فاجعه ریزش مدرسه‌ در اندونزی

تیم‌های امداد و نجات در شرق جاوه اندونزی در تلاش هستند تا ۳۸ نفر را که گمان می‌رود زیر آوار ساختمان یک مدرسه که روز دوشنبه فروریخت گرفتار شده‌اند، پیدا کنند.

به گزارش ایسنا، در پی فروریختن بنای دو طبقه مدرسه شبانه‌روزی اسلامی «الخزینی» در شهر «سیدوارجو»، سه دانش‌آموز جان خود را از دست دادند و ۹۹ نفر دیگر به بیمارستان منتقل شدند که برخی از آنان در وضعیت بحرانی قرار دارند.

تقریبا دو روز پس از فروریختن طبقات این مدرسه اسلامی گزارش‌هایی منتشر می‌شود مبنی بر اینکه تعدادی دانش‌آموز که اکثرا پسر هستند احتمالا در زیر آوار بتنی همچنان گرفتار هستند.

در حالی که شماری از رسانه‌ها اعلام کرده‌اند بیش از ۹۰ دانش‌آموز مفقود شده و احتمال می‌رود که زیر آوار باشند اما خبرنگار بی‌بی‌سی می‌گوید تعداد افراد گرفتار ممکن است کمتر از آن چیزی باشد که گمان می‌رود زیرا برخی از پسران ممکن است فرار کرده و به خانواده‌هایشان پیوسته باشند.

مقام‌های محلی امروز (چهارشنبه) اعلام کردند که هنوز صدای گریه و فریاد از زیر آوار شنیده می‌شود، در حالی‌که خانواده‌های نگران دانش‌آموزان که شب را در محوطه مدرسه سپری کرده بودند، چشم‌انتظار خبری از عزیزان خود هستند.

به گفته آژانس مدیریت بحران، کارگران در حال افزایش دو طبقه جدید به ساختمان بودند اما به دلیل عدم استحکام کافی در پِی ساختمان و ناتوانی در تحمل وزن سازه، مدرسه فرو ریخت.

فرماندار شهر سیدوارجو اعلام کرد مدیریت مدرسه برای گسترش ساختمان هیچ مجوزی دریافت نکرده بود.

طبق اظهارات «امی فریزر»، یک مقام امداد و نجات، از زمان آغاز عملیات در روز دوشنبه تاکنون ۱۱ نفر از زیر آوار بیرون آورده شده‌اند اما دو نفر از آنان پس از انتقال به بیمارستان جان باخته‌اند.

در حال حاضر یک قربانی گرفتار هنوز توان پاسخگویی مستقیم به امدادگران را دارد، هرچند به طور کامل بی‌حرکت و محبوس شده است. به گفته فریزر، نیروهای نجات در حال حفر تونلی در زیر ساختمان هستند تا به او دسترسی پیدا کنند.

با این حال، وضعیت برای بازماندگان گرفتار در میان آوار همچنان تهدیدکننده است و مقام‌ها نسبت به احتمال ریزش‌های بیشتر هشدار داده‌اند.

«مودجی ایرماوان»، کارشناس مهندسی عمران از مؤسسه فناوری «سپولوه نوپمبر» که در ارزیابی سازه فروریخته مشارکت دارد به خبرنگار بی‌بی‌سی در اندونزی گفت: امدادگران هنگام جابه‌جایی آوار باید بسیار محتاط باشند، چرا که هرگونه بی‌ثباتی می‌تواند موجب ریزش بیشتر شود.

همچنین «محمد شافعی»، رئیس سازمان جست‌وجو و نجات «باسارناس» تأکید کرد هرچند امدادگران در حال بلند کردن قطعات بتنی و ایجاد مسیر دسترسی هستند اما جابه‌جایی این قطعات ممکن است جان بازماندگان گرفتار در زیر آوار را به خطر بیندازد.

او افزود: در حین عملیات حفاری، خطر رانش‌های کوچک در دو طرف وجود دارد. با توجه به شرایط فعلی سازه و آوار، حتی یک لرزش جزئی می‌تواند پیامدهای دیگری به همراه داشته باشد.

شافعی گفت امدادگران برای رسیدن به بازماندگان ناچارند از مجراهای زیرزمینی عبور کنند و تنها حدود ۶۰ سانتی‌متر فضای دسترسی در اختیار دارند. امدادگران با زمان در رقابت هستند تا پیش از پایان «بازه طلایی» ۷۲ ساعته به بازماندگان برسند؛ هرچند در صورت تأمین مایعات و ویتامین‌ها، احتمال زنده‌ماندن قربانیان فراتر از این بازه نیز وجود دارد.

او تاکید کرد ما در حال حاضر در پیگیری زمان طلایی هستیم چرا که در این بازه، امکان شناسایی حیات وجود دارد و می‌توانیم قربانیان را نجات دهیم.

یکی از بازماندگان این حادثه، «محمد ریجال‌القیب» ۱۳ ساله، لحظات پیش از فروریختن ساختمان را چنین توصیف کرد:
بسیاری، شاید صدها نفر در مدرسه بودند. همان لحظه صدای سقوط سنگ‌ها را شنیدم. صدا ادامه پیدا کرد و هر لحظه بلندتر و شدیدتر می‌شد.

ریجال‌القیب بلافاصله به سمت بیرون دویده اما آوار سقف با او برخورد کرده است.

او به خبرگزاری محلی «دِتیک» گفت: می‌خواستم از اتاق فرار کنم که سقف به صورتم برخورد کرد.

با این حال، او توانست با کمک فردی که مسیر فرار را به او نشان داد از زیر آوار بیرون بیاید و جان سالم به در ببرد. اما دیگران به اندازه او خوش‌شانس نبودند و تعدادی از آنها نتوانستند از مهلکه بگریزند.