بایدها و نبایدهای ایمپلنت‌‌گذاری

 احسان یوسفیان جراح دندانپزشک زیبایی و ایمپلنت درباره اینکه از دست دادن یک یا چند دندان نقش زیادی در زیبایی صورت، روحیه و اعتماد به نفس افراد دارد گفت: با استفاده از ایمپلنت‎ها‎ی دندانی می‎توان علاوه بر بازیابی توانایی جویدن طبیعی، چهره طبیعی و زیبایی لبخند را نیز به فرد باز گرداند. در واقع ایمپلنت نوعی پایه تیتانیومی سازگار با سلول‎ها‎ی بدن است که به منظور جایگزین کردن دایمی برای دندان‎های از دست رفته استفاده می‎شود. در روش ایمپلنت ریشه دندان از فیکسچر و برای تاج دندان نیز از روکش استفاده می‎شود.

وی ادامه داد: از روش ایمپلنت می‎توان برای اتصال و گیر مناسب پروتز یا دندان‎ها‎یی مصنوعی که در دهان جا نگرفته‎اند و موجب آزار فرد می‎شوند استفاده کرد. ایمپلنت توسط دندانپزشک در داخل استخوان فک قرار داده می‎شود که بعد از مدتی با استخوان‎سازی سلول‎ها‎ی استخوان‎ساز در سطح ایمپلنت، به استخوان فک پیوند می‎خورد. فرآیند پیوند معمولا 3 تا 4 ماه طول می‎کشد پس از آن قسمت تاج و روکش دندان ساخته شده و بر روی ایمپلنت گذاشته می‎شود.

این دندانپزشک با اشاره به اینکه ساختار کلی ایمپلنت شامل سه قطعه است گفت: یک قسمت فلزی به شکل ریشه و به اسم فیکسچر است و قسمت‌های دیگر که در ظاهر فرد مشخص است یک قطعه شبیه تراش خورده به نام اباتمنت است که یک قسمت پروتزی به حالت روکش بر روی آن قرار می‎گیرد.

یوسفیان ضمن تاکید بر افرادی که نمی توانند از ایمپلنت استفاده کنند گفت:‌ افرادی که دچار بیماری‎ها‎ی انعقادی خونی، مخاطی و استخوانی، متابولیک، فاصله کم بین دندان، یا موقعیت نامناسب دندان‎های فک بالا و پایین هستند نمی توانند از روش ایمپلنت استفاده کنند.

این جراح دندانپزشک با اشاره به نکاتی در استفاده از ایمپلنت اظهار داشت: ایمپلنت نیز همچون دندان طبیعی نیازمند رعایت بهداشت و مراقبت است و افراد سیگاری پس از گذاشتن ایمپلنت باید حداقل تا ماه‎های اولیه از مصرف دخانیات خودداری کنند.

وی افزود: تمامی افراد بالغی که دوران رشد را گذرانده‌اند، می‎توانند از روش ایمپلنت استفاده کنند و برای خانم‎ها‎ سن 15 سالگی و برای آقایان 18 سالگی حداقل سن برای استفاده از روش ایمپلنت است.