رشته هایی که بیشترین بیکار را دارند

بررسیها نشان می دهد از 11میلیون و 392هزار و227 نفر فارغ التحصیل و یا در حال تحصیل سال گذشته، پنج میلیون و 813 هزار و 322 نفر غیر فعال، چهار میلیون و 544 هزار و 775 نفر شاغل و یک میلیون و 34 هزار و 129 نفر بیکار هستند.

نتایج آمارگیری نیروی کار سال 93 که از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافته است،بیشترین میزان بیکاری در میان جمعیت فارغ التحصیل و یا در حال تحصیل رشته های مهندسی و حرفه های مهندسی با 239 هزار و 638نفر است.

همچنین پس از رشته های مهندسی، بیشتر بیکاران دانش آموخته و یا در حال تحصیل به ترتیب در رشته ها بازرگانی با 204هزار و 140نفر و معماری با 126 هزار و 795 نفر در مرتبه های بعدی بیکاری دانش آموختگان دانشگاهی قرار دارند.

براساس تعریف ارایه شده از مرکز آمار ایران ، تمامی اعضای 10 ساله و بیشتر خانوار ها که در هفت روز قبل از مراجعه مامور آمارگیری شاغل یا بیکار نبوده اند و در یکی از گروه های محصل ، خانه دار ، دارای درآمد بدون کار و سایر ، طبقه بندی شده اند به عنوان جمعیت غیر فعال اقتصادی بشمار می آیند.

بیکاری لیسانس ها بیشتر از سایر سایر مقاطع
بنابراین گزارش ،تعداد 722هزار و 206نفر از فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار را مقطع کارشناسی به خود تخصیص داده اند. همچنین این میزان در میان مردان 317هزار و 616 نفر و در میان زنان 846 هزار و 867 نفر است.

نتایج این بررسی نشان می دهد 110هزار و 903 نفر با مدرک دکتری در کشور بیکارند که به تفکیک جنسیت 74 هزار و 653نفر را مردان و 36 هزار و 249 نفر را زنان به خود اختصاص می دهند.

بیکاری زنان دانش آموخته

بر اساس نتایج این گزارش،از یک میلیون 34هزار و 129 نفر فارغ التحصیل و یا در حال تحصیل بیکار، 546 هزار و 587 نفر(53درصد) را زنان تشکیل می دهند.

بیشترین جمعیت فارغ التحصیلان و یا در حال تحصیل بیکار زن در رشته های بازرگانی ، مهندسی و معماری ثبت شده است.

وضعیت بازار کار ایران به چند لحاظ با مشکل مواجه است .از یکسو نرخ دو رقمی بیکاری حکایت از شرایط ناخوشایند بازار کار دارد و از سوی دیگر بیکاری جوانان، زنان و دانش آموختگان از دیگر ویژگی های ناخوشایند بازار کار ایران محسوب می شود.

سرشماری نفوس و مسکن در ایران از 1335 تا 1385 به موجب قانون هر 10 سال یکبار اجرا شد و نخستین آن 1335 بوسیله اداره آمار عمومی صورت گرفت و سرشماریهای بعدی 1345 ، 1355 ، 1365 ، 1375 و 1385 انجام شد.

سال 1386 براساس مصوبه هیات وزیران فاصله زمانی اجرای سرشماری نفوس و مسکن از 10 به پنج سال کاهش یافت و از دوم تا 22 آبان 1390 در 31 استان ، یکهزار و 139 شهر و 96 هزار و 549 آبادی این سرشماری انجام شد.