چرا ايران بايد قدرتمند باشد؟
تهران امروز: چند روز پيش كه خبري از عايشه دختر معمر قذافي منتشر شد كه صدام را «عمو» خطاب مي‌كرد، ظريفي گفت: «اگر نبود ايثار و استقامت رزمندگان و دليرمردان و شير زنان ايراني، اي‌بسا اكنون كودكان ما نيز مجبور بودند كه آن ديكتاتور معدوم را «عمو» خطاب كنند.»
اما ايستادگي و پايمردي ايرانيان روياي خام ناپختگاني كه مي‌خواستند «ناهار را در تهران بخورند» يكسره باطل ساخت و تاريخ را ديگرگونه رقم زد. از آن سنخ دگرگوني‌هايي كه موازنه قدرت در منطقه را به نفع ايران تغيير داد و راه را بر هرگونه زياده‌خواهي بست تا ساير كشورها و ديگر قدرت‌ها حساب كار خود را در مواجهه با ملت ايران بكنند. اگر افتخار شليك اولين گلوله در جنگ عراق عليه ايران نصيب ملك حسين پادشاه اردن شد كه از داخل يك تانك به طرف ايران به نمايندگي از سران كشورهاي عرب شليك كند و شروع جنگ را به صدام تبريك بگويد ولي ساير سران عرب و غيرعرب منطقه و فرامنطقه نيز هر يك به نوبه خود تلاش كردند تا به تضعيف ايران و تقويت عراق بپردازند. مروري بر كارنامه كشورهاي كمك‌كننده به صدام نشان مي‌دهد كه ايران يك تنه در برابر جبهه بي‌پاياني از كفر و عناد قرار گرفته بود و جز ايمان راسخ و توكل به خداوند و ملتي از جان گذشته چشم‌اميد به هيچ كسي نداشت و اين‌چنين بود كه نبردها و ايستادگي‌ها و ايثارهاي ايرانيان زبانزد و آموزنده شد و اكنون برخي از نبردهاي همين رزمندگان در كلاس‌هاي مختلف دانشگاهي دنيا تدريس مي‌شود.
در جنگ تحميلي هر كشوري هر چه مي‌توانست، تلاش كرد كه ايران را شكست دهد.
«طه ياسين رمضان» معاون نخست‌وزير اسبق عراق، حضور 14 هزار نيروي عربي از كشورهاي مصر، اردن، تونس، سودان، مراكش و يمن در جنگ عليه ايران را تاييد كرد. همان زمان «جعفر نميري» رئيس‌جمهور وقت سودان نيز در مصاحبه با مجله «اليوسف» چاپ قاهره اعلام كرد: «اعزام نيرو به عراق از تصميمات كنفرانس سران عرب بود.» بر اين دامنه مي‌شود افزود كمك‌هاي مالي بي‌شائبه سران عرب مانند عربستان، كويت، امارات، مصر و ديگران را كه نگذاشتند يك روز هم صدام غم مالي داشته باشد. در كنار اينها معركه‌گردان اصلي جنگ تحميلي كشورها و قدرت‌هاي بزرگ بودند. همان‌ها كه امروزه در قالب گروه 5+1 و اعضاي شوراي امنيت بيشترين فشار را بر عليه ايران روا داشته‌اند. طبق گزارشي كه سازمان ملل منتشر كرده بيش از 300 كمپاني از كشورهاي آمريكا، شوروي (روسيه)، آلمان، انگليس، فرانسه، ايتاليا، ژاپن، سوئد، چين، سوئيس، برزيل، اسپانيا، دانمارك، آرژانتين، هلند و... به عراق تسليحات نظامي متعارف و غيرمتعارف دادند. فقط شركت آلماني «كارل كولمب» در شش خط توليد بزرگ‌ترين كارخانه سلاح شيميايي جهان را در سامرا ساخت تا عراقي‌ها بيش از صدها بار از سلاح‌هاي شيميايي و ميكروبي، اعصاب، تاول‌زا، خفه‌كننده، آلوده‌كننده خون و... عليه رزمندگان ايراني استفاده كنند. در چنين شرايطي بود كه معاون وزير خارجه اسبق آمريكا اعلام كرد:« تا زماني كه عراق از سلاح‌هاي شيميايي در دفاع از خاك خود و در مقياس محدود استفاده مي‌كند توسلش به اين سلاح «قابل درك» است!»
در آن روز و روزگار كه چندان هم از ما دور نيست، جبهه استكبار تمام و كمال و با همه تجهيزات و امكانات در برابر ملت ايران صف‌آرايي كردند تا ايرانيان آني نشوند كه مي‌خواهند و نشد. و شد آنچه آنها انتظارش را نداشتند. اگر آنها آن روز ديكتاتور دست‌نشانده‌اي را به جان ايران انداختند و از او حمايت كردند امروز با طرح و نقشه‌اي ديگر ولي با همان هدف دست در توطئه دارند. بي‌دليل نيست كه در دوران اوباما فروش اسلحه به كشورهاي خاورميانه به‌خصوص خليج‌فارس براي محاصره نظامي ايران تقويت شده است.
رسانه‌هاي غربي با پمپاژ پروژه «ايران‌هراسي» در ظرف مدتي بسيار كوتاه مبلغي بالغ بر 128 ميليارد دلار انواع تسليحات را به كشورهاي منطقه فروخته‌اند.
اگر توطئه‌هاي آمريكا، غرب و متحدانش را نشود تهديد امنيت ملي ايران ناميد پس چه بايد گفت؟ از ابتداي پيروزي انقلاب تاكنون همواره امنيت ملي ايران از سوي آمريكا و متحدانش مورد تهديد واقع شده و جنگ تحميلي نمونه بيّن و روشن آن است. درست به همين دليل ضروري است كه ايران بتواند بر انواع تهديدات سخت و نرم فائق آيد و قدرت بازدارندگي خود را روز به روز افزايش دهد.
اما اصلي‌ترين و مهم‌ترين مسئله در تدوين و اجراي دكترين امنيت ملي كشور نه صرفا توان بالاي نظامي بلكه مقوله وحدت و همدلي ملي است.
آنچه توانست ايران را در دفاع مقدس به موفقيت رساند يكدلي و اتحادي بود كه در زير چتر ولايت امام امت به‌وجود آمد در غير اين‌صورت بسا آنكه سرنوشت جنگ به‌گونه‌اي ديگر رقم مي‌خورد.
اكنون نيز كه تهديدات ريز و درشت، علني و در خفا و به اشكال گوناگون بروز و نمود تازه‌اي يافته بايد بيش از پيش به وحدت توجه كرد و به نيكي دانست كه تنها مخالفان امنيت ملي كشور دوست ندارند وحدت واقعي به‌وجود آيد.
