به گزارش ایسنا، لی سانگ کی، بنیان‌گذار و رئیس پیشین انجمن خبرنگاران آسیا در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داد، با این مقدمه نوشته است: شبه‌جزیره کره متاسفانه در سال ۱۹۴۵ و پس از استقلال از ژاپن به دو قسمت تقسیم شد. از آن زمان به مدت ۷۳ سال شبه‌جزیره کره به دو قسمت کره‌شمالی و کره‌جنوبی تقسیم شده و میلیون‌ها شهروند از خانواده‌هایشان جدا شده و زندگی فاجعه‌باری داشتند. مناقشات متعددی در طول این مدت رخ داده و شهروندان و سربازان بسیاری قربانی شده‌اند.
تلاش‌ها برای بهبود وضعیت از زمان تشکیل دولت جدید در کره‌جنوبی افزایش یافته است. با این حال، توفیقات اساسی در ماه ژوئن سال ۲۰۰۰ زمانی آغاز شد که کیم دائه جونگ، رئیس‌جمهوری وقت کره‌جنوبی با کیم جونگ ایل، رهبر کره‌شمالی در پیونگ‌یانگ دیدار کرد. از آن زمان رهبران دو کشور در مواردی ملاقات‌هایی داشته‌اند که از آن جمله می‌توان به دیدار رو مو هیون، رئیس‌جمهوری وقت کره‌جنوبی با کیم جونگ ایل در اکتبر ۲۰۰۷ اشاره کرد. هرچند نتایج ملموسی از این دیدارها به تدریج حاصل آمد اما با این حال لی میونگ باک و پارک گئون هیه به عنوان روسای جمهور کره‌جنوبی این ملاقات‌ها را ادامه ندادند.
در ملاقاتی که به تازگی برگزار شد، انتظار می‌رفت کره‌شمالی تعهد واضح خود را در قبال خلع سلاح هسته‌ای اعلام کند. رهبر جوان کره‌شمالی بر امر توسعه اقتصادی تمرکز کرده است. مذاکرات میان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا و او در سنگاپور که ماه ژوئن برگزار شد، هم متمرکز بر همین موضوع بود. افزون بر موضوع خلع سلاح هسته‌ای، همکاری اقتصادی میان دو کره از جمله موضوعات مطرح شده در ملاقات دو طرف است. دو کره در منطقه کائسونگ در سال ۲۰۱۴ مجتمعی صنعتی به راه انداختند که به مدت ۱۲ سال کارایی داشت. این مجتمع اما در سال ۲۰۱۶ بسته شد تا همکاری‌های اقتصادی میان دو طرف متوقف شود. محصولات تولیدشده توسط کارگران ماهر کره‌شمالی توجه بسیاری را چه در کره و چه در سایر کشورها جلب کرد و به طور قطع با بسته شدن این مجتمع صنعتی تولیدات مشترک دو کره به بن‌بست رسید.
موضوع دیگری که میان دو طرف مطرح است، خطوط راه‌آهنی است که دو کره را به یکدیگر متصل می‌کند. خطوط راه‌آهن و جاده‌ها میان دو کره در اوایل سال‌های ۱۹۹۰ ساخته شد تا منطقه بوسان کره‌جنوبی و منطقه سینوئیجو کره‌شمالی را به یکدیگر وصل کند. با این حال این اتصال به دنبال جدا شدن دو کشور قطع شد. نشست اخیر شامل مذاکراتی جدی برای ایجاد اتصال و ارتباط میان دو کره است و در آن موضوع استفاده از خطوط راه‌آهن مطرح شده که می‌تواند این امکان را فراهم سازد که شهروندان از طریق کره و چین و جاده ابریشم به سمت ایران نیز مسیر حرکت داشته باشند. حتی این ایده مطرح است که شهروندان کره‌ای از طریق راه‌آهن بتوانند چشم به شگفتی‌های امپراتوری پارسی بگشایند و در نهایت به تهران برسند. گفته‌های نیاکان ما به ما یادآوری می‌کند که اگر چیزی در رویاهای همه ما باشد، برایمان قابل تحقق است.
در نهایت این مذاکرات با محوریت از سرگیری جهانگردی در منطقه کوهستانی معروف کومگانگ است که از نوامبر سال ۱۹۹۸ تا ژوئیه ۲۰۰۸ تعداد کثیری از گردشگران داخلی و خارجی از آن بازدید کرده‌اند. در بهار ۲۰۰۷، ۲۰۰ عضو فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران از سراسر جهان برای گفت‌وگو درباره صلح جهانی گردهم آمدند.
من از کره‌شمالی هفت بار بازدید کرده‌ام؛ دو بار پیونگ‌یانگ، چهار بار کومگانگ و یک بار کائسونگ. هر بار که به این کشور رفته‌ام از خود پرسیدم که اگر پرنده‌ها می‌توانند به آسانی بر فراز مرزها پرواز کنند، چرا ما انسان‌ها نتوانیم این کار را بکنیم؟ بله، ما خودمان را پشت دیوارهایی که ساخته‌ایم محدود می‌کنیم. این نشست فرصتی فراهم ساخت که دیوار منطقه حائل را از بین ببریم تا امکان سفر و تعامل آزاد فراهم آید. ما امیدواریم شهروندان ایران از رویاهای ما حمایت کنند. ما می‌خواهیم روزی فرا برسد که دیدن شگفتی امپراتوری پارسی صرفا از طریق سوار شدن به یک قطار در سئول، عبور از پکن و رسیدن به تهران محتمل باشد.
