برای سالروز درگذشت شهریار

تاریخ هر سرزمینی با هنرمندانش به خاطر سپرده می‌شود و هر هنرمندی که می‌میرد تکه‌ای از زیبایی پنهان می‌شود.

به گزارش ایسنا، در فرهنگ ما ایرانیان، زندگی با شعر آغاز (لالایی) و با شعر (نوشته‌ای بر مزار) بدرقه می‌شود. امروز ۲۷ شهریور، روز شعر و ادب فارسی و روز بزرگداشت استاد سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار است.

«شهریار شعر ایران» در ۱۱ دی ۱۲۸۵ در تبریز متولد شد و دوران کودکی را در روستای خشکناب سپری کرد. پس از پایان سیکل برای ادامه تحصیل از تبریز به تهران رفت و در مدرسه دارالفنون و سپس در رشته‌ی پزشکی ادامه تحصیل داد ولی در پی حادثه‌ای عاطفی و عمیق که منجر به ترک تحصیل وی شد پس از ۶-۵ سال تحصیل، بدون اخذ مدرک پزشکی، دانشکده و تهران را رها کرد.

دلم شکستی و جانم هنوز چشم به راهت

شبی سیاهم و در آرزوی طلعت ماهت...

در انتظار تو می‌میرم و در این دَم آخر

دلم خوش‌ست که دیدم به خواب گاه به گاهت

استاد شهریار در سرودن اشعار فارسی و ترکی تبحر داشت. از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به «آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا» و «علی ای همای رحمت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابیطالب (ع) ارادت ویژه‌ای داشت. شعرهایش به قدری ساده و گیراست که کمتر کسی‌ست که شهریار و چند بیتی از اشعار او را در خاطر نداشته باشد.

او همه عمر بیش از همه‌ی شعرای بزرگ به حافظ تعلق خاطر داشت.

حافظا چشمه اشراق تو جاویدانی‌ست

تا ابد آب از این چشمه روان خواهد بود

شهریار به تمامی هنرها، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه‌مند بود. او نسخ، نستعلیق و خط تحریری را خوب می‌نوشت و قرآن را با خط خوش کتابت می‌کرد. در جوانی، سه تار را به زیبایی تمام می‌نواخت، ولی پس از مدتی در پی تحولاتی درونی، برای همیشه آن را کنار گذاشت.

مهم‌ترین اثر شهریار منظومه‌ی «حیدر بابایه سلام» است که از معروف‌ترین آثار ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است. این منظومه سرشار از تصویرسازی‌های بی‌نظیر و ملموس است. او در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی (قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی، و شعر نیمایی) نیز تبحر داشته است.

نوجویی و نواندیشی، استفاده از زبان (بخصوص زبان محاوره) و مصطلحات و تعبیرات عامیانه در شعر، ارادت به قرآن و خاندان وحی، اُنس به اشعار حافظ، قدرت نفوذ کلام، موسیقی و اصطلاح‌های آن از جمله ویژگی‌های‌ست که در اشعار شهریار نمایان است.

برخی اشعار این شاعر توسط خوانندگان از جمله غلامحسین بنان، سالار عقیلی (حالا چرا) و محسن چاووشی (گوهر فروش و ماه بر سر مهر) خوانده شده است. یک مجموعه تلویزیونی هم پیرامون زندگی شهریار، در سال ۱۳۸۴ به کارگردانی کمال تبریزی در سیمافیلم ساخته شد که در این مجموعه تلویزیونی، شهریار را در سه مقطع سنی خواهیم دید که اردشیر رستمی، جوانی و مرحوم سیروس گرجستانی نیز میانسالی و پیری این شاعر را بازی کرده‌اند.

در ۲۷ شهریور سال ۱۳۶۷ روح پاک و جسم خسته و نحیف شهریار شعر ایران، با احترامی کم نظیر، بنابر وصیتش در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.

شهریارا بی حبیب خود نمی‌کردی سفر

این سفر راه قیامت می‌روی تنها چرا

در پایان چند تک‌بیت از غزل‌های شهریار:

او صبر خواهد از من، بختی که من ندارم / من وصل خواهم از وی، قصدی که او ندارد

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی‌ست / من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد

از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی / با چون منی بغیر محبت روا نبود

ﺳﯿﺰﺩﻩ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ / ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ ﮐﺰ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻡ

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی / کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

گر از یادم رود عالم، تو از یادم نخواهی رفت / به شرط آن که گه‌گاهی، تو هم از من کنی یادی

خود برسان به شهریار ای که در این محیط غم / بی تو نفس کشیدنم عمر تباه کردن است

برچسب ها: شهریار