|
امیرمهیار تفرشیپور ـ آهنگساز و مدرس موسیقی ـ معتقد است: نظام آموزشی موسیقی در ایران نیازمند بازنگری جدی است؛ چراکه فضای دانشگاهی خلاقیت را محدود کرده و این آموزشگاهها هستند که امروز بار اصلی پرورش استعدادها را به دوش میکشند.
امیرمهیار تفرشیپور، آهنگساز و مدرس موسیقی درباره مهمترین چالشهای آموزش موسیقی در ایران به ایسنا میگوید: در دانشگاههای تهران و هنر، رشته آهنگسازی تدریس میشود، اما فارغالتحصیلان آن نگاه جدی به موضوع ندارند، چون فضایی برای خلاقیت وجود ندارد. مقصر اصلی، نه مدرسین، بلکه سیستم دانشگاهی است. سرفصلها قدیمی و کهنهاند و بهروز نشدهاند. من همیشه به هنرجویانم گفتهام که ما فقط ابزار را نشان میدهیم، ادامه مسیر با خود شماست. خلاقیت زمانی شکل میگیرد که فرد در بستر واقعی جامعه با رنج و شادی روبهرو شود. بنابراین، باید در نظام آموزشی موسیقی بازنگری شود و به جای ستارهسازی، بر مهارتآموزی و پرورش خلاقیت تمرکز شود.
او در ادامه افزود: بهنظر من آموزش موسیقی در آموزشگاهها موفقتر از دانشگاههاست. ترویج و ارتقای دانش موسیقی، آشنایی عمومی با موسیقی سالم و مفید، همه از دل همین آموزشگاهها بیرون میآید. اکنون حدود ۷۰۰ آموزشگاه موسیقی در ایران فعالاند، که نشاندهنده علاقه جامعه به یادگیری موسیقی است؛ و این در آینده بیتأثیر نخواهد بود.
هدف ما کشف ریشههاست، نه تولیدات گذرا
تفرشیپور درباره وضعیت آموزشگاههای موسیقی گفت: متأسفانه گاهی برخی مدرسان صلاحیت لازم را ندارند و این وظیفه وزارت ارشاد است که نظارتی دقیق، تخصصی و جدی داشته باشد. آموزشگاههای موسیقی همانقدر که میتوانند نقش مثبت ایفا کنند، در صورت نبود تخصص کافی، ممکن است به موسیقی آسیب برسانند.
«نوای نو»؛ پرورش خلاقیت از کودکی
این آهنگساز همچنین درباره پروژه «نوای نو» که راه اندازی کرده است، توضیح داد: ما در پروژهای که پیش گرفتهایم، به دنبال کارهای سطحی نیستیم؛ هدف، آیندهنگری و کشف استعدادهای عمیق است. این تجربه نشان داده اگر شرایط مناسب فراهم باشد، کودکان میتوانند آهنگسازانی خلاق و آیندهساز باشند. حدود ۹ سال پیش، کلاسهای آهنگسازی برای کودکان در آموزشگاه «ریشه در خاک» دایر شد و از سال دوم با همکاری نشر ماهور انتشار آثار بهصورت حرفهای آغاز شد. در این مجموعه، کودکان و نوجوانان علاوه بر تجربه سبکهای مختلف موسیقی، توانستهاند آثاری جدی در قالب قطعات سازی، شخصی و آوازی خلق کنند که برخی از آنها حتی در فستیوالهای بینالمللی اجرا یا ضبط شدهاند.
او با اشاره به گرایش هنرجویان به موسیقی ایرانی افزود: برخلاف تصور اولیه، کودکان علاقه زیادی به دستگاههای موسیقی ایرانی نشان دادند و نتیجه آن ساخت تصانیفی با اشعار حافظ، سعدی و فردوسی بود؛ اتفاقی که برای نخستینبار در ایران رخ داد. اکنون نیز پروژه بعدی با محوریت شاهنامه در دست اجراست که قرار است بهصورت صوتی و نت منتشر شود.