دفاع روزنامه رسالت از چند همسری

رسالت نوشت:

•خانم زهرا رهنورد، قاعدتا توجه نداشته اند که توصیفشان از چندهمسری به امری «مالامال از ظلم و تبعیض و بی عدالتی»، مآلا بی حرمتی بزرگی به ساحت کتاب مقدس و شریعت مطهر اسلام است، چه اینکه توجه به این لازمه سخن، موجب فسق و خروج از دین می گردد.
•ایشان برای رد قاطعانه چندهمسری چنین توضیح داده اند: «توجه کنید اینک زمان کمون اولیه نیست بلکه دنیای امروزی است، دنیای فردیت ها، دنیای عشق و محبت یک زن و یک مرد به یکدیگر، دنیای فرزندانی که به آغوش یک پدر و یک مادر نیازمندند و نه یک پدر و چندین مادر، راستی آیا لازم است برای ایجاد یک نظام هدونیستی لذت گرا قانون تدوین شود، پیشنهاد این است که لذت گرایان را به حال خود بگذارید! آنان کار خود را خوب بلدند. لازم نیست با هدف دلسوزی برای آنها کانون خانواده، این مهم ترین واحد تحقق جامعه ای سالم را منهدم و ویران کنید» (جرس).
•چند نکته انتقادی راجع به این توضیحات:
1.اجتهاد در مقابل نص، واضح البطلان است. جایی که خداوند عالمیان، به عنوان خالق بشر و عالم به تمام مصالح و مفاسد او، حکم صریح به جواز تعدد زوجات می دهد، چه جایی برای استدلال و استنباط می ماند؟! مگر آنکه یک حکم یقینی و قطعی عقلی با نص شرعی معارضه پیدا کند که قطعا حکم عقلی مقدم می شود، اما در هیچ موردی، نص قرآن کریم با حکم قطعی عقلی تعارض نیافته است. آنچه خانم زهرا رهنورد ذکر کرده اند قطعا حکم قطعی عقل نیست.
2.توضیحات خانم رهنورد، استناد به گرایشات انسان امروز است. اولا این گرایشات، مثلا گرایش به فردیت individuality() ریشه در عقلانیت منطقی ندارند تا در برابر نص قرآن قابل استناد باشند، بلکه عمدتا نسبشان به اومانیسم و عقلانیت ابزاری بازمی گردد. عشق های امروزین نیز به سمت الگو گرفتن از رمانتیسیسم و روشنگری عاطفی سوق یافته اند. ثانیا عواقب شوم بسیاری از گرایشات انسان مدرن، بارها و بارها توسط اندیشمندان مختلف گوشزد شده است که نشان می دهد دوری از دین اصیل به بهانه اوهام و استحسانات بی اصل و اساس، مشکلات انسان را حل نمی کند، بلکه بر مشکلات صدچندان می افزاید. بنگرید به آمار بسیار بالای طلاق در ایالات متحده، فروپاشی خانواده و شکل گیری همجنس بازی، کودک آزاری و ...
3.لطیفه ای در پیشنهاد خانم رهنورد وجود دارد. آیا به حال خود گذاردن لذت گرایان که کار خود را نیز خوب بلدند، موجب نمی شود چندهمسری ها به اعمال نامشروع بدل شود و چون آنان کار خود را خوب بلدند، از طریق مخفی کاری و عدم صداقت با همسرانشان، به لذت گرایی وسیع بپردازند (بسیار بیش از چهار رابطه)؟ آنگاه باید دید «دنیای فردیت ها، دنیای عشق و محبت یک زن و یک مرد به یکدیگر، دنیای فرزندانی که به آغوش یک پدر و یک مادر نیازمندند و نه یک پدر و چندین مادر» چگونه شکل می گیرد؟ آیا چنین دنیایی جای خود را به دنیای عشق ورزی های دروغین و تظاهری نمی دهد، عشق ورزی هایی که در پس آنها، روابط ناپاک بسیاری نهفته است چه از سوی زن و چه از سوی مرد؟ ...