تصويری شدن راديو را می كُشد!

اخيرا صحبت هايي درباره تصویری شدن برخي از برنامه‌های رادیو شده است كه شايد از جهاتي اقدامي مناسب باشد و باعث بیشتر دیده شدن رادیو بشود ولي بايد دقت داشت كه همه برنامه‌های رادیویی قابليت تصويري شدن ندارند. تصويري شدن برنامه هاي راديويي علي رغم مزيت هايي كه دارد معايبي هم دارد. اولين و شاخص ترين تفاوت تلويزيون با راديو، بصري بودن آن است. اين وي‍ژگي، لزوماً به معناي برتري تلويزيون بر راديو نيست چه بسا كه در بسياري از موارد برنامه هايي هستند كه صرفاً و ذاتاً بايد راديويي باشند و نه تلويزيوني. كاركرد راديو با تلويزيون متفاوت است. انتظاري كه از يك برنامه تلويزيوني مي رود با انتظاري كه از يك برنامه راديويي مي رود يكسان نيست. شايد تصويري شدن برخي از برنامه هاي راديويي، جذابيت خاص خود را داشته باشد ولي اگر اين كار بدون دقت نظر لازم و با كج سليقگي همراه شود، ضربه بدي به جايگاه راديو مي زند و مخاطبان راديو را آزرده خاطر مي كند.

شايد برنامه هاي گفتگو محور راديو بيش از ديگر برنامه ها قابليت تصويري شدن داشته باشند. اگر براي مثال مي شود يك گفتگوي راديويي را تصويري كرد، چرا راه را از اول به گونه اي ديگر نرويم؟ يعني چرا آن گفتگو بصورت تلويزيوني برگزار و بعد فايل صوتي آن از راديو پخش نشود؟

خاطرم هست زماني در صداوسيما قانوني گذاشته شده بود كه مجريان يا بايد تلويزيوني باشند يا راديويي و بسياري از مجريان راديو را به تلويزيون ترجيح دادند. استوديو راديويي و خلوت گوينده با ميكروفن كجا و تلويزيون و گريم و ادا اصول هاي من در آوردي بعضي از مجريان تازه از راه رسيده كجا؟ تنها راه ارتباط مجري راديو و نويسنده راديويي با مخاطب فقط كلام است و گاه موسيقي؛ اين موضوع، هنر آن گوينده و نويسنده را بيشتر مشخص مي كند. همين قوت كلام و بيان است كه باعث شده بيشتر مجري هاي تلويزيوني موفق از بين گوينده هاي راديويي با سابقه باشند.خيلي ها را ديده ام كه سالها يك برنامه راديويي را گوش مي كنند و با مجري يا گوينده اي خاص ارتباط روحي رواني برقرار كرده اند و از او در ذهن خود تصوري ساخته اند و هيچگاه علاقه اي به ديدن چهره آن گوينده ندارند. چرا كه ممكن است تمام آن ذهنيت با ديدن چهره او فرو بريزد. تصويري شدن برنامه هاي راديويي بيش از همه اين عده را آزرده خاطر خواهد كرد. تصويري شدن براي راديويي مثل راديو پيام، مخصوصاً برنامه هاي شبانگاهي و نيمه شب آن به معني مرگ اين راديوست.

راديو در مقايسه با تلويزيون مثل پچ پچي آرام و درگوشي است. بگذاريم اين نواي آرام، همچنان دلنشين بماند.