بادمجان‌های پرنده، امپراطور کوزکو، جواد خیابانی و باقی ماجرا

سیامک رحمانی در روزنامه هفت صبح نوشت: اگر وقت دیگری از سال بود، همین بارش بادمجان می‌توانست چند روز خوراک و سوژه مردم و فضای مجازی باشد. اما سرعت اتفاقات آنقدر تند است که احتمالا 48 ساعت پس از انتشار ویدئوهای بادمجانی، دیگر کسی حرفی از آنها نزند.

رویدادهایی هم که با آن مواجهیم اغلب غیرعادی‌اند. انگار داریم در سرزمین عجایب آلیس زندگی می‌کنیم. بعضی وقت‌ها هم احساس میکنی اینها فصلی از یک رمان مارکزی است. یک زندگی سوررئال که حیرت انگیز بودنش تلخی و سیاهی مرگ را کمرنگ میکند. و اصلا شوک ها آنقدر یاد است که دیگر جای زیادی برای حیرت کردن هم نمی ماند. مثل همین بادمجان های پرنده.

البته که در زمان انتشار ویدئوی این اتفاق می شد حدس زد باز هم با یک ترفند ساده طرفیم. این صحنه‌ها می توانست مال یک فیلم سینمایی در حال ساخت باشد یا دوربین مخفی. بعد هم که معلوم شد اساسا حاصل تروکاژهای سینمایی و دیجیتال است. اما قبول کنید که با وجود همه متفاوت بودن، چندان هم متعجب نشدیم. این روزها فیل هم از آسمان ببارد یک جوری نگاهش میکنیم که خب، این هم یکی دیگر. بعدی چی قرار است باشد.

اما ماجرای بارش بادمجانی یک وجه دیگر هم داشت. راستش بعد از رو شدن ماجرا نگران طراح ایده‌اش شدیم. گفتیم سازنده را احضار و سین جیم نکنند. برای چنین سختگیری‌هایی بهانه زیادی لازم نیست و دوستان، فارغ از اوضاع درهم و برهم ما و بحران‌هایی که از راه می‌رسد، دارند مته را با ریزبینی حیرت‌آوری به خشخاش میگذارند.

وقت نوشتن این مطلب هم با خوشبینی گمان می‌کردیم این بار به خیر خواهد گذشت که خبر از دستگیری عوامل ساخت ویدئوها رسید. دلایل برخورد هم احتمالا زیادند. این ویدئوها میتواند اذهان عمومی را مشوش کرده باشد، بدون مجوز منتشر شده باشد، مورد سوءاستفاده بیگانگان قرار گرفته باشد و فلان و بیسار. سازنده هم که جوانی مقیم کاناداست و قوز بالاقوز. راستش اینجور وقت¬ها دقیقا مشخص نمی¬شود که نگرانی دوستان سین جیم کننده از چه جنسی است.

یعنی اگر واقعا مردم عصبانی شده باشند یا بهشان توهین شده باشد، طبیعی است که حتی توقع برخورد داشته باشند. اما ریختن چهار تا بادمجان از آسمان و وایرال شدن ویدئوهای جالبش چه آسیبی به کسی می زند. فوقش این است که آدم میتواند مثل آذری جهرمی موضوع را با شوخی برگزار کند و بگوید، پدرم را درآوردید با این کار. مجبور شدم کلی به بچه‌هایم توضیح بدهم که چرا این بارش واقعی نیست. و تمام. اما انگار کسی بنای تسامح ندارد و همه چیز باید شکلی پلیسی جنایی پیدا کند. حتی اگر فیلمی فانتزی باشد.

مثل همان واکنشی که در قبال بچه‌های طنزپرداز و استندآپی ها نشان داده شد. این که بابت چند تا مطلب و ویدئوی بانمک بخواهندشان و مثل امپراطور کوزکو مجبور به عذرخواهی شوند. چرا. گیرم اصلا کارشان غلط بوده و به کسی برخورده و حتی به کادر درمان یا بالاتر از آن بی‌احترامی شده. نمی‌شود با یک تماس و تذکر و بی‌سروصدا ماجرا را فیصله داد؟ این که از طنازها تشکر کنیم و دعوت‌شان کنیم در این شرایط کارهایشان را عرضه کنند و به مردم روحیه بدهند که انتظار بیش از حد و بیهوده ای-ست. این که صدا و سیما فرصت خانه‌نشینی مردم را غنیمت بداند و برای سرگرم کردن‌شان، برای روحیه دادن، خوشمزه‌ها را دعوت به همکاری کند که خیلی تخیلی است.

تلویزیون نتیجه همه ایده‌ها و زحماتش می‌شود برنامه درست کردن جواد خیابانی برای کرونا، که اصلا انتخابش زیر سوال است. کسی که بیاید با قربان صدقه¬های مهوع در مقابل مهمانش حال آدم را خرابتر کند. پس تکلیف تلویزیون روشن است. اما حالا که نمی‌توانیم در این تاریکی چراغی برافروزیم، سوسوی پراکنده دیگران را خاموش نکنیم. کسی انکار نمی‌کند که در این اوضاع و احوال مردم بیش از همه به حال خوب و کمی شادی نیاز دارند. حالا که چیز بیشتری نمیتوانیم به آنها بدهیم و دست طبیعت با قهر گلویمان را فشار می دهد حداقل می توانیم لبخند را از آنها دریغ نکنیم.

با کمی سهل گرفتن و گشاده رویی به هیچکس لطمه نمی‌خورد. می‌خواهد بابت بادمجان‌های آسمانی باشد یا طنازان فضای مجازی یا حتی آوازه‌خوان‌های اکباتان. مردم دو شب هم سرشان را از پنجره بیرون کنند و کمی دلبری کنند و تصویرش را به اشتراک بگذارند.

باور کنید هیچ باور و آرمانی زیر سوال نمی‌رود و هیچ ارزشی لکه‎‌دار نمی‌شود. گیرم سرودی که می‌خوانند هم انقلابی نباشد. گیرم آن وسط صدای غش غش خنده لطیفی هم بیاید.