گزارش سالانه گرسنگی در جهان منتشر شد

برمبنای این گزارش شمار گرسنگان مزمن جهان به زیر 800 میلیون نفر رسیده است. در سال 2014 میلادی شمار گرسنگان مزمن جهان حدود 805 میلیون و در سال 2013 این تعداد 842 میلیون نفر بود. همچنین شمار گرسنگان جهان در آغاز قرن بیستم بیش از یک میلیارد نفر بوده است.

این گزارش حاکیست که این فرآیند مثبت کاهش گرسنگان مزمن جهان به خاطر اقتصاد شکوفا در کشورهایی چون چین و همچنین کشاورزی پربار بوده است. بیشترین شمار گرسنگان جهان در آسیا و آفریقا زندگی می‌کنند. گزارش سالانه گرسنگی را سه سازمان جهانی وابسته به سازمان ملل متحد باهم منتشر می‌کنند. این سه سازمان عبارت از سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO)، برنامه جهانی خواربار سازمان ملل متحد (WFP) و صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی (IFAD) هستند.

«بربل دیکمان»، رئیس برنامه کمک برای مبارزه با گرسنگی در جهان اما از این گزارش راضی نیست. وی می‌گوید برمبنای این گزارش هنوز پیشرفتی در مبارزه با رشد گرسنگی در جهان دیده نمی‌شود.

بربل دیکمان در ادامه گفت: اگر فرایند 10 سال اخیر همچنان ادامه یابد، ما به اهداف خود که پایان دادن به گرسنگی در سال 2030 است، نخواهیم رسید. او گفت در شرایط کنونی هدف ما در سال 2060 محقق خواهد شد.

به گزارش دویچه‌وله، رئیس برنامه کمک برای مبارزه با گرسنگی از سران هفت کشور صنعتی جهان خواست بودجه‌ای برای مبارزه با گرسنگی در جهان اختصاص دهند تا هدف این سازمان جهانی برای ریشه‌کن کردن گرسنگی تا سال 2030 تحقق یابد.

گزارش سالانه گرسنگی در جهان از بسیاری از کشورهای جهان انتقاد کرده که به هدف‌های توسعه هزاره سازمان ملل متحد، مبنی بر کاهش 50 درصدی گرسنگی در کشور خود تا پایان سال 2015 میلادی نائل نیامده‌اند. برمبنای این گزارش تنها 72 کشور جهان به این هدف جهانی رسیده‌اند.

سران 189 کشور جهان در سال 2000 میلادی موافقت خود را با برنامه‌ای هشت ماده‌ای در سازمان ملل متحد اعلام کردند. یکی از اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد کاهش گرسنگی تا سال 2015 به 50 درصد حد موجود در هر کشور بود. هفت هدف دیگر جهانی توسعه هزاره که قرار بود سازمان ملل متحد تا سال 2015 به آنها دست یابد عبارت از دست یافتن به آموزش ابتدایی کودکان، گسترش و ترویج برابری جنسیتی، کاهش مرگ کودکان، بهبود سلامت مادران، مبارزه با ایدز، مالاریا و دیگر بیماری‌ها، تضمین پایداری محیط زیست و گسترش مشارکت جهانی برای توسعه بودند.