اهداف پنهان ادعای ضدایرانی نیویورک تایمز

مهر: روزنامه نیویورک تایمز در شماره امروز خود ادعایی را علیه ایران مطرح کرده که نکات مبهم موجود در آن دلیلی است تا دروغ بودن آن بر حقیقت بودنش ارجحیت داشته باشد.

روزنامه نیویورک تایمز در شماره امروز خود مدعی شده که "فدا حسین مالکی" سفیر ایران در کابل، در سفر اخیر "حامد کرزای" رئیس جمهور افغانستان به تهران، در هواپیمای حامل وی بوده و در این سفر یک کیسه پول به "عمر داودزی" رئیس دفتر حامد کرزای داده است.

عمر داودزی کیست؟

"محمدعمر داودزی" از سال 2003 تا کنون یعنی زمان انتخاب "حامد کرزای" به پست ریاست جمهوری افغانستان، رئیس دