|
روزنامه اعتماد در گزارشی به وضعیت توالتهای عمومی به مناسبت روز جهانی توالت پرداخته است.
آخرین آمار توالتهای عمومی تهران متعلق به سال 97 است كه روابط عمومی و امور بینالملل سازمان زیباسازی شهر تهران از وجود 1365 دستگاه دستشویی عمومی و 9437 چشمه خبر داد. این گزارش نشان میداد كه بیشترین تعداد دستشویی عمومی در مناطق 4، 5 و 15 تهران و كمترین تعداد در مناطق 9 ،11 و 17 تعبیه شده است.
یك سال از ارائه این آمار میگذرد و محمدمیرلوحی، عضو شورای شهر روز سهشنبه و در یكصدوهفتادوهفتمین جلسه شورای شهر به احداث بیش از 15 مجموعه سرویس بهداشتی در مناطق 16 و 20 اشاره میكند و آنها را «سردمداران ساخت سرویس بهداشتی در تهران» میخواند. این عضو شورای شهر، سازمان زیباسازی تهران را مسوول تامین سرویسهای بهداشتی عمومی در شهر تهران میداند و میگوید كه این سازمان باید تامین پلهای هوایی، پلههای برقی و سرویسهای بهداشتی را در دستور كار خود قرار دهد.
با اینكه علم شهرسازی سالها فریاد زده است كه پلهای هوایی جایی در شهرهای مردممدار ندارند، اینكه جای مردم در خیابان است، نه بالا و نه پایین آن، به نظر میرسد توالتهای عمومی كه باید یكی از ضروریترین و بنیادیترین امكانات یك شهر چند میلیونی باشند همردیف با غیرضروریترین عنصر شهری یعنی پلهوایی قرار میگیرند و مسوولیت آن هم به نهادی از شهر واگذار میشود كه عهدهدار زیبایی شهر است، آیا توالتهای عمومی جزو بخشهایی از شهر هستند كه باید «زیباسازی» شوند؟
برای پاسخ به این سوال كافی است آمار سال 97 توالتهای تهران را با حداقل استاندارد جهانی قیاس كنیم. اگر جمعیت تهران را طبق آخرین آمار سازمان مركز آمار ایران (سال95)، 8 میلیون و 671 هزار و 950 نفر لحاظ كرده و از جمعیت شناور و مسافران تهران هم صرفنظر كنیم، طبق جدول این گزارش، تعداد توالتهای عمومی تهران برای مردان از استاندارد جهانی بالاتر است اما وضعیت فعلی در خصوص زنان، مادران و معلولان فاصله قابلتوجهی با حداقلها دارد.
طبق استانداردهای جهانی به ازای هر 3 چشمه مردانه باید 5 چشمه برای زنان تدارك دیده شود اما نگاهی به تعداد چشمههای توالت موجود در پایتخت نشان میدهد كه در احداث سرویسهای بهداشتی چندان اعتنایی به این استاندارد نشده است و در حال حاضر پایتخت ایران 3 هزار و 400 چشمه دستشویی زنانه تا حداقل استانداردها فاصله دارد، این وضعیت در قبال مادران و معلولان بسیار بغرنجتر است.
زیرا آخرین آمار نشان میدهد مادران تهرانی سهمی 4 درصدی از توالتهای عمومی شهرشان دارند و معلولان هم با گزارههای كلی چون «در همه سرویسهای بهداشتی نیز سعی شده كه توالتی برای استفاده معلولان هم تعبیه شود.» یاد میشوند، گزارهای كه نادرستیاش بر هر تهرانی و مسافر تهران هویدا است.
این فقط تهران نیست كه شهروندانش را از قضای حاجت دریغ میكند و پشت بوتهها و شمشادها و كوچه و پس كوچههایش را در عوض به آنها میدهد، وضعیت سرویسهای بهداشتی در جادههای كشور هم دست كمی از این بلبشو ندارد.