|
به گزارش خبرخودرو ، در حالی جذب سرمایهگذاری خارجی و مشارکت با خودروسازان جهانی یکی از مهمترین برنامههای سیاستگذار صنعتی در دوره پساتحریم است اما کارشناسان بر لزوم تغییر رویکرد در صنعت خودرو ایران از دل مشارکتهای خارجی تاکید دارند.
از آنجا که پس از اجرای برجام و لغو تحریمهای بینالمللی، خودروسازی ایران بهمنظور توسعه زیرساختهای خود از یکسو و ارتقای دانش و تکنولوژی بهمنظور حضور در بازارهای جهانی از سوی دیگر بحث مشارکت با خودروسازان خارجی را در برنامه جدی خود قرار داده است اما یک پرسش جدی اساسی همچنان مطرح است اینکه آیا ادامه همکاری با شرکتهای بزرگ خودروسازی جهان باعث رشد و تعالی صنعت خودرو خواهد شد؟
در هر صورت آنچه مشخص است مشارکت خارجیها در توسعه صنعت خودرو هر کشوری امری الزامی است. چرا که همکاری و مشارکت با شرکتهای بزرگ باعث رشد و توانمند شدن خودروسازان داخلی در زمینه تولید، مهندسی تولید، ایجاد تأسیسات و تجهیزات خواهد شد. هر چند صنعت خودرو کشور در همکاریهای گذشته خود توانسته به دانش ایجاد خطوط تولید بدنه، مونتاژ، خطوط رنگ و ... دست پیدا کند اما برنامهریزی و هدفگذاری ما در صنعت خودرو همواره به گونهای بوده است که توانمندی بیش از این را طلب میکند. براین اساس به رغم آنکه صنعت خودرو کشور توانسته در همکاریهای گذشته خود به حدی از رشد و توانمندی دست پیدا کند اما این پرسش وجود دارد که آیا این مقدار توانمندی کافی است و صنعت خودرو ما باید به این موضوع بسنده کند یا خیر؟
در حالی چنین پرسشهایی مطرح میشود که سیاستگذار صنعتی یکی از برنامههای جدی خود در افق 1404 را تولید خودرو کیفی و مدرن با برند ملی در نظر گرفته است تا از این طریق نیازهای بازار داخل کشور تامین شود. برهمین اساس نیز در دور جدید همکاریهایی که خودروسازان داخلی با خارجیها رقم زدند و در تمام قراردادهای منعقد شده و در حال اجرا، موضوع انتقال دانش فنی و طراحی، صادرات و افزایش درصد ساخت داخل طی بندها و تبصرههای مطرح شده است. بندها و تبصرهایی که هنوز برای صحبت درباره موفق بودن آنها در عمل زود است. از جمله این بندها بحث داخلیسازی قطعات، صادرات 30 درصدی و انتقال دانش فنی از طریق امور طراحی و تحقیقات و توسعه است.
در حالی خودروسازان داخلی براساس سیاستگذاری وزارت صنعت، معدن و تجارت در پساتحریم با خودروسازان خارجی توجه جدی به این موضوع داشته اند که در قراردادهای گذشتهای که در صنعت خودرو منعقد شده است تولیدکنندگان داخلی نتوانستهاند به یک نقشه راه مشخص تولیدی دست پیدا کند و هر آنچه که بوده همکاریهای ناقص فنی و مهندسی در مونتاژ بوده است. موضوعی که موجب نشده توسعه ساخت داخلی قطعات نیز براساس خواستههای ما از صنعت خودرو کشورمان پیش برود. این موضوع در حالی است که طی چند دهه گذشته بسیاری از خودروسازان در تولید یک خودرو وابستگی بسیاری به شرکتهای خودروساز خارجی دارند. شاهد این موضوع نیز اجرایی شدن اولین قرارداد صنعت خودرو کشور است؛ به طوری که در این قرارداد شرکت پژو به بهانه عقبماندگی صنعت قطعهسازی داخل مراحل توسعه ساخت داخل را به کندی پیش برده است.
از سوی دیگر در هیچکدام از قراردادهای منعقده شده مقوله صادرات جدی گرفته نشده و علیرغم اینکه مسئولیت آن بهعهده شرکت مادر گذاشته شده است اقدامی به بهانههای مختلف صورت نگرفته است.
براساس موضوعات مطرح شده و در شرایطی که مشتریان خودرو در کشور نسبت به خودروهای تولیدی دلزده شده اند و نیازمند تغییر چهره بازار خودرو کشور هستند بنابراین بهنظر میرسد اگر تغییری در رویکرد این صنعت نداشته باشیم خودروسازان داخلی تبدیل به مونتاژکاران شرکتهای خارجی شده و ارزشافزودهی بالایی در این صنعت ایجاد نخواهند داشت.
به این ترتیب باید رویکرد دیگری را در نظر گرفت و براساس مدل توسعه کشورهایی چون کره و چین و مالزی و ..... سعی در تغییر شرایط موجود داشته باشیم. البته این به آن معنا نیست که همکاری با شرکتهای خودروسازی خارجی قطع شود بلکه در کنار این شرکای خارجی باید تلاش برای رویکرد جدید را شروع کنند تا بتوانیم در یک بازه زمانی 5 ساله اثرات این رویکرد خود را مشاهده کنیم.
بنابراین در مدل جدید همکاری باید همکاری با شرکتهای مهندسی و دانشبنیان خارجی که همکار خودروسازان معروف جهانی هستند را در دستور کار قرار داد. هر چند این شرکتها خودروساز نیستند اما هر کدام از آنها در بخشی از صنعت خودرو صاحب نظر و دارای تجربه عملی هستند که همکاری با آنها میتواند کمک جدی به صنعت خودرو ما کند. در صورتی که با این شرایط پیش برویم میتوانیم در یک بازه زمانی مشخص به آنچه که اهداف ما در صنعت خودرو کشور در افق 1404 یعنی تولید برند ملی است، دست پیدا کنیم.