|
انتخاب: قاسم عزالدین در المیادین نوشت: مهلت شصتروزهای که ایران برای اثبات پایبندی اروپاییها به تعهدات خود در برجام تعیین کرده، فرصتی است برای اروپاییها تا از ترس ایالات متحده، بساط نیرنگ خود را جمع کنند؛ اما از سوی دیگر، این فرصت همچنین میتواند اروپا امتحانی برای باشد تا از سیطره آمریکا خارج شود.
در ادامه این مطلب آمده است: یکی از دلایلی که باعث شهره شدن اروپا بهعنوان اروپای پیر شده، آن است که قاره اروپا در نتیجه قرار گرفتن تحت تسلط آمریکا و نداشتن استقلال سیاسی، حالتی شبیه به افراد مسن و بیمار دارد.
مساله جالب توجه آن است که نشانههای پیری در ضمن تلاشهای مسئولان اروپایی برای اداره بحرانها از طریق وعدههای رنگارنگ، نمود یافته است. آنها امیدوارند با کمک وعده های پوچ بتوانند مشکلات خود را حل کنند. بهترین دلیل برای این مساله، امضای توافقی با ایران، به دنبال مذاکرات طولانی است که منجر به التزام اروپا به تعهداتی شد که با وجود خروج ترامپ از آن، ناچار به انجام آن هستند.
اروپا در عمل به تعهدات خود در مورد راهاندازی کانال مالی ویژه تعامل با ایران، مسیر تعلّل را پیش گرفت. این در حالی است که سران دولتهای اروپایی حاضر در برجام، بر پایبندی ایران به تعهدات خود طبق توافق هستهای تاکید می کنند.
در واقع، اروپا تلاش کرد برجام را بیمحتوا کرده و به ترامپ برای تکمیل نابودی آن کمک کند؛ در همین رابطه، با به تاخیر انداختن اجرای تعهدات خود، سعی داشت تا توافق هسته ای را به سمت مذاکره در مورد فعالیتهای موشکی ایران بکشاند.
ایران اما به دنبال تعیین حد و مرزی برای اروپاییهاست؛ به آنها 60 روز فرصت داد، به این امید که خود را بیازمایند و ببینند آبرویشان اهمیت دارد یا بهانههایشان در مورد آنچه منافع مشترک با ایاالت متحده میخوانند؟ همه اینها در حالی است که این منافع تنها به برخی شرکتهای اروپایی بزرگ مرتبط با آمریکا مربوط است.
سبب اصلی بدعهدی دولتهای اروپایی، آنچه حفظ منافع خود در رابطه با آمریکا میدانند، نیست؛ بلکه علت واقعی آن، به تهدید آمریکا و عدم تمایل مسئولان اروپایی برای محدود کردن تسلط آمریکا بازمیگردد.
معاون رئیسجمهور آمریکا، مایک پنس، اروپا را تهدید می کند که سازوکار جدید، باعث ایجاد شکاف بین اروپا و آمریکا میشود. دولت آمریکا همواره در حال تهدید دولتهای اروپایی به خاطر این سازوکار است و حتی وزیر خزانهداری سابق خود را برای این مأموریت تعیین کرده است.
نپذیرفتن مهلت ایران از سوی همپیمانان اروپایی آن، به معنای ادامه فرار اروپا از اجرای تعهداتش است. به عبارتی دیگر، اروپا برای فرار از معالجه پیری و سالخوردگی خود، این مهلت 60 روزه را رد کرد.