فعال حمل و نقل: از دهن کجی دیدن خسته‌ایم

اعتماد آنلاین: دو روز از اعتصاب راننده‌های کامیون در برخی شهرهای می‌گذرد و خبرهایی هم درباره تسری این اعتصاب به شهرهای دیگر شنیده می‌شود. مالک نخعی، یکی از فعالان صنف کامیون داران درباره دلیل این اعتصاب به گفت: «مشکل ما، مشکل امروز و دیروز نیست، بلکه سال‌ها است داریم به هر نحوی شده سعی می‌کنیم مشکلمان را به گوش مسئولان برسانیم اما هیچ فایده‌ای ندارد.

بسیاری از همکاران من به تنهایی و گروهی سراغ مسئولان مختلف رفته‌اند، از دولتی‌ها بگیر تا نماینده‌های مجلس اما هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هیچ گشایشی دیده نمی‌شود. ما می‌دانیم که حمل‌ونقل کامیونی در کشور چقدر اهمیت دارد و تا چه حیاتی است. نمی‌خواهیم برای کشور مشکل درست کنیم یا کشور را فلج کنیم، فقط می‌خواهیم عدالت در مورد ما اجرا شود.»

نخعی ادامه می‌دهد: «راننده‌های کامیون بارها درباره مشکلاتشان حرف زده‌اند. اولین چیزی که آن‌ها می‌خواهند عدالت در نرخ کرایه است. ما نمی‌گوییم در وضعیت کنونی کشور که مردم،تولیدکننده‌ها، واردکننده‌ها، صادرکننده‌ها و مسئولان تحت فشار هستند کرایه‌ها را زیاد کنند،‌اگرچه کرایه‌های فعلی واقعاً با کاری که راننده‌ها انجام می‌دهند تناسب ندارد اما ما در حال حاضر فقط می‌خواهیم که عدالت برقرار شود. وحدت رویه باشد، نرخ‌ها بر مبنای تن بر کیلومتر محاسبه شوند و یکسان‌سازی شود. در حال حاضر راننده‌ای که از فلان شهر به تهران باری را حمل می‌کند برای برگشت رقم بسیار کمتری دریافت می‌کند در حالی که همان مسیر را می‌آید و به همان اندازه هم بار حمل می‌کند. این چه قاعده‌ای است؟»

او می‌گوید: «موضوع دیگر این است که ما می‌خواهیم سیستم توزیع بار بین راننده‌ها ماشینی شود. در حال حاضر راننده‌ها مجبورند به واسطه‌های انسانی مبلغی از کرایه‌شان را بدهند تا نام آنها را در نوبت بگذارد، برخی هم با دادن رقم بیشتر جلو می‌افتند. این دیگر چه مطالبه‌ای است که محقق نمی‌شود؟ واقعاً این خواسته زیادی است یا برای کسی بار مالی دارد؟ فقط دست واسطه‌ها کوتاه می‌شود. همین واسطه‌ها با رانت بازی نمی‌گذارند این کار محقق شود.»

نخعی به موضوع بیمه راننده‌ها هم اشاره می‌کند و می‌گوید: «سال‌هاست که ما می‌گوییم رانندگی کامیون یک کار تخصصی است، کاری که اگر فردی حداقل 5 سال آموزش نبیند نمی‌تواند آن را انجام بدهد. این را همه می‌دانند حتی سرمایه گذاری که می‌خواهد ماشینش را در اختیار راننده‌ها قرار دهد این موضوع را لحاظ می‌کند. بنابراین بیمه راننده‌ها نباید مانند یک کارگر ساده و بدون کمترین امتیاز در نظر گرفته شود. حتی در قانون هم کارگر ماهر با کارگر ساده متفاوت است،‌رانندگی کامیون در حد تکنسین فنی است. راننده‌ها حاضر هستند ما به التفاوت رقم بیمه را هم پرداخت کنند تا بیمه تکنسین فنی برای‌ آنها در نظر گرفته شود اما وزارت کار اصلاً به این خواسته توجه نمی‌کند. همکاران من می‌گویند مدتی ما کار نمی‌کنیم، حتی ماشینمان را به دولت می‌دهیم تا کارگر ساده بیاورد و کار را به آنها بسپرد،‌ آیا کارگر ساده حتی می‌تواند کامیون را روشن کند؟»

قیمت خودروهای سنگین که اصلی‌ترین وسیله کار راننده‌ها است، موضوع دیگری است که اعضای این صنف را آزار می‌دهد،‌ نخعی در این مورد می‌گوید: «قیمت خودرویی که در اروپا بین 60 تا 70 هزار یورو است، اینجا برای ما 150 هزار یورو تمام می‌شود. شرکت مونتاژ کننده،‌ قطعات را با یوروی دولتی وارد می‌کند اما قیمت نهایی را با یوروی آزاد تعیین می‌کند و این منصفانه نیست.»

او برخورد مسئولان در وزارت خانه‌های مختلف با خواسته‌های کامیون داران را تا کنون دهن‌کجی به اعضای این صنف می‌داند و می‌گوید: «به ما برخورده، نمی‌توانیم درک کنیم که چرا صدایمان شنیده نمی‌شود؟ شاید اگر چند روز دست از کار بکشیم کم کم مسئولان متوجه اهمیت کار ما بشوند و حداقل‌هایی که حقمان است در اختیارمان بگذارند.»