| |
تیم ملی فوتبال ایران در بازی با برزیل اگرچه محك خوبی خورد اما نشان داد كه نقطه ضعف‌های اساسی دارد كه در صورت برطرف نشدن،در جام ملت های آسیا راه به جایی نخواهد برد و قطبی هم اگر برای پرسش های موجود جوابی پیدا نكند، به سرنوشت تیمش دچار می‌شود.
به گزارش مهر، تیم ملی فوتبال ایران در حالی به دیدار برزیل رفت كه چند روز قبل از این دیدار شكست مفتضحانه ای را مقابل تیم دوم كویت در فینال رقابت های غرب آسیا متحمل شده بود. مفتضحانه از این جهت كه هیچ شباهتی بین این بازی با بازی هایی كه تیم ما مقابل چین و كره جنوبی انجام داد، وجود نداشت و این یعنی پروسه ای كه كامل نشده و آن هم به بدترین شكل. بازی ایران با كویت حاكی از نوعی بی برنامگی، بی اهمیتی و ناتوانی مربیان در ایجاد تغییرات بزرگ بود.
قطبی تمام واقعیت ها را بگوید
قطبی در نشست خبری پس از پایان بازی با برزیل در ابوظبی امارات اظهار داشت: ایران مقابل برزیل زیر توپ نزد و فوتبال بازی كرد. می خواستیم ارائه كننده یك بازی شجاعانه باشیم كه موفق به انجام آن هم شدیم.
سرمربی تیم فوتبال ایران از این جهت كه تیمش زیر توپ نزده و شجاعانه بازی كرده راست گفت اما از تمام واقعیت هایی كه در این فوتبال وجود دارد سخن نگفته است. قطبی نگفته چرا هنوز مهاجم تیمش را در فاصله ای كمتر از 100 روز به جام ملت ها نشناخته است. قطبی نگفته واقعا زوج پژمان نوری و آندرانیك تیموریان نمی‌تواند در همه شیوه ها جوابگو باشد. زمانی كه تیم ایران با دو گل از كویت عقب بود، این دو بازیكن با توجه به نحوه بازیشان، هرگز تغییری اساسی در روند حركتی ایران در میانه میدان به عمل نیاوردند. قطبی نمی گوید اگر روند نیمكت نشینی جواد نكونام و مسعود شجاعی در اوساسونا ادامه پیدا كند (كه ظاهرا هم ادامه پیدا می كند) آیا واقعا نباید برای آینده تیم ملی نگران بود.
كره شمالی بهتر است یا ایران؟
خود كم بینی ما، خود بزرگ بینی ما، در كنار تیمی كه مقابل ایران به میدان می رود، سه حریفی هستند كه همواره با آنها رو به رو هستیم. ما كه هنوز به جایگاه فوتبال كره و ژاپن در فوتبال آسیا و جهان دست پیدا نكرده ایم به یكباره مقابل تیم دوم كویت دچار آنچنان خودبزرگ بینی می شویم كه به این تیم در عین ناباوری می بازیم و مقابل تیم متحول شده برزیل آنچنان دچار خودكم بینی می شویم كه باخت 3 بر صفر را نتیجه ای نسبتا قابل قبول به حساب می آوریم.
كره شمالی در رقابت های جام جهانی 2010 مقابل تیم كامل برزیل با نتیجه 2 بر یك شكست خورد. حال چطور است كه ما شكست 3 بر صفر مقابل تیم جوان برزیل را نتیجه ای خوب تلقی می كنیم؟ حشمت مهاجرانی می گوید اینگونه دیدارها نباید خیلی بزرگ به حساب بیاید اما گویا كار روانی لازم برای تیم ما انجام نشده كه اینچنین در دیدار مقابل برزیل دچار خود كم بینی شد و در نهایت تن به شكست داد. راستی اگر كار ایران مقابل برزیل نسبتا قابل قبول بوده، پس كار ژاپنی ها كه آرژانتین را با بزرگانش با نتیجه یك بر صفر شكست داده چه بوده است؟
تیم ملی فوتبال ایران هدف ندارد
حرف آخر اینكه تیم فوتبال ایران هنوز معلوم نیست تیمی تهاجمی است، تیمی با تاكتیك تدافعی است و یا تیمی است كه می خواهد با روش ضدحمله بازی كند. برای پیاده كردن این سبك ها نیاز به مهره هایی است كه در این سیستم ها جواب بدهند.
بعضا مشاهده شده كه تیم ما توپ را بر روی دورازه حریفان ارسال می كند (به غیر از موارد ضربات ایستگاهی) در حالی كه در تیم ایران بازیكن سرزن حضور ندارد. در این تیم مشاهد شده كه می خواهد از سیستم ضد حمله استفاده كند اما بازیكنانی مثل غلامرضا رضایی و محمدرضا خلعتبری با هافبك هایی كه تخصص ارسال پاس های توی عمق را داشته باشند در این تیم مشاهد نمی شود.
این تیم بعضا نشان داده می خواهد دفاع كند (بازی با عراق پس از به ثمر رساندن گل اول) اما بازیكنان كناری هنوز كاملا به وظایف خود آگاه نیستند و اجازه می دهند از طرفین سانتر شود. تاكتیك اصلی تیم ملی با تاكتیك های جایگزین هرچه سریع تر باید مشخص شود. فدراسیون فوتبال ایران به نظر نمی رسد در این خصوص كاری از پیش ببرد چرا كه در خصوص برطرف كردن بعضی از ضعف ها پیش از این باید كاری صورت می گرفت.
