محققان علوم پزشکی اعلام کردند نوعی پروتئین به نام اسفنگومیلیناز طبیعی ، نقش مهمی در ابتلا به آلزایمر ایفا می کند. به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس از شیکاگو ، محققان علوم پزشکی در دانشگاه راش در شیکاگو اعلام کردند پروتئین sphingomyelinase با روند ایجاد پلاک های مغزی در بیماری آلزایمر مرتبط است . دانشمندان می گویند فعال سازی این پروتئین به مجموعه واکنش های زنجیره ای منجر می شود که سلول عصبی را به سوی مرگ یا کندی حافظه پیش می برند. بر اساس مطالعه این محققان که نتایج آن در شماره اخیر نشریه نوروساینس Neuroscience منتشر شد دانشمندان دریافتند با مهار کردن این پروتئین می توان از بروز مرگ سلول عصبی جلوگیری کرد و یا خطر بروز آن را کاهش داد. دکتر کالیپادا پاهان سرپرست گروه محققان دانشگاه راش می گوید راه های متعددی برای فعال سازی این پروتئین در بدن موجود است و اگر ما بتوانیم این راه ها را مهار کنیم در واقع از بروز مرگ سلول های مغزی و کاهش میزان قوای شناختی و حافظه جلوگیری خواهیم کرد. این گروه از محققان ، مهار کننده های شیمیایی و مولکولی را با استفاده از سلول های مغزی انسان در محیط بدن مدل موش های آزمایشگاهی و همچنین محیط کشت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند. محققان سال هاست که در صدد یافتن راهی برای درمان بیماری آلزایمر هستند ولی تاکنون موفقیت کاملی در این باره به دست نیاورده اند. بیماری آلزایمر که توسط پزشکی آلمانی به همین نام کشف شد ، در واقع اختلال حافظه محسوب می شود که در سنین بالا روی می دهد. مغز ما از میلیون ها سلول عصبی تشکیل شده است و هر دسته از این سلول های عصبی با هم تشکیل یک بخش را می دهند و هر بخش عهده دار یک مسؤلیت است.
به عنوان مثال بخش بینایی که در ناحیه پشت سری قرار گرفته، مسئول بررسی اطلاعاتی است که از چشم ها آمده است.
بدین ترتیب ما تشخیص می دهیم که چه دیده ایم. این سلول های عصبی برای بررسی و انتقال اطلاعات با یکدیگر و با بخش های دیگر در ارتباطند.
این ارتباط به صورت جریان الکتریکی کوچکی است که از یک سلول به سلول بعدی انتقال پیدا می کند.
اما چون این سلول ها به یکدیگر نچسبیده اند، بین آنها یک فضای خالی کوچک وجود دارد. این فضای خالی کوچک توسط یک ماده شیمیایی مخصوص پر می شود که انتقال جریان الکتریکی بین سلول ها را سریعتر و آسانتر می کند.
این ماده شیمیایی مخصوص که "سروتونین" نام دارد، توسط خود مغز ترشح می شود. با بالا رفتن سن و پیر شدن سلول ها، ترشح این ماده شیمیایی یا سروتونین کاهش می یابد، بدین ترتیب ارتباط بین سلولی و انتقال اطلاعات دچار مشکل می شود. این مشکل بیشتر از همه در بخش حافظه و خاطرات خود را نشان می دهد.
خاطره ها ترکیبی هستند از یادآوری دیده ها و شنیده ها و احساسات که براى یاداوری آن ها مغز نیاز به برقراری یک ارتباط پیچیده سلولی بین همه بخش ها دارد.
به همین علت با بالا رفتن سن و کم شدن ترشح سروتونین در مغز، خاطره ها کمرنگ یا فراموش می شوند. در بیماری آلزایمر ترشح سروتونین به شدت کاهش می یابد.
اما این مسئله همیشه به علت پیر شدن سلول ها نیست.
سکته مغزی که باعث از دست رفتن بخشی از سلول های مغز می شود یا شوک عاطفی پس از دست دادن عزیزی می توانند خطر ابتلا به آلزایمر افزایش دهند. آلزایمر با از دست دادن حافظه کوتاه مدت، فراموش کردن آدرس ها و اسم ها آغاز می شود و کم کم تا آنجا پیش می رود که فرد حتی راه بازگشت به خانه را فراموش می کند.
بیماری آلزایمر متاسفانه درمانی ندارد اما می توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
