بزرگترین مشکل کامیون داران عدم امنیت شغلی است

به گزارش خبرخودرو، رییس هیأت مدیره انجمن رانندگان کامیون های یخچال دار تهران با اشاره به هفته حمل و نقل بهترین روش تقدیر و تشکر از زحمات کامیون داران را حل مشکلات و رسیدگی به مطالبات آنها دانست.

عبدالله خانعلی در گفتگو با خبرنگار خبرخودروبا تشریح مشکلات کامیون داران بیان کرد: متاسفانه رانندگان هر روز با مشکلات بیشتری مواجه می شوند در حالی که مهم ترین خواسته آنها امنیت شغلی است که متاسفانه در هیچ زمینه ای ندارند. به عنوان مثال یک راننده کامیون بر اساس قانون کشور ما باید پس از 10 ساعت رانندگی استراحت کند در غیر این صورت اگر دچار سانحه و آسیبی شود بیمه هیچ گونه خسارتی نمی پردازد. راننده بعد از 10 ساعت رانندگی باید در مکانی توقف کند که در صورت آسیب بتواند خسارت آن را از بیمه بگیرد و اگر مقابل پلیس راه توقف کند بار او را می برند. لذا زمانی که یک راننده مقابل پاسگاه پلیس امنیت ندارد چگونه می تواند کار خود را به درستی انجام دهد که این موضوع به بزرگترین مشکل رانندگان تبدیل شده است.

وی ادامه داد: یکی دیگر از معضلات رانندگان عدم پرداخت دستمزد آنها است و بارها اتفاق افتاده که شماره کارت می گیرند و می گویند به حسابت واریز خواهیم کرد و این امر دغدغه راننده را بیشتر می کند و باید به دنبال دریافت حق و حقوق خود باشد و اگر شکایت کند دچار گرفتاری بیشتری خواهد شد.

رییس هیأت مدیره انجمن رانندگان کامیون های یخچال دار تهران گفت: بنده با اینکه چرا دولت به کامیون داران لاستیک و روغن ارزان نمی دهد مخالف هستم زیرا دقیقا این موضوع مشکلات کامیون داران را بیشتر کرده است و مصرانه از دولت درخواست قطع یارانه کامیون داران را دارم تا منتی بر سر راننده نباشد.

خانعلی با بیان اینکه پس از دو سال هنوز نرخی برای تن کیلیومتر مصوب نشده است، افزود: مسئولین قصد ندارند نرخ مصوبی برای تن کیلومتر تعیین کنند زیرا عمده باری که حمل می شود دولتی است و صاحب بار دولت است. سازمان راهداری نیز نماینده دولت است که اجازه نمی دهد راننده حق و حقوق واقعی خود را دریافت کند که این موضوع خود منشا مشکلات است. حداقل مزیت تن کیلومتر مشخص شدن تکلیف راننده و صاحب کالا بوده اما کم و زیاد شدن آن یک بحث و عدم اجرای آن به صورت رسمی بحث دیگری است.

وی ادامه داد: علی رغم اینکه سازمان راهداری پرداخت دستمزد رانندگان بر اساس تن کیلومتر را به اداره کل راهداری استان ها اعلام کرده اما این قانون اجرا نمی شود و هر استانی در این زمینه سلیقه ای عمل می کند و از دستور مافوق خود که سازمان راهداری است، سرپیچی می کنند. اگر این قانون سلسله مراتبی است و سازمان راهداری به عنوان یک ستاد نرخی را اعلام کرده ادارات تابعه ملزم به اجرای آن هستند در صورتی که نه تنها این قانون اجرا نمی شود بلکه شکایات رانندگان در این زمینه نیز نتایجی ندارد و این مساله از دو عامل نشأت می گیرد. یک دلیل آن ممکن است عدم توانایی اداره کل در برخورد با شرکت های حمل و نقل باشد و یا اینکه اداره کل راهداری خود همراه این موضوع است و قصد دارد به این مسأله دامن بزند.

رییس هیأت مدیره انجمن رانندگان کامیون های یخچال دار تهران اظهار داشت: حتی زمانی که راننده به صورت قانونمند به بیان مشکلات خود می پردازد، در گروه ها اعلام می کند و یا شکایت می کند به او تهمت می زنند. آیا راننده باید خود با مدیر مسئول آن شرکت حمل و نقل و یا با مدیر کل سازمان راهداری بحث کند.؟ ضمانت اجرایی قانون تن کیلیومتر که با نهایت اجحاف در حق راننده 240 هزار تومان شده به عهده چه ارگانی است؟ در واقع چنین غفلت هایی نشانگر ضعف سازمان راهداری و ادارات تابعه آن است و هنگامی که بنده به عنوان مسئول یک انجمن از آن سخن می گویم مدعی می شوند که تلخ صحبت می کنم.

خانعلی در ادامه به تاثیر عملکرد شرکت های حمل و نقل در مشکلات کامیون داران اشاره کرد و گفت: شرکت های حمل و نقل بنگاهی هستند که با هدف منافع شخصی تشکیل شدند و فاقد هرگونه معیار و ضوابط مشخصی هستند و اگر قوانینی نیز به آنها اعلام شده ضمانت اجرایی ندارد. دفاتر باربری باید نهایتا 14 درصد حق کمیسیون بگیرند که 4 درصد آن به سازمان راهداری و 10 درصد به شرکت تعلق می گیرد اما در برخی مواقع شرکت های حمل و نقل تنها 50 و 60 درصد از کرایه را به راننده پرداخت می کنند و زمانی که راننده به سازمان راهداری شکایت می کند، فقط آن شرکت یک جریمه جزئی می شود که آن نیز به نفع دولت است و چیزی نصیب راننده نمی شود. به عنوان مثال 3 میلیون تومان از حق راننده را شرکت بر می دارد در صورتی که سازمان راهداری دفتر باربری موردنظر را 200 هزار تومان جریمه می کند که چنین شیوه ای بازدارنده نخواهد نبود.

وی با انتقاد از عملکرد سازمان راهداری تصریح کرد: سازمان راهداری شرکت های حمل و نقل را موظف به داشتن حداقل 10 دستگاه ناوگان کرده است در صورتی که هیچ یک از شرکت های حمل و نقل یک دستگاه کامیون هم ندارند و علی رغم اینکه سازمان راهداری از این موضوع مطلع است اما تا کنون برخوردی با آنها نداشته است. بنابراین این عدم رسیدگی ها خود پیام دارد و به این معنا است که هر کاری دوست داری انجام بده و نهایت آن یک جریمه جزئی است و این در شرایطی است که امروزه همه افراد به انگیزه خرید خونه، ماشین و ویلا خوب خلاف قانون عمل می کنند زیرا با درآمد قانونی خود نمی توانند آن را بخرند.

رییس هیأت مدیره انجمن رانندگان کامیون های یخچال دار تهران عنوان کرد: انفعال دولت، سازمان راهداری و سایر ارگان ها در اجرای قوانین راه را برای فرصت طلبان هموار خواهد کرد و دقیقا مشکل ما در ایران این است که راه خلاف باز است. تمام دنیا پنج قدم از مسئولین عقب هستند به همین دلیل مسئولین مورد قبول مردم هستند اما در ایران مردم جلوتر از مسئولین حرکت می کنند. راننده قشر ضعیفی است و با سرمایه خود کامیون می خرد و با زحمت در گرما و سرما کار می کند اما سازمان راهداری حق او را با کلی منت با نرخ 10 سال پیش می پردازند.

خانعلی راه حل مشکلات کامیون داران را حذف رانت و انحصار دانست و خاطرنشان کرد: راه اندازی شرکت حمل و نقل باید مانند باز کردن یک سوپرمارکت باشد و هر کسی که تمایل به ایجاد شرکت حمل و نقل دارد باید بتواند این کار انجام دهد نه اینکه تنها برخی از افراد بتوانند قانون را دور بزند و پروانه تاسیس بگیرند و مجوز تنها به اشخاص خاصی داده شود که کامیون و سایر امکانات لازم را ندارند. بنابراین یا اجازه رقابت سالم به همه اشخاص توانمند را داده شود و یا شرکت های حمل و نقل جمع آوری شوند.

وی با ابراز تاسف در خصوص طرحهای غیرکارشناسانه سازمان راهداری تشریح کرد: سازمان راهداری طرح بسیار ناپخته ای ارائه داده که بر مبنای این طرح افرادی که دارای حداقل 3 و حداکثر 15 دستگاه کامیون هستند می توانند شرکت حمل و نقل خوداتکایی تاسیس کنند اما این رانندگان در شهرهای دارای اعلام بار و پایانه نمی تواند بارگیری انجام دهند. حال اگر تعدادی راننده تصمیم بگیرند شرکت حمل و نقل خوداتکایی در تهران راه اندازی کنند تنها می توانند بار را از تهران به بنرعباس حمل کنند اما امکان بارگیری از پایانه بندرعباس به تهران را ندارد و باید خود راننده بار پیدا کند و بارنامه صادر کند. در صورتی که کشتی که چند هزار تن بار آورده به بیش از 2 هزار دستگاه کامیون برای حمل بار نیاز دارد و بار آن به میزان 3 دستگاه و یا 15 دستگاه کامیون نیست. در حالی که یک شرکت کاغذی که یک دستگاه کامیون هم ندارد می تواند قرارداد منعقد کند و آن بار را حمل کند و از این طریق دلالی کند اما شرکت های خوداتکایی قادر به انجام آن نیستند.

خانعلی افزود: از سوی دیگر طرح بازارگاه که شامل یک شرکت حمل و نقل بزرگ و همانند شرکت های دیگر است را به راننده تحمیل می کنند که اجحاف بیشتری در حق راننده است.

رییس هیأت مدیره انجمن رانندگان کامیون های یخچال دار تهران در پایان یادآورشد: اگر هدف بهبود وضعیت حمل و نقل است باید آن را واقعی کنند. کامیون داران هیچ گونه سهمیه ای از دولت نمی خواهد و حتی نرخ گازوئیل را آزاد کنند. زیرا تنها با بازدهی دقیق و درست حمل و نقل این صنعت رو به بهبود پیش خواهد رفت و در صورتی که حمل و نقل صرفه اقتصادی داشته باشد مردم انگیزه سرمایه گذاری پیدا می کنند نه اینکه تنها یک قشر خاصی به اشتباه و به اسم راننده این کار را انجام دهند. مالک کامیون باید یک سرمایه دار و یا شرکت حمل و نقل باشد و راننده برای آن شرکت کار کند. لذا راننده نباید دغدغه لاستیک، روغن، استهلاک و قیمت و فرسودگی کامیون را داشته باشد و تا زمانی که واقعی سازی در خصوص حمل و نقل صورت نگیرد نمی توان کاری برای آن کرد و شرایط هر روز بدتر خواهد شد.