درخواست انتقال خودرو های اسقاطی رهاشده به پارکینگ های عمومی

به گزارش خبرخودرو، نائب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران خواستار جمع آوری و انتقال خودرو های اسقاطی رهاشده به پارکینگ های عمومی از سطح شهر شد.

سید حسن رسولی در تذکر پیش از دستور نود و دومین جلسه شورای شهر تهران به شهردار و معاون خدمات شهری شهرداری تهران از شهروندان خواست با مشارکت موثر خویش و اعلام موارد مشاهده شده در محله خود به سامانه ۱۳۷ و ۱۸۸۸ شهرداری ، حوزه مدیریت شهری پایتخت را در ارتقاء شاخص زیست پذیری شهر یاری کنند .

وی اظهار کرد: گزارش های دریافتی از برخی شهروندان و بازدیدهای شخصی از سطح شهر نشان می دهد، تعداد قابل توجهی از خودروهای فرسوده در حاشیه خیابان های اصلی و فرعی مناطق و نواحی شهر به صورت رها شده پارک شده اند.

وی ادامه داد: این اتومبیل ها که از عمری بالای ۵۰سال برخوردارند، با چهره ای خاک خورده و فوق العاده کثیف علاوه بر اشغال بخش قابل توجهی از سطوح شهری باعث ایجاد ترافیک و بی نظمی عبور و مرور شهری شده و همچنین موجب نازیبایی چهره عمومی محلات را فراهم کرده و روان فردی و اجتماعی مردم را آزار می دهند.

نایب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران همچنین تصریح کرد: بر این اساس و وفق تبصره یک، بند دو ماده ۵۵قانون شهرداری ( سد معابر عمومی و اشغال پیاده‌روها و استفاده غیرمجاز از آنها و میدان‌ها و پارک‌ها و باغ‌های عمومی برای کسب و یا سکنی و یا هر عنوان دیگری ممنوع است و شهرداری مکلف است از آن جلوگیری و در رفع موانع موجود و آزاد نمودن معابر و اماکن مذکور فوق به وسیله ماموران خود راسا اقدام کند.) از شهردار و معاون خدمات شهری شهرداری تهران خواهان تدوین برنامه ای متناوب از حیث زمانی برای جمع آوری و انتقال این نوع خودروها به پارکینگ های عمومی و تعیین تکلیف نهایی موضوع با جلب همکاری پلیس راهور ناجا و مسولان قضایی هستم.

رسولی تاکید کرد: متعاقبا پس از دریافت عملکرد مراجع مذکور گزارش کار را به محضر موکلین تقدیم خواهم کرد. از عموم شهروندان استدعا می کنم با مشارکت موثر خویش و اعلام موارد مشاهده شده در محله خود به سامانه ۱۳۷ و ۱۸۸۸ شهرداری ، حوزه مدیریت شهری پایتخت را در ارتقاء شاخص زیست پذیری شهر یاری کنند.

برنامه توسعه شهری تهران را "انسان محورانه" بسنجیم

عضو شورای اسلامی شهر تهران در نطقی با اشاره به بررسی برنامه سوم توسعه شهری تهران تاکید کرد: برنامه 5 سالِ آتیِ شهر را با اهداف و آرزوهای "انسان محورانه"یِ مردم شهر بسنجیم.

شهربانو امانی عضو شورای اسلامی شهر تهران در نطق پیش از دستور نودو دومین جلسه شورا با اشاره به روز تهران توجه برنامه ریزان شهری را بر تدوین برنامه آینده شهر در جهت انسان محور تاکید کرد.

بنا به کشفیات باستان شناسی سالهای اخیر، تهران قدمتی حداقل 7 هزار ساله دارد و در گذرِ این تاریخِ چندهزارساله‌، نهایتا از نوروز 1165 شمسی، یعنی 232 سال پیش، گویِ سبقت را از سایر شهرهای بزرگ و پایتختهای پیشین ربود و پایتخت ایران شد.

در 500 سال گذشته، از زمانی که توجه‌هایِ حاکمیتی به تهران جلب شد، تهران، دستخوش سه دوره‌یِ عمده در تحولات شهرسازی بوده است.

