واکنش عضو خبرگان به کمیسیون انتخاب رهبر

روزنامه اعتماد: روز گذشته یکی از اعضای مجلس خبرگان رهبری از «تهیه لیستی محرمانه که سه نفر از آن اطلاع دارند برای افراد واجد شرایط رهبری آینده جمهوری اسلامی» خبر داد.

موضوع تعیین رهبر برای آینده جمهوری اسلامی که آیت‌الله محسن اراکی به آن پرداخته، نه برای اولین‌بار است که مطرح شده و نه احتمالا برای آخرین‌بار. قانون اساسی نیز در مبحث وظایف مجلس خبرگان به آن پرداخته و وظیفه تعیین رهبری را برعهده این مجلس گذاشته است ولی با این حال آنچه بیشتر شبکه‌های اجتماعی و افکار عمومی را به خود درگیر کرد، نه مبحث بررسی افراد واجد شرایط برای رهبری بلکه موضوع محرمانه بودن لیست تهیه‌شده است.

به همین منظور با آیت‌الله هاشم هاشم‌زاده‌هریسی، نماینده آذربایجان در مجلس خبرگان به گفت‌وگو پرداختیم تا شاید در میان این محرمانه‌ها نکته‌ای برای اهل دقت باشد.

بخشی از این گفتگو را بخوانید:

حساسیت‌های بسیاری بعد از طرح موضوع تهیه لیست و تشکیل کمیسیون برای رهبری در بین عموم مردم و به‌ویژه جریانات سیاسی ایجاد شده و به‌صورت مداوم درباره این موضوع سوال می‌کنند به همین دلیل برای اطمینان‌خاطر مردم و جریانات سیاسی باید بگویم که این کمیسیون بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی و فصل اختیارات مجلس خبرگان رهبری در این مجلس تشکیل شده و هم ‌اکنون نیز وجود دارد ولی این کمیسیون، اصلا کمیسیونی مهم و سرنوشت‌ساز محسوب نمی‌شود؛ بنابراین نباید حساسیت در جامعه ایجاد شود. این کمیسیون درون مجلس خبرگان و متشکل از اعضای این مجلس است ولی مهم نیست؛ چرا که نه اختیارات دارد، نه جنبه قانونی دارد، نه تاثیر چندان دارد و نه حتی حق تعیین رهبر.

در فصل وظایف و اختیارات مجلس خبرگان در قانون اساسی چند وظیفه برای نهاد در چند اصل ذکر شده است. مجلس خبرگان برای هر یک از این اصول یک کمیسیون تشکیل داده است؛ به عنوان مثال در اصل 108 قانون اساسی گفته شده که قوانین مربوط به مجلس خبرگان رهبری به ‌جای مجلس توسط خود این نهاد تصویب خواهد شد و مجلس حق تصویب قانون برای مجلس خبرگان را ندارد، برای همین موضوع در مجلس خبرگان کمیسیونی تشکیل شده است. در اصل 109 قانون اساسی نیز گفته شده افرادی که به لحاظ علمی و عدالت و سایر شروط مطروحه صلاحیت و شایستگی رهبری را دارند، توسط مجلس خبرگان شناسایی شوند تا اگر روزی لازم شد، از این افراد استفاده شود. این کمیسیونی که گفتند تشکیل شده و لیستی از افراد واجد شرایط رهبری تهیه کرده، همین کمیسیون است.

علاوه بر اینها، ما در مجلس خبرگان رهبری نیز کمیسیونی بر اساس اصل 111 قانون اساسی تشکیل داده‌ایم که صلاحیت‌های رهبری فعلی را بررسی می‌کند تا اگر زمانی آن شرایط را از دست داد، به بررسی موضوع بپردازد، بنابراین ما برای هر یک از اصول قانون اساسی که به وظایف مجلس خبرگان اشاره کرده، کمیسیونی جداگانه تشکیل داده‌ایم.

این کمیسیون بر اساس اصل 109 قانون اساسی صرفا جهت آمادگی و شناسایی افراد برای رهبری تشکیل شده است. وظیفه این کمیسیون صرفا بررسی افراد واجد شرایط رهبری در ایران یا ایرانیان سایر کشورها نظیر نجف است. البته در شرط ایرانی بودن، ذکر نشده است ولی در آن زمان حتما لحاظ خواهد شد.

افرادی که در این کمیسیون بررسی شده و تعیین می‌شوند، نه رهبر فعلی کشور هستند و نه لزوما رهبر آینده. رهبر بعدی کسی است که در اجلاسی که در همان زمان مقتضی تشکیل می‌شود، بیشترین رای را به دست بیاورد. این فرد ممکن است در لیست تهیه شده توسط این کمیسیون نباشد ولی در اجلاس خبرگان رای آورده و رهبر شود؛ بنابراین لیست تهیه شده در کمیسیون اصل 109 به لحاظ حقوقی اعتبار ندارد.

