مهرخانه: 
مادر او «سمانه مغربيه» (مادر امام دهم نيز بوده)، معروف به«سيده» و کنيه‌اش «ام‌فضل» بوده است. از ويژگي‌هاي منحصر به فرد حکيمه (س) درک کردن محضر چهار امام معصوم (عليهم‌السلام) بوده است: حضرت جواد (ع)، امام هادي (ع) حضرت عسگري (ع) و حضرت مهدي (عج)
اين بانوي عظيم‌الشأن افتخار قابلگي امام دوازدهم را نيز داشت. از ديگر افتخارات او، تعليم و تربيت نرگس؛ مادر امام زمان (عج) بود. نرجس خاتون، کنيزي رومي بود و به اسارت مسلمان‌ها درآمد، حضرت عسکري (ع) او را که دوشيزه‌اي پاکدامن و باتقوي بود، خريد و زير نظر عمه خود به او آداب اسلامي را آموخت تا آنکه لياقت مادري مهدي موعود (عج) را يافت.
او اولين کسي بود که پس از تولد امام محمد بن حسن العسگري (عج) او را بوسيد و پرورش داد و به نزد پدرش امام حسن عسکري (ع) برد و سپس به نزد مادرش نرگس برگردانيد.
حکيمه (س) در ميان سادات علوي و دختران بني‌هاشمي از جهت فضل، عبادت، تقوي، علم و دانش ممتاز و به پارسايي مشهور بود. او مخزن اسرار امامان و مورد اعتماد ايشان شد. علماي شيعه زيارت او را در قبال زيارت ائمه سامراء مستحب مؤکد قرار داده‌اند.
حکيمه (س) در ميان سادات علوي و دختران بني‌هاشمي از جهت فضل، عبادت، تقوي، علم و دانش ممتاز و به پارسايي مشهور بود. او مخزن اسرار امامان و مورد اعتماد ايشان شد. علماي شيعه زيارت او را در قبال زيارت ائمه سامراء مستحب مؤکد قرار داده‌اند.
مزار شريفش در کنار قبر نرگس خاتون در داخل ضريح مطهر عسکريين در شهر سامراء قرار دارد. وفات اين بانوي بزرگوار را در سال 274 هجري نوشته‌اند. البته علامه مجلسي زيارت‌نامه او را نقل نکرده است، با آن که اين بانو در فضل و علم، دانش و کمال، از افراد بزرگ زنان اهل بيت عليهم‌السلام است.
حکيمه (س) به مقام سفارت امام زمان (عج) نيز نائل آمد؛ عرايض مردم را به امام زمان (عج) مي‌رسانيد و توقيعات امام را به مردم برمي‌گردانيد.
در روزگار بسيار سختي که شيعيان، از ملاقات پيشوايان خويش محروم بوده و نمي‌توانستند بدون واسطه با آنان ملاقات داشته باشند، - يعني در دوران امام هادي (ع) به ويژه عصر امام عسگري و اوايل غيبت صغري-، اين بانوي بافضيلت، يکي از کساني بود که ميان امام (ع) و امت اسلام، واسطه فيض بود و از سفراي آنها محسوب مي‌شد. از اين‌روست که علامه مجلسي در بحارالانوار بيان کرده که حضرت حکيمه از خواص ائمه بوده است؛ يعني جزو کساني بوده که همواره در محضر ائمه هدي بوده و تعبير ظريف ديگر اين است که ايشان از سفرا و از ابواب بود؛ يعني به‌طوري که بقيه الله (عج) غير از نواب اربعه، افرادي داشتند که سفير حضرت در بين مردم بودند؛ به عبارتي، نواب امام زمان (عج) به‌وسيله اين بانوي بزرگوار با امام رابطه برقرار مي‌کردند.
از حکيمه اخبار و احاديث بسياري نقل شده و آيات بسياري را تفسير نموده است که نشان‌دهنده قدرت علمي و روح ايمان و ولايت اوست. او با يکي از علويين به نام ابوعلي الحسن المحدث؛ از فرزندان حضرت سجاد (ع) ازدواج کرد و نتيجه اين همسري يک پسر و يک دختر بود.