دو دوره‌یِ نخست آنرا می توان با کلیدواژه‌های "حصارِ طهماسبی(عصر صفوی)" و "حصارِ ناصری(عصر قاجار)" بازشناخت. در این دو دوره که چهارصدسال به طول انجامید، تهران همچنان به باغها و آب و هوای خوب، معروف و مشهور ماند و یک دلیل مهمِ پایتخت شدنش در نوروزِ 232 سال پیش نیز همین بود و البته در 14 مهر 110 سال پیش نیز، در متمم قانون اساسی مشروطیت، سندِ مکتوب شد.

وی افزود: اما دوره‌ سومِ تحولات در تهران، مربوط میشود به ورود خودرو در این شهر که شاید کلیدواژه اصلی آن، همین "خودرومحوری" است. دوره ای که شهر را با چنان چالشهایی مواجه کرد که بارها سخن از انتقال پایتخت به میان آمد.

وقت و ضرورتِ آن رسیده که به دوره‌ جدیدی در شهرسازی تهران فکر کنیم و با اتکا به تجربه‌ جهانی، کلیدواژه‌یِ آنرا، "تهرانِ انسان محور" انتخاب کنیم.

همکاران عزیز، توسعه "انسان محورِ" شهرِ تهران، از اهداف و آرزوها و البته الزاماتِ مشترکِ ماست.

توسعه "انسان محور"، یعنی مدیریت و توسعه‌یِ شهر بر پایه نیازهای واقعی انسانها. نه ماشین ها، نه بناها و نه ساختارها. درنگاه اول، به نظر می رسد که خودروها، ساختارها و بناها نیز، خود، نمودی از نیازهای انسان شهرنشین هستند، ولی نباید فراموش کنیم که آنها، ذاتا، خودِ نیاز نیستند، بلکه راه‌حلهایی برای نیازهای واقعی هستند. نیاز به تحرک، نیاز به سکونت، آسایش، آرامش و رشد.

رویکرد "انسان محور"، از دل تجربیات و مشاهدات فراوانی حاصل شده که طبق این تجربیات، عمده راه حلهای قرن 19 و 20، راه حلهایی پایدار به نیازهای انسان شهرنشین نشدند!

این رویکرد، توصیه اش، بازگشت به گذشته است. الگوگیری از راه حل های شهرسازی قدیم که سابقه هزاران ساله دارد و بهره گیری از آنها برای نیازهای بنیادین انسان شهرنشین فعلی. تلفیقی از سنت و مدرنیته.

مجموعه این نگرشها و تلاشها، به خلق مفهومی به نام "نوشهر گرایی" یا "NEW URBANISM" منتج شده است که مبنایِ شهرسازیِ شهرهایِ کشورهای توسعه یافته است. شهرهایی که به رشد پایدار و همیشگی می اندیشند نه به رشدهای موقت. برای پایدار و همیشگی بودنِ رشد و پیشرفت، انتخاب راه حل و ابزار، بسیار مهم است. نوشهرگرایی، راه حلهایِ "انسان محور" را که از شهرسازی قدیم الگوبردای شده است، پیشنهاد میدهد.

نوشهرگرایی دو پایه اساسی دارد. TOD و TND.

TOD، یعنی "توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی"، که با ابزارهای سلبی و ایجابی، شهر را پیاده پسند و پیاده مدار می کند و TND، یعنی "توسعه سنی محله"، که هویت و فرهنگ محلات را حفظ می کند.

به این دو مدل، مدیریتِ داده-محور شهر(هوشمندسازی) و بهره گیری ازمنابع و انرژی های پاک را نیز بیفزاییم، نوشهرگرایی کامل میشود.

نوشهرگرایی، با TOD آغاز می شود، زیرا معضل اصلی شهرها، مشکلاتی است که راه‌حلهای خودرو-محور بر شهرها تحمیل کرده‌اند. مانند آلودگی، ترافیک و گسست اجتماعی شهر.

TOD، از طرفی، حمل و نقل عمومی را در نوکِ پیکان توسعه قرار می دهد و از طرفی، بارگذاری های شهر را سنجاق میکند به سیستم حمل و نقل عمومی.

