افزایش بهره وری در صنعت خودرو در گرو تغییر تکنولوژی است

به گزارش خبرخودرو، عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت تصریح کرد: تنها راه افزایش بهره وری در صنایع خودروسازی تغییر تکنولوژی است و استفاده از تجهیزات به روز در این کارخانجات است چرا که پتانسیل چندانی برای ارتقاء منابع انسانی در این شرکت ها وجود ندارد و شرایط طوری است که تولید کنندگان بزرگ عملا اجازه مدیریت منابع انسانی خود را ندارند .

امیرحسن کاکایی در گفتگو با خبرنگار خبرخودرو گفت: در مورد میزان به روز بودن تکنولوژی و تجهیزات بکار گرفته در خودروسازی و قطعه سازی باید گفت علی رغم آنچه تصور می شود این تجهیزات در بعضی از بخش ها دارای تکنولوژی بسیار مدرنی هستند اما آنچه که برای افزایش بهره وری مهم است این است که باید کل مجموعه به روزرسانی و بازسازی شود و فقط با به روز کردن بخشی از آن نمی توان در میزان بهره وری شاهد تغییر محسوسی بود.

وی با بیان اینکه اینکار نیازمند سرمایه گذاری است. وضعیت صنعت خودرو به اندازه ای اسفناک است که سرمایه گذاران داخلی چشم انداز خوبی برای ورود به اینکار نمی بینند. خودروسازان هم که در حال زیان دهی هستند عملا امکان این سرمایه گذاری فراهم نیست. گفت: البته زیان دهی خودروسازان از 8 سال پیش شروع شد. در سال های 93 و 94 این زیان ها تا حدودی جبران شد اما نقدینگی برای به روز کردن تجهیزات باقی نماند. در سال 95و96 با ورود سرمایه گذاران خارجی اقداماتی صورت گرفت که آنهم با خروج این سرمایه گذاران از کشور منتفی شد.

مساله سرمایه گذاری برای فناوری و نوآوری موضوع مهمی است که باید دولت برای آن راه حلی بیندیشد چرا که کدام سرمایه گذار حاضر است در صنعتی سرمایه گذاری کند که با قیمت گذاری دستوری و تهدیداتی که همواره بر آن سایه انداخته است دائما در معرض زیان است سرمایه گذاری کند.

کاکایی افزود: جدای از سرمایه گذاری، راه حل پیشنهادی در این شرایط این است که از شرکت های دانش بنیان داخلی برای این کار استفاده کنیم.

این کارشناس صنعت خودرو اذعان داشت: این تصور که شرکت های دانش بنیان یا صنایع دفاعی مجانی کار می کنند و یا می توانند نوآوری بزرگی صورت دهند تصور غلطی است و باید گفت که نمی توان دست خالی کاری کرد بلکه باید هزینه ای را که قرار است برای واردات کالایی صرف شود در راه نوآوری داخلی در صنایع صرف کرد. علاوه بر همه اینها نوآوری داخلی و افزایش بهره وری نه تنها در صنعت خودرو سازی بلکه در تمامی صنایع نیازمند زمان ، برنامه طولانی و نقشه راه فناوری است.

وی تصریح کرد: دولت جدای از تزریق سرمایه برای زنده نگه داشتن تولید باید سرمایه ای را مستقیما برای ایجاد نوآوری و افزایش بهره وری اختصاص دهد همانطور که در بحران اقتصادی 2008 در دنیا اینکار صورت گرفت. یا اینکه مشوق ها و تضامینی قرار دهد که سرمایه گذار خصوصی با خیال راحت این هزینه ها را متقبل شود و وارد این عرصه شود.

کاکایی بیان داشت: نقشه راه فناوری به این صورت عمل خواهد کرد که بطور مثال پلی اتان یا ابری که برای صندلی خودرو استفاده می شود تولید این محصول به مواد اولیه ای به نام پلیول نیاز دارد که از طریق واردات تامین می شود. تولید چنین ماده شاید اگر تنها برای صنعت خودرو صورت گیرد صرفه اقتصادی نداشته باشد ولی زمانی که مجموعه مصرف پلی اتان در سایر صنایعی که به این مواد نیازمند است را بررسی کنیم کاملا به صرفه خواهد بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت تاکید کرد: ما نه تنها یک نقشه راه فناوری برای خودروسازی نیاز داریم بلکه برای کل صنایع هم نیازمند نقشه راه فناوری هستیم. چرا که خیلی مواد دیگر هستند که وقتی که از دید یک صنعت به آن نگاه شود توجیه اقتصادی ندارد ولی در سطح کلان تر کاملا به صرفه است.

وی افزود: دولت هم باید برنامه داشته باشد که سرمایه گذار خیالش راحت باشد به این صورت که بطور مثال خرید دوره یکساله اش تضمین شود. سرمایه گذاری زمان میبرد اگر در آینده روابط بین الملل به روال قبلی بازگشت بزرگترین خطر برای سرمایه گذار فناوری پیش می آید چرا که ممکن است مجددا به واردات روی آورده شود آن چیزی که در سالهای 93 تا 95 رخ داد. دولت لازم است تضمین کند که تا 5سال که ماده ای در کشور تولید شد و به جواب برسد آن ماده را وارد نشود.

کاکایی اذعان داشت: برنامه به منزله تامین نقدینگی و ایجاد نوآوری صرف نیست بلکه بسترهای حقوقی، اقتصادی و قانونی ایجاد شود که افراد ضمن رقابت بتوانند سود دهی داشته باشند.

این کارشناس تاکید کرد: رقابت بصورت یک طرفه درست نیست. برای اینکه یک شرکت نو پا بتواند با یک قول صنعتی مبارزه کند زمان لازم است . اگر کشوری می خواهد خود کفا باشد و اقتصاد مقاوم داشته باشد باید در زمینه های کلیدی سرمایه گذاری کند و فناوری خود را به روز کند و در زمان شرایط عادی شدن روابط بجای واردات مواد اولیه و قطعه ، فناوری را وارد کند.

وی گفت: همیشه ما راجع به خودروسازهای داخلی زمانیکه صحبت به میان می آید راجع به دو خودروساز اصلی صحبت می شود در حالیکه ما 28 خودروساز دیگر هم داریم. که به سرعت در حال رشد بودند ولی هیچ کس از آنها نپرسید چرا برای داخلی سازی هیچ برنامه ای نداشته اید. بجز دو خودروساز بزرگ اکثر خودرو سازان داخلی در این سال ها بجای سرمایه گذاری بر روی تولید و داخلی سازی قطعات خودروها را با کمترین زحمت مونتاژ می کردند و عملا خودرو را وارد می کردند و عملی به عنوان خودروسازی انجام نداده اند.