|
روزنامه اعتماد نوشت: «علاوه بر انتگرال مباحث دیگری هم از كتابهای درسی حذف شدهاند باید اینها كنار بروند تا جا برای مهارت و سبك زندگی باز بشود.» حجتالاسلام علی ذوعلم، رییس سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی با حضور در برنامه تلویزیونی پرسشگر به سوالهایی كه با انتشار خبر یكی از مباحث ریاضی دوره متوسطه دوم مطرح شده بود، پاسخ داد.
كمتر پیش میآید كه وقتی صحبت از «حذف» و «كتاب درسی» به میان میآید، صحبت به درسهای تئوری ریاضی بكشد اما این بار آموزش و پرورش میگوید كه میخواهد جا برای برنامههای مهارتی باز كند و دیگر قرار نیست، منطق همه كتابهای درسی بر اساس سوالات كنكور تعریف شود.
«به تازگی بحث حذف انتگرال از كتاب ریاضی مطرح شد؛ اینكه انتگرال بخش مهمی از ریاضی است كاملا درست است، اما آیا همه مباحث ریاضی باید در دوره متوسطه مطرح شود؟ همه مقدمات بار دانشی دانشگاه را ما باید برعهده بگیریم؟ این كار در دوره بنده انجام نشده بود اما از حیث كارشناسی از آن دفاع و حمایت كردم.» ذوعلم در بخشی از صحبتهای خود اشارهای هم به رویكردهای وزیر آموزش و پرورش محسن حاجیمیرزایی داشت:«وزیر معتقد است، مسائلی زیر پوست آموزش و پرورش است كه باید به آنها توجه كرد و تنها حركت بروكراتیك نمیتواند پاسخگو باشد.»
حاجیمیرزایی در ماه گذشته در دو دیدارش با رییس سازمان فنی وحرفهای كشور و وزیر تعاون، كار و رفاه اجتماعی چند بار تاكید كرد كه قرار است، سهم برنامههای مهارتی در نظام آموزشی كشور كه در حال حاضر نزدیك به 30 درصد است تا 50 درصد هم افزایش پیدا كند و به نظر میرسد كه اگر موضوع حذف انتگرال و برنامههای تئوری مشابه عملی شود باید برنامهای جدی برای این فضای خالی به وجود آمده، داشته باشند.
سوالی كه پیش میآید، این است كه آیا حذف یك درس از برنامه درسی و جایگزینی آن با درسهای مهارتی كه آموزش و پرورش سنتی ما سبقه چندانی در آن ندارد، راهكار مناسبی است یا نه. هامون طهماسبی، مدیر برنامه مدرسه توسعه پایدار دانشگاه صنعتی شریف میگوید با وجود ضعفهایی كه حتما در این راه وجود دارد اما از این ایده كاملا حمایت میكند. او در پاسخ میگوید:«فكر میكنم، نظام آموزش و پرورش ما راه خودش را گم كرده و یكی از مصادیق آن هم به حاشیه رفتن توجه به مهارتها و تمركز بر تئوری و حفظیات است بهخصوص بلای كنكور كه سالهاست، نظام آموزش و پرورش ما را دارد به حاشیه میبرد و منحرف میكند و به همین دلیل اتفاقی كه در مورد انتگرال میافتد را قدمی رو به جلو میبینم كه البته كافی نیست و باید تسری پیدا كند و جنبههای دیگری كه وقت و دغدغه بچهها را در سالهای نوجوانی میگیرد را هم مورد توجه قرار دهد.
او معتقد است كه تعداد كمی از دانشآموزان هستند كه در نهایت میتوانند از مباحث كاملا تئوری و پیچیده ریاضی استفاده كنند و در عین حال در نظام آموزشی ما نقشهای اجتماعی آینده دانشآموزان مورد غفلت واقع شده است:«توجه نمیكنیم این بچهها قرار است در آینده در جامعه نقش اجتماعی داشته باشند و در خانواده نقش پدر و مادری به عهده بگیرند. به نظر میرسد برنامه آموزش و پرورش به طور كلی به صورت متناسب به این ابعاد توجه نكرده و حالا امیدوارم زمینهاش فراهم شود.»
او تا آنجا پیش میرود كه میگوید حتی خالی ماندن برخی از ساعات متعلق به این دسته از موضوعات درسی هم فایده بیشتری دارد، فایدهاش این است كه وقت و ذهن بچهها را برای فكر كردن باز میگذارد: «حتما آموزش و پرورش با ایجاد ظرفیت لازم برای آموزش مهارتها فاصله دارد یعنی اگر همین امروز هم موضوع مهارت را مطرح كنیم از فردا نمیتوانیم مهارتآموزی را در مدارس داشته باشیم اما حتی اگر درسی برای انتگرال جایگزینی هم نداشته باشیم و تبدیلش كنیم به ساعت خالی یا ساعت ورزش هم با آن موافقم. همین كه اجازه بدهیم بچهها به خودشان به جامعهشان و بینشی كه نسبت به دنیا دارند، فكر كنند، خوب است. به موازات توسعه ظرفیتهای آموزشی و پرورش مهارتها میتوانیم برای این وقت برنامهریزی كنیم.»