اطراف ایستگاه های حمل و نقل عمومی، زونهای با شعاع 800 تا 1000 متری تعریف می کند که به نام کانون های TOD شناخته میشوند و درون این زونها، انجام یک مجموعه اصلاحات را لیست میکند تا محدوده زون، بیش از خودرو، برای عابر پیاده و دوچرخه سوار، جذاب باشد. TND نیز، در درون زون ها، به احیای بافت محلی و فرهنگی زون می پردازد. در شهر تهران، هر محله، معمولا شامل 1 یا 2 کانونTOD است.

پیاده سازی TOD، فقط زمانی محقق می شود که افراد شهر، قانع شوند که با یک پیاده روی "راحت، جذاب و امن" به مدت حداکثر 5 دقیقه، به ایستگاه مترو یا BRT می رسند و با استفاده از یک سیستم یکپارچه، با کیفیت و سریعِ حمل و نقل عمومی، به ایستگاهی دیگر خواهند رسید که تا مقصد نهایی شان، 5 دقیقه پیاده روی "راحت، جذاب و امن" دارند.

تراکم اصلیِ منازل، محل های کار و بازارها و محلهای خرید، باید در فاصله نزدیکِ ایستگاههای مترو یا اتوبوسِ پرظرفیت باشد و لازمه این کار، تلفیق "طرح تفصیلی" و "طرح حمل و نقل عمومی" شهر است و به نظر می رسد طرح تفصیلی آینده تهران، باید کاری مشترک باشد بین بخش شهرسازی و بخش حمل و نقل شهر تهران و از انحصار بخش شهرسازی درآید.

طبق TOD، کوچه‌ها و خیابانهای هر کانون یا زون نیز باید اصلاح شود تا برای عابران پیاده و دوچرخه سوارها، "راحت و جذاب و ایمن" باشد. معابر شریانی نیز، علاوه بر پیاده ها و دوچرخه ها، باید سیستم حمل و نقل اتوبوسی یا تراموایی را پشتیبانی کامل کنند.

TOD با بکارگیری اصول 8گانه خود، و با بهرگیری از مفاهیم کمکی مانند شهرسازی تاکتیکی(TACTICAL URBANISM)، خیابان کامل(COMPLETE STREET) و توسعه سنتی محلات(TND)، بخش اعظمِ نوشهرگرایی را به ارمغان خواهد آورد و شهری "انسان محور" خواهد ساخت.

توجه همکاران عزیز را به این نکته مهم جلب می کنم که TOD، یک رویکرد است، یک پارادایمِ جدید در نگاهِ به شهر است و برخلاف تصور موجود، یک یا چند پروژه نیست.

طبق مصوبه شورایعالی شهرسازی، زین پس، طرح های تفصیلی شهرها باید بر اساس رویکرد TOD، بازنگری شوند و این نوید بزرگی است که ما را به تهرانی "پیاده پسند" و "انسان محور" رهنمون می کند. شورای اسلامی شهر تهران و شهرداری محترم، باید همه طرحها و برنامه های بالادستی خود را، با این ملاحظه، معیار کنند.

بجز توسعه حمل و نقل عمومی،یعنی مترو و اتوبوس که همراهی دولت را می طلبد، محل تامین سایر هزینه های پیاده سازی TOD در دلِ خودِ این توسعه نهفته است.

امانی گفت: همکاران گرامی، در حال بررسی برنامه 5 ساله سوم هستیم. از کمیسیون های مربوطه، انتظار دارم که رویکردهای گذشته را به کناری نهند و برنامه 5 سالِ آتیِ شهر را با اهداف و آرزوهای "انسان محورانه" مردم شهر بسنجند. بررسی انطباق "برنامه سوم" و "توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی (TOD)"، به طور مشخص، برعهده کمیسیون های حمل و نقل، شهرسازی و بودجه است و کمیسیونهای محترم ، بخش عمده ای از آینده تهران را رقم خواهند زد.

ان شالله که با تصمیم‌هایِ آینده‌سازمان، دوره‌ی جدیدی از تهران را با محوریت انسان، رقم بزنیم.