|
به گزارش خبرخودرو، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت در خصوص اینکه آیا در حال حاضر از ظرفیتهای لازم برای تولید خودروهای برقی در کشور برخوردار هستیم یا خیر، اظهار داشت: از لحاظ طراحی، ساختاری و تئوریک و همچنین نمونهسازی توسط دانشگاهها توانمندیهای لازم را داریم اما در زمینه تجهیزات باتری و موتور الکتریکی، وابسته و نیازمند سرمایهگذاری سنگین هستیم و حتی در تولید خودرویی مانند پراید بعد از حدود 25 سال با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم میکنیم.
امیرحسین کاکایی در گفتگو با خبرنگار خبرخودرو با اشاره به موضوع خریدار و قیمت تمام شده بالا به عنوان چالشهای پیش روی تولید خودروهای برقی افزود: این خودروها در دنیا با سوبسیدهای بسیار سنگین خرید و فروش میشود و در شهرهایی که اهمیت بسیاری برای محیط زیست قائل هستند و همچنین برخوردار از توان اقتصادی مناسب، ساخته میشود و در کشور ما از لحاظ اقتصادی به صرفه نیست.
وی با بیان اینکه هزینه تأمین زیرساختهای لازم برای شارژ خودروهای برقی نیز بالا است، گفت: بهترین تکنولوژی شارژ، صرف زمان نیم ساعته است که در مسافرتهای شهری هم مشکلزاست، همچنین باید برای تعمیر و نگهداری این خودروها ظرفیتهای لازم فراهم شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت در ادامه ضمن اشاره به اعتقاد برخی مبنی بر مزیت این خودروها در جهت کاهش آلودگی هوا تصریح کرد: مجموعه مصرف انرژی برای تولید برق این خودروها و انتقال آن به شهرها بیشتر از مصرف آن در احتراق داخلی است و لزوما باعث کاهش آلودگی هوا و رسیدن به هوای پاک نمیشود.
کاکایی با اشاره به موضوع باتری به عنوان یک معضل زیست محیطی در آینده، مسئله بعدی را خاک و آب ناپاک دانست.
این عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت با اعتقاد بر طرح تولید خودروی برقی به عنوان پز سیاسی و روشنفکری افزود: در حال حاضر به عنوان مثال با وجود نیروگاهها، راندمان انتقال در کشور ما به گونهای نیست که خودروی برقی باعث پاک شدن هوای کشور شود و این یک چالش است.
کاکایی با تأکید بر لزوم تمرکز بر توسعه حمل و نقل عمومی برقی مانند اتوبوسهای برقی و رفع مسئله خودروهای فرسوده بیان کرد: با ایجاد ایستگاههای شارژ در پارکینگ شرکت واحد و استفاده در زمان شب، موضوع شارژ این اتوبوسها قابل حل است و اتوبوسهای بین شهری هم توسط متخصصان این حوزه شارژ میشود.
این عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت در پایان با انتقاد از رهاسازی توانمندیهای گذشته، رویکرد سرمایهگذاریهای موازی و هدررفت سرمایهها در کشور بیان کرد: با وجود حدود 30 شرکت خودروسازی و بیش از هزار و 200 شرکت قطعهسازی که رشد قابل ملاحظهای نداشتهاند و تولید خودروهای گازسوز و دیزلی سواری که نقاط قوت ما بود و به تدریج رها شد و همچنین با توجه به منابع گاز طبیعی که مزیت مطلق ما و بهترین سوخت دنیا از لحاظ کاهش آلایندگی است باید به جای سرمایهگذاریهای پراکنده به سمت یک تکنولوژی و حفظ یک زنجیره ارزش و افزایش مهارت در شبکه فناوری به ویژه در حوزه خودروهای سنگین حرکت کنیم.