دنبال زیربغل مار نگردید، ایوب‌خان پدرم است!

امیر دژاکام، نویسنده و کارگردان نمایش «ایوب‌خان» به حرف‌های منتقدی که نوشته بود: «... بدون اشاره مشخص به کسی، می‌توان دریافت که ایوب‌خان کیست و بدون او چرا وضع محله تا این حد نابسامان شده است. حضور نمایش «ایوب‌خان» در جشنواره تئاتر فجر در حالی که باید از امید و روشنی گفت، جای سوال دارد که مدیران جشنواره باید پاسخ‌گوی آن باشند.» واکنش نشان داد.

دژاکام با اشاره به این که کاراکتر ایوب‌خان برگرفته از شخصیت پدرش است، گفت: «من «ایوب‌خان» را با نگاه به زندگی شخصی‌ام نوشته‌ام و به قول یکی از دوستان، این عزیزان لازم نیست به دنبال زیربغل مار بگردند، وقتی کاراکتر ایوب‌خان برگرفته از شخصیت پدرم است. او ورزشکار و میان‌دار زورخانه، نوازنده و کارشناس موسیقی، سینه‌زن امام حسین(ع) و بسیار خَیر بود. آن‌جایی که می‌گویم ایوب‌خان به خیریه ویژه بانوان کمک می‌کند هم در حال شوخی با پدرم هستم. او پدر من است و این عزیزان لازم نیست به دنبال کس دیگری بگردند.»

این نویسنده و کارگردان تئاتر با تاکید بر این‌که واهمه‌ای از بیان اعتقاداتش ندارد، تصریح کرد: «من در «ایوب‌خان» دو حرف زده‌ام. نخست این که خداوند بینا و شنواست. این اعتقاد من است و واهمه‌ای از بیانش ندارم. حال که معتقدیم خداوند بیناست و شنوا پس نباید در مورد یکدیگر قضاوت کنیم. حرف دومم، آن‌جا که در پایان نمایش می‌شنوید آدم‌ها آن‌جور که هستند، جورِ دلشان نیست و مجبورند، این است که هرکدام از ما دچار اضطرار و صاحب قصه‌ پُر غصه‌ای هستیم پس کمی یکدیگر را درک کنیم.»

او افزود: «از منظر فقه، در مسند خدایی نشستن و قضاوت کردن، کُفر است و کسی که چنین نسبت‌هایی را که خواندید به دیگران می‌دهد، علی‌رغم مسلمان پنداشتنِ خود، کافر است. او از منظر مدرنیته هم اشتباه کرده است. چرا که متغییرهایش ناقصند و همین، از تکمیل پازلی که ساخته، ممانعت می‌کند.»

به گفته دژاکام، «ایوب‌خان» بیش از هرچیز در مورد اندیشه است و فهمیدن و سیاسی نیست مگر این که سیاستمداران به تماشایش بنشینند، بیندیشند و این‌گونه بر آنان تاثیر بگذارد.