قربانیان اصلی جنون سرعت در ایران

البته پلیس در سال‌های اخیر برخوردهای جدی‌تری نسبت به رفتارهای جنون‌آمیز برخی از رانندگان خطرساز داشته است، اما به نظر می‌رسد این حجم از کنترل‌ها کافی نیست و باید برخورد‌های قاطع‌تر با رانندگان هنجارشکن و مرگ آفرین صورت گیرد.حتی درصورت نیاز  باید قوانین مربوطه نیزمورد بازنگری قرارگیرند.

دکتر مجید صفاری نیا –روانشناس اجتماعی- به خبرنگارحوادث «ایران» می‌گوید: «در بسیاری از کشورها مصرف مشروبات الکلی آزاد است اما درهیچ یک از آن کشورها اجازه رانندگی به شخصی که مشروبات الکلی نوشیده است داده نمی‌شود. ضمن اینکه با این افراد با شدت و قاطعیت برخورد می‌کنند. بنابراین پلیس هیچگونه گذشتی در قبال رانندگان متخلف ندارد.

به‌عنوان نمونه یک موتورسوار را در نظر بگیرید که از کلاه ایمنی استفاده نمی‌کند و در خیابان بر اثر عبور از چراغ قرمز با خودرویی برخورد می‌کند. آیا این موتورسوار بر اثر جوگیری از سوی جنس مخالف تصادف کرده یا به خاطر همان مبحث تله اجتماعی؟! بی‌تردید او نفع شخصی را فدای شرایط و موقعیت سایر وسایل نقلیه کرده و بر این باور بوده که کلاه ایمنی‌اش باعث گرما در ناحیه سر و موهایش می‌شود. حتی برای عبور از چراغ هم به خاطر نفع شخصی که زودتر به مقصد برسد عبور کرده است. بنابراین بسیاری از رفتارهای مخاطره‌آمیز رانندگان جوان و کم تجربه به خاطر منافع شخصی و در نهایت بی‌فکری صورت می‌گیرد.

دکتر امان‌الله قرایی مقدم- جامعه شناس-نیز درباره جنون سرعت می‌گوید: اینها همه نتیجه واپس ماندگی و تأخر فرهنگی است. این یک اصل خدشه‌ناپذیر است به طوری که فرهنگ استفاده از هیچ وسیله‌ای را بخوبی نمی‌دانیم.

فرهنگ دو قسمت است. بخش اول فرهنگ مادی است که به تعبیری حسی و لمسی است. همانند قاشق ، مبل ، ساختمان و تلفن همراه که خیلی زود می‌توان استفاده از آن را آموخت. بخش دوم هم فرهنگ معنوی است. در این بخش افراد جامعه به زمان بیشتری نیاز دارند تا بتوانند با طرز به‌کارگیری داشته‌هایشان آشنا شوند. این مبحث هم مربوط به کشور ما نیست. در همه دنیا این مبحث وجود دارد و در هیچ کجا هم این دو بخش با هم رشد پیدا نمی‌کنند. منتها در کشورهای توسعه یافته چون زودتر به فرهنگ مادی رسیده‌اند و زمان لازم را برای طرز به‌کارگیری داشته هایشان داشته‌اند، استفاده بهینه تر  از وسایل و ادوات دارند.