افرادی که در این لیست نوشته می‌شوند، رهبر نیستند و تشکیل این کمیسیون و تهیه این لیست نیز به‌ معنای تعیین رهبر نیست. تعیین رهبر نمی‌تواند به دست 3 نفر از اعضای مجلس خبرگان رهبری باشد. اختیار دست مجلس خبرگان است و این اختیارات قابل تفویض به بخشی از این مجلس هم نیست.

اقداماتی که در این کمیسیون صورت می‌گیرد، صرفا اقدامات مطالعاتی است ولی متاسفانه برخی این کمیسیون را این قدر بزرگ و بزرگ و بزرگ‌تر کردند که امروز مردم گمان می‌کنند که اینها مشغول انتخاب رهبر هستند، در حالی که چنین نیست.

در مجلس خبرگان رهبری هر کمیسیون حدود 11 یا کمی بیشتر و کمتر عضو دارد. این کمیسیون هم که این قدر بزرگش کرده‌اند، باعث شده مردم حرف‌هایی بزنند هم همین‌طور است ولی واقعا ارزشی ندارد.

در این کمیسیون همه اعضا مسوولیت بررسی و تهیه لیست از افرادی که واجد شرایط هستند به 3 نفر واگذار شده و آن 3 نفر فقط اسامی را یادداشت کرده و به کمیسیون ارایه می‌کنند، همین.

هم نیست اعضای این کمیسیون چه کسانی باشند یا آن 3 نفر چه کسانی هستند. این افراد اصلا کاره‌ای نیستند و اختیاری ندارند؛ بلکه صرفا اسم می‌نویسند. این‌طور نیست که اعضای این کمیسیون اصل 109 قانون اساسی مجلس خبرگان 3 نفر را انتخاب کرده باشند و آن 3 نفر هم فرد یا افرادی را برای رهبری انتخاب کرده باشند و آن افراد هم‌اکنون مشغول آماده شدن باشند. این کمیسیون را بی‌دلیل بزرگ کرده‌اند. واقعا این کار ارزشی ندارد. زمانی که امام از دنیا رفت و مقام رهبری (آیت‌الله خامنه‌ای) را به مقام رهبری برگزیدند هم افراد و نام‌هایی در این کمیسیون مطرح شده بود.

سرنوشت نهایی به دست مجلس خبرگان است که این مجلس هم در اجلاس نهایی که با حضور همه اعضا برگزار می‌شود، افرادی را مطرح می‌کند و از میان این افراد هر یک که رای بیشتری به دست آورد به عنوان رهبر انتخاب خواهد شد، بنابراین ممکن است فردی که انتخاب می‌شود در این کمیسیون نامش مطرح نشده باشد و در لیست نوشته نشده باشد ولی با رای اعضای مجلس خبرگان به عنوان رهبر انتخاب شود.

به همین دلیل است که من می‌گویم این کمیسیون و 3 نفری که انتخاب کرده‌اند، صرفا گروهی کاری هستند، بنابراین نباید آنان را گروهی تصویب‌کننده و سرنوشت‌ساز دانست.

این نوشته شدن اسم هیچ‌گونه اولویت یا حقی برای برخی افراد در قیاس با افراد دیگر ایجاد نمی‌کند وگرنه اوضاع بسیار خطرناک خواهد شد و اگر زمانی و به هر دلیلی نام افراد به بیرون برسد، مردم فکر می‌کنند که فلان فرد رهبر شده یا ممکن است سوءاستفاده‌هایی صورت بگیرد و همین مساله اتفاقات بدی را در کشور رقم بزند. بنابراین اصلا چنین چیزی نیست که اولویت ایجاد شود پس این قدر این کمیسیون را بزرگ نکنید.

برخی گمان می‌کنند رهبر تعیین شده ولی مگر یک کمیسیون می‌تواند برای یک مملکت و مردم رهبر انتخاب کند؟ با کدام اختیار؟ اختیارات ذکر شده در قانون اساسی برای مجلس خبرگان است و مجلس هم نمی‌تواند اختیاراتش را به کمیسیون یا 3 نفر تفویض کند، چون قابل تفویض نیست و همه‌ چیز به آن اجلاس بستگی دارد.

آیا می‌شود رهبر را به صورت محرمانه تعیین کرد؟ اگر امروز این لیست محرمانه است، فقط به این دلیل است که افراد ذکر شده قطعی نیستند و اعلام علنی آن به سود مردم نخواهد بود چون باعث سوءاستفاده‌هایی می‌شود. گاهی برخی فکر می‌کنند که آنجا (کمیسیون اصل 109 قانون اساسی مجلس خبرگان) برخی مشغول توطئه علیه مردم هستند به همین دلیل محرمانه کار می‌کنند. این‌طور نیست. دلیل محرمانه بودن بی‌اصالت بودن این لیست است. این محرمانه بودن به ضرر مردم نیست، ضرر مردم در این است که اسم افراد را بیاوریم و بعد در بیرون مردم فکر کنند که این فرد رهبر شده و از فردا همه ادعای رهبری کنند.