي اعتماد و اعتباري باقي مي ماند؟!

بديهي است در راه اين پرژه مشكلاتي مانند احتمال تحريم ايران به دليل پافشاري بر حقوق خود در استفاده صلح آميز در انرژي هسته اي و مخالفت هاي برخي منتقدين ديده مي شد اما رنو با تمام اين پيشبيني ها تعهد داده بود كه به موقع پروژه ال90را به سرانجام رساند كه متاسفانه در مراحل پاياني ان، تندر به كندي و نفس زنان افتاده است و نه تنها تصوير ذهني ايرانيان از رنو اصلاح نشده كه به شدت تخريب شده و اگر مسوولان رنوبه عمق مساله پي ببرند نامي جز فاجعه نخواهند گذاشت!

انها كه به شيوه نظر سنجي اعتقاد دارند بد نيست از ثبت نام كنندگان تندر 90ايران خودرو وسايپا نظرخواهي كنند تا ببينند اين مدعا چقدر حقيقت دارد!