حسرت‌های ۹۹ و آرزوهای ۱۴۰۰

ایسنا: اغلب مردم از سال ۹۹، به عنوان سال سخت، سال درد، سال غم و... یاد می‌کنند.

با آمدن کرونا فصل جدیدی از زندگی توأم با درد و سختی نه‌تنها برای ما بلکه برای تمام مردم جهان رقم خورد. غم از دست دادن عزیزان، محرومیت از دیدوبازدید دوستان و در آغوش گرفتن آن‌ها، ترس از ابتلا به بیماری و تحمل کردن فشار روانی، مشکلات اقتصادی و بیکاری، تنها بخش کوچکی از معضلات انتشار این ویروس بود. همچنین به‌جز کرونا مشکلات گوناگون ناشی از تحریم‌ها رنج زیادی را برای مردم کشورمان ایجاد کرد.

با همه این مشکلات، اما تنها امید و آرزوست که می‌تواند توان غلبه بر دردها و رنج‌ها را به انسان بدهد. شروع بهار بهانه خوبی برای هدف‌گذاری‌ها و امیدها و آرزوهای جدید است. به میان مردم رفتیم و از حسرت‌های سال گذشته و آرزوهای سال جدیدشان پرسیدیم. 

درگیری با کرونا در تنهایی

خانوم سالمندی که به همراه مادر خود روی صندلی پارک نشسته است، در خصوص سال ۹۹ عنوان می‌کند: خیلی سال سختی بود. مبتلا به کرونا شدم و از لحاظ روحی نیاز داشتم که در زمان بیماری فرزندان و نوه‌هایم را ببینم، اما به خاطر اینکه آن‌ها را مبتلا نکنم در خانه تنها ماندم. به علت کرونا، همه روابط محدود و کم شد. همه دلتنگ هم می‌شوند اما نمی‌توانند همدیگر را ببینند. آرزو می‌کنم در سال ۱۴۰۰ سلامتی به همه مردم جهان بازگردد.

عده‌ای دچار مشکلات اقتصادی زیادی شدند و عده‌ای دیگر شرایط اقتصادی‌شان بهتر شد

مرد فروشنده‌ای درباره تاثیر کرونا بر کسب‌وکارش بیان می‌کند: کرونا تاثیرات منفی خیلی زیادی بر زندگی تمام اقشار داشت. فرقی نمی‌کند که افراد کارمند باشند یا دلال یا مغازه‌دار، به هرحال همه درگیر معضلات اقتصادی شدند، البته کسانی که زندگی معمولی نداشتند وضعیت‌شان فرق می‌کرد. یک عده دچار مشکلات اقتصادی زیادی شدند و عده‌ای دیگر برعکس آن‌ها شرایط اقتصادی‌شان بهتر شد.

او ادامه می‌دهد: از لحاظ روحی و روانی چند سال طول می‌کشد تا مردم بتوانند به زندگی معمولی که قبل از کرونا داشتند بازگردنند. آرزو می‌کنم که همه مردم سلامت باشند و وضعیت اقتصادی مردم هم بهتر شود.

۹۹، سال بدی نبود

مرد جوانی از تجربیات خود در سال گذشته می‌گوید: سال  ۹۹سال سختی بود. نمی‌گویم سال بدی بود، اما مشکلات زیادی در این سال پیش آمد. بحث کرونا از یک‌جهت، افزایش قیمت‌هایی که ماه‌به ماه اتفاق می‌افتاد از طرفی دیگر، فشاری چند برابر بر مردم وارد کرد. به نظر من نباید برای این سال‌ها صفر و صد در نظربگیریم و اعتقاد داشته باشیم که سالی مطلقا خوب یا مطلقا بد است. قطعا اگر فکر کنیم، در سال ۹۹ یکسری اتفاق‌های خوب هم برای ما افتاد؛ مثلا دوست من در سال ۹۹ خودرو خرید، یکی خانه خرید و... ؛ بنابراین درباره خوب وبد بودن سال ۹۹ نمی‌شود نظر داد، اما در ارتباط با سختی این سال می‌شود گفت که سال سختی بود. این را باید لحاظ کنیم که ما در سال ۹۹ افراد عزیز بسیاری را از دست دادیم که جان تک تک آن‌ها ارزشمند است. از طرفی دیگر درسال ۹۹ علاوه‌برسختی، می‌توانم خاص بودن را هم به این  سال اطلاق کنم. شاید زندگی کردن در این سال خاص هم یک نوع تجربه‌جالب باشد.

کرونا ارزش یکسری بدیهات را به ما یادآوری کرد

او ادامه می‌دهد: فکر می‌کنم سال ۱۳۹۹ یکسری درس‌ها به ما یاد داد؛ اینکه یک بیماری این قدر قدرت را دارد که  باهمه تکنولوژی‌ها و پیشرفت‌ها، در کل دنیا  همه‌گیر شود ودست‌ و پای بشر را بسته و زندگی را فلج و اقتصاد کشورها را قفل کند. کرونا برای زمین هم خیلی فایده داشت، قرنطینه شدن مردم در سراسر جهان باعث شد که بحث محیط‌زیستی زمین خیلی متفاوت شود و شاخص‌های سلامت محیط زیست مقداری بالاتر برود و به نسبت آن شاخص‌های آلودگی کم‌تر شود. کرونا ارزش یکسری بدیهات را که از آن‌ها غافل بودیم به ما یادآوری کرد؛ به عنوان مثال اگر در گذشته روبوسی کردن و بغل کردن جزئی از آداب و رفتار اجتماعی محسوب می‌شد امروزه تبدیل به یک حسرت شده و  به این پی بردیم که  بغل کردن و روبوسی کردن با قوم و خویشان چه قدر حس خوبی به ما می‌داده که از آن غافل بوده‌ایم. از طرف دیگر کرونا باعث شد که مردم کمی بیشتر به بحث خودسازی بپردازند. در دوران قرنطینه، خیلی از افراد تصمیم گرفتند کلاس‌هایی را شروع کنند، ورزش داشته باشند و کتاب‌هایی را مطالعه کنند. خودسازی به نظرمن در دوران قرنطینه نسبت به سال‌های گذشته خیلی بیشتر شد.

خوشی‌هایی که گرفته شد

این دانشجو درباره حسرت‌هایش در سال گذشته بیان می‌کند: تفریح و طبیعت‌گردی و دورهمی‌ها چیزی بود که از مردم گرفته شد. سینماها و استخرها که مکان‌هایی برای تفریح بودنند تعطیل شدند. اگر دراین دوران  افراد  دورهمی هم می‌رفتند قطعا مثل گذشته نبوده و مهم‌ترین حسرت در این سال، خوشی‌هایی بود که از مردم گرفته شد و مردم کم‌تر در موقعیتی قرار می‌گرفتند که بخندند و لبخند برنند.

هدفم برای سال جدید خودسازی است

این شهروند در خصوص اهدافش درسال جدید گفت: صحبت کردن از اهداف اقتصادی، در  شرایط اقتصادی فعلی و اوضاعی که پیش آمده، یک مقدار دشوار است؛ مثلا فرض کنید دوسال پیش شما برنامه داشتید که برای سال بعد، خودرویی بخرید، اما خودرویی که دوسال پیش ۲۴ میلیون تومان بوده الان به ۱۱۰ میلیون تومان رسیده است یا تصمیم گرفته‌اید که شاغل شوید، اما با توجه به شرایط کرونا بسیاری از شرکت‌ها و سازمان‌ها تعدیل نیرو داشتند و ما با بیکاری روبه‌رو شدیم؛ بنابراین در برنامه‌هایی که ما برای خودمان طرح می‌کنیم، نهایتا یک بخشی از آن مربوط به مسائل اقتصادی می‌شود که نمی‌توان برای آن برنامه‌ریزی کرد، از طرفی شرایط اقتصادی دلیلی برای سلب مسئولیت از خودمان نیست. می‌شود برنامه‌ریزی کرد، من برای سال جدید می‌خواهم یکسری از قابلیت‌هایم را افزایش بدهم مثلا دوره‌های مختلف آموزشی را بگذرانم و کتاب‌های مختلفی را بخوانم؛ بنابراین بیشتر برنامه‌ها، به خودسازی سوق پیدا کند.

آرزوی شخصی ندارم

او درمورد آرزوهایش می‌گوید: مدت‌ها است که آرزوهایم کلی‌تر شده، شاید یک دوره‌ای اگر به حرم امام رضا می‌رفتم دعاهایم شخصی‌تر و خانوادگی‌تر  بود، اما مدت‌ها است که دعاهایم کلی‌تره شده و آرزویم این است که  مشکلات و گره‌های کار مردم باز شود و آرزوی شخصی ندارم. 

خانم سالمندی که پلاستیک دارویی در دست دارد از احوالش در سال ۹۹ می‌گوید: خیلی سال سختی بود. پس از مدتی مکث کردن و نفس عمیق کشیدن ادامه  می‌دهد: مشکلات زیادی داشتم، من و همسرم کرونا گرفتیم و همسرم به علت ابتلا به کرونا فوت شد. بزرگ‌ترین حسرت من در این سال، از دست دادن همسرم و از بین رفتن سلامتی‌ام است. آرزو می‌کنم که امسال، سال پررونق و خوبی باشد و کرونا از بین برود و سلامتی و تندرستی دوباره برگردد.

بزرگترین حسرتم بغل نکردن بچه‌هایم است

خانمی دیگر، از سختی‌های سال گذشته می‌گوید: خیلی دوران سختی بود. نمی‌توانستم عزیزان و اقوام و فرزندانم را خوبی ببینیم و سخت‌ترین بخش آن ترس و وحشت از ابتلا به کرونا بود. من دچار وسواس شده بودم و دائماً دست‌هایم را می‌شستم. همه اعضاء خانواده‌ام دچار کرونا شدند.

 او ادامه می‌دهد: بزرگ‌ترین حسرت من در سال  گذشته این بود که نتوانستم بچه‌هایم را بغل کنم. آرزو دارم که کرونا برای همیشه نابود شود و مشکلات اقتصادی مردم حل شود تا آرامش به جامعه و کشورما برگردد.

کرونا اعتدال رفتاری من را تقویت کرد

مرد جوانی از درس‌هایی که در سال گذشته در مواجهه با کرونا داشته، عنوان می‌کند: کرونا با تمام محدودیت‌ها و مشکلاتی که ایجاد کرد سازگاری با شرایط سخت واعتدال رفتاری را در من تقویت کرد.

خانم سالمندی از سختی‌هایش در سال ۹۹ بیان می‌کند: دراین یک سال کرونا، مدام نگران و آشفته بودم  چون همسرم دیابت داشت و خطر بیماری برای او جدی‌تر بود. در اوایل کرونا برای جلوگیری از ابتلا به این ویروس، همسرم مدتی در خانه قرنطینه بود، اما بعد از گذشت چند وقت خانه‌نشینی او را دچار اضطراب و افسردگی کرده بود به طوری که دائم بی قرار بود و می‌گفت که در خانه احساس خفگی می‌کند. شب‌ها تا صبح بیدار بود و این باعث شد که من ببشتر از وضع جسمانی نگران اوضاع روحی او شوم. هیچ کدام از این پیشگیری‌ها جواب نداد و من و همسرم مبتلا به کرونا شدیم و سختی زیادی را در دوران قرنطینه تجربه کردیم.

وی با ناراحتی ادامه می‌دهد: بزرگ‌ترین حسرت من در این سال عمری بود که با درد و ناراحتی و بدون سلامتی گذر کرد. آرزوی من برای سال جدید این است که سلامتی دوباره به مردم بازگردد و آرزوی شخصی‌ام این است که همسرم بتواند در این سال، پس از سال‌ها زحمت و تلاش ماشین بخرد.

دخترم به علت خانه‌نشینی افسردگی گرفت

مرد میانسالی که فروشنده یک مغازه‌ کوچک لباس فروشی است، در خصوص احوالش در سال گذشته بیان می‌کند: برای خودم و خانوداه‌ام خیلی سخت گذشت، دخترم به علت خانه‌نشینی دچار افسردگی شد. بچه‌هایم در برگزاری کلاس‌های مجازی دچار مشکل بودنند و قطع و وصلی اینترنت آن‌ها را اذیت می‌کرد.

او ادامه می‌دهد: کرونا به ما پاکیزگی و تمیزی را یاد داد. الان قدر روابط و دوستی‌ها را می‌دانیم. بزرگ‌ترین حسرت من در این سال این بود که، به خاطر کرونا حتی از دوستان و نزدیکان خودمان ترسیدیم. آرزو دارم که شرایط دوباره  به حالت قبل از کرونا برگردد.

هدفم خوب تربیت کردن فرزندانم است

مادری عنوان می‌کند: برای منی که دوتا بچه کوچک  دارم خانه نشینی خیلی سخت بود کسی نبود که در کارهای خانه کمکم کند و حتی نمی‌توانستم به تنهایی به بازار بروم. کرونا به من یاد داد که بیشتر به یاد خدا باشم و دعا کنم چراکه بدون اراده خدا هیچ اتفاقی نمی‌افتد و تنها با خواست او می‌توانیم بر این بیماری غلبه کنیم.

وی از حسرت‌هایش می‌گوید: کاش بیشتر تلاش می‌کردم تا کسب‌وکاری متناسب با شرایطم پیدا کنم. و هدف من برای سال آینده این است که بتوانم بچه‌هایم را خوب تربیت کنم و پیشرفت کنم.

کرونا شادی‌هایمان را کم کرد

خانم جوانی که همراه پسربچه‌اش به پارک آمده و مشغول تاب دادن اوست، عنوان می‌کند: از زمانی که کرونا وارد کشور شده، شادی‌ها کم‌تر شده و انرژی مثبتی که افراد از هم می‌گیرند خیلی کم‌رنگ شده و لبخندها از پشت ماسک دیده نمی‌شود.بزرگ‌ترین حسرت من در این سال، این بود که مراسم مذهبی به علت کرونا، به خوبی سال‌های گذشته انجام نشد. آرزومن برای سال ۱۴۰۰، ظهور امام زمان(عج الله) و شادی همه جهانیان است.

مجازی شدن ارتباطات باعث شد دوستان زیادی را در فضای مجازی پیدا کنم

دختر نوجوانی در خصوص مشکلاتش در سال ۹۹ بیان می‌کند: در این یک سال کرونا که کنکور داشتم، تعویق کنکور و مجازی شدن کلاس‌ها، به تحصیل من ضربه بزرگی وارد کرد و مجازی شدن ارتباطات باعث شد دوستان زیادی را در فضای مجازی پیدا کنم. بزرگ‌ترین حسرت من در این سال این بود که، سال اول ورودم به دانشگاه کلاس‌ها مجازی بود. هدف من در سال ۱۴۰۰ تمرکز برروی درس‌ها و شغل‌ در کنار  توسعه فردی است و دوست دارم که هرروز بیشتر از روز پیش در مسیر استقلال قرار بگیرم.

دختر بچه‌ای ۱۱ ساله از احوالاتش در یک سال درگیری با کرونا می‌گوید: خیلی سخت بود، همیشه باید وسایل و خوراکی‌هایمان را می‌شستیم. نمی‌توانستم با دوست‌ها و دخترخاله‌هایم در ارتباط باشم. همیشه باید خانه می‌بودیم و تلویزیون هم برنامه جذابی نداشت. بزرگ‌ترین آرزوی من برای سال ۱۴۰۰ این است که کرونا تمام شود و لب‌تاپ بخرم.

همسرم در کسب‌وکار اینترنتی موفقیت‌ کسب کرد

خانم دیگری می‌گوید: زندگی در دوران کرونا تجربه سخت و متفاوتی بود که در این یک سال گذراندیم، اما در کنار تمام این بدی‌ها، فایده‌هایی هم داشت؛ مثلا در این دوران کسب‌وکار اینترنتی پیشرفت بیشتری کرد و همسر من در کسب‌وکار اینترنتی موفقیت‌های بیشتری کسب کرد و احساس می‌کنم سواد رسانه‌ای‌ام در این دوران تقویت شد.

وی ادامه می‌دهد: بزرگ‌ترین حسرت من در سال گذشته این است که کاش به جای ترس از ویروس، با آن مدارا می‌کردم و یاد می‌گرفتم که به درستی و با عقل و منطق با آن برخورد کنم نه با وسواس و احساسات.

سال 99 بخاطر اتفاقات ویژه‌ای که در آن رخ داد که مهمترین آنها هم کرونا بود، به عنوان یکی از سال‌های فراموش نشدنی تا ابد در ذهن ما ماندگار خواهد بود. کاش 1400 خاطرات تلخ سال گذشته را از بین ببرد، سالی که در آن کرونا نفس‌های آخرش را بکشد، گشایش‌های اقتصادی برای کشورمان رخ دهد، صلح در جای‌جای جهان برقرار شود و حال دل همه مردم کشورمان خوب خوب خوب باشد.