پاسخ بروجردی به نامه سفیر انگلیس

رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در نامه ای در پاسخ به نامه سفیر انگلیس به وی، خواستار اصلاح اشتباهات گذشته دولت انگلیس نسبت به ملت ایران و اتخاذ رویکردی منطقی توام با درک واقعیات از سوی این کشور در قبال جمهوری اسلامی ایران شد.

علاءالدین بروجردی در این نامه همچنین فعالیت های سفارت انگلیس در تهران را خارج از عرف دیپلماتیک و مخالف کنوانسیون های بین المللی بویژه کنوانسیون وین دانست.

متن کامل نامه به شرح زیر است:

جناب آقای سایمون گس

سفیر محترم بریتانیا در جمهوری اسلامی ایران

نامه سرگشاده جنابعالی دریافت شد. اگرچه عنوان رسمی این نامه خطاب به اینجانب و نمایندگان محترمی بود که در خصوص کاهش سطح روابط با بریتانیا موضع گیری کرده اند اما ظاهرا مخاطب اصلی این نامه افکار عمومی بوده است.

با این وجود ذکر این نکته را ضروری می دانم که بدلیل مواضع خصمانه کشور متبوع جنابعالی علیه جمهوری اسلامی ایران، اکثریت نمایندگان ملت بزرگ ایران بر لزوم کاهش سطح روابط دو کشور و حتی قطع رابطه تاکید داشته و خواستار واکنش به اقدامات دولت بریتانیا علیه ملت ایران هستند.

با کمال تاسف باید به اطلاع جنابعالی برسانم پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ملت ایران، فرصت های زیادی برای اصلاح رفتار و روش های ظالمانه و مستکبرانه بریتانیا در قبال ملت ایران و درک واقعیات جدید نظام جمهوری اسلامی در اختیار دولت های مختلف کشور متبوع جنابعالی قرار گرفت تا بر این اساس روابط جدیدی مبتنی بر احترام متقابل و اصل عدم مداخله در امور داخلی ایران پایه ریزی شود، اما طرف بریتانیایی نه تنها از فرصت های پیش آمده بهره برداری لازم را نکرده ، بلکه هرچه بیشتر از واقعیت موجود فاصله گرفته است.

جناب آقای سفیر:

تاریخ کشور ما طی چند صد سال اخیر مملو از دخالت های کشور متبوع جنابعالی در امور داخلی ایران است که کالبد شکافی آن را به زمان دیگری موکول می کنم. امروز بجای آنکه دولت بریتانیا بدلیل سابقه دخالت های مکرر خود در امور داخلی ایران از پیشگاه ملت ایران عذرخواهی کند، شاهد استمرار سیاست های گذشته هستیم. موضوعی که از دید ملت ایران و نمایندگان آنها پنهان نیست. با استفاده از این فرصت مایلم به برخی از مهم ترین سرفصل های سیاست های بریتانیا علیه جمهوری اسلامی ایران طی سالهای اخیر اشاره کنم تا مطمئن باشید آنچه که گفته می شود واقعیت های کتمان ناپذیری هستند که تاریخ روابط معاصر دو کشور نسبت به آن شهادت می دهد.

1- حمایت گسترده و غیر منطقی بریتانیا از رژیم بعث عراق در جریان هشت سال جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران

2- جلوگیری از محکومیت عراق در شورای امنیت سازمان ملل متحد به خاطر استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه ایران و نقض کنوانسیون منع استفاده از سلاح های شیمیایی لاهه و سایر کنوانسیون های بین المللی

3- مشارکت فعال در طراحی و تصویب قطعنامه های باصطلاح حقوق بشر علیه ایران

4- ایفای نقش بسیار منفی در رابطه با استیفای حقوق مسلم جمهوری اسلامی ایران برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای که طبق اسناد مذاکرات ، مواضع متخذه از سوی دولت بریتانیا کاملاً مشهود است.

5- ایفای نقش محوری در رابطه با تدوین و تصویب قطعنامه های ضد ایرانی در شورای امنیت سازمان ملل

6- طراحی و پیشنهاد اقداماتی برای اعمال تحریم های فرا قطعنامه ای علیه جمهوری اسلامی ایران در چارچوب اتحادیه اروپا و نیز اعمال تحریم ها و تضییقات دو جانبه علیه نهادها و موسسات ایرانی

7- دستگیری و نگهداری غیر قانونی آقای تاجیک و ایجاد جنگ روانی در خصوص تحویل وی به آمریکا

8- آزادی فوری بداوی نژاد تنها تروریست بازمانده از حمله به سفارت جمهوری اسلامی ایران در سال 1359 و خودداری بریتانیا از استرداد وی به جمهوری اسلامی ایران

9- نقش محوری بریتانیا در رابطه با خروج گروهک منافقین از لیست گروه های تروریستی اتحادیه اروپایی که ابتدا از بریتانیا شروع و در ادامه به اتحادیه اروپا تسری یافت.

10- تداوم آزادی عمل و فعالیت اعضاء و هواداران گروهک تروریستی منافقین و عناصر ضد انقلاب در بریتانیا بر علیه جمهوری اسلامی ایران

11- اظهارات مکرر مداخله جویانه مقامات بریتانیایی و تلاش برای نقض حاکمیت ملی جمهوری اسلامی ایران

12- دخالت های آشکار بریتانیا در تحولات انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران که چند ماه پیش از برگزاری انتخابات از طریق راه اندازی شبکه بی بی سی فارسی که بودجه آن از سوی دولت بریتانیا تأمین می شود ، صورت پذیرفته و بعد از انتخابات نیز ادامه یافته است.

البته می توان به این فهرست موارد متعدد دیگری را که هر کدام به تنهایی قادرند بستر تخریب روابط را فراهم آورند اضافه کرد که به جهت اختصار از ذکر آنها خودداری می کنم.

از آنجایی که در نامه خود به فعالیت های سفارت بریتانیا در چارچوب کنوانسیون وین اشاره کرده اید باید متذکر شوم که روح کلی کنوانسیون وین ناظر بر انجام فعالیت های عادی دیپلماتیک است و هر گونه اقدامات خارج از این چارچوب مردود شناخته شده و حتی در ماده نه این کنوانسیون راهکارهای لازم برای برخورد با فعالیت های غیرمتعارف و غیردیپلماتیک کارمندان سفارتخانه های خارجی پیش بینی شده است.

آقای سفیر؛

بپذیرید که واقعیت ها را با تکذیب ها نمی توان تغییر داد. توصیه من به جنابعالی به عنوان سفیر بریتانیا در جمهوری اسلامی ایران این است که اگر احساس مسئولیت می کنید که ارسال نامه را در تحلیل خوشبینانه اینگونه تفسیر می کنیم؛ به دولتتان پیشنهاد تغییر سیاستهایش را در قبال جمهوری اسلامی ایران بکنید تا با اتخاذ رویکردی منطقی که توأم با درک واقعیات باشد نسبت به تغییر سیاست دولت بریتانیا اقدام و به اصلاح اشتباهات گذشته بپردازد و بدانید که سیاست جمهوری اسلامی ایران توسعه هر چه بیشتر رابطه با کشورهایی است که سیاست های خود را بر اساس اصول شناخته شده بین المللی، احترام و منافع متقابل و عدم دخالت در امور داخلی کشورها تنظیم می کنند.

با احترام

علاالدین بروجردی

رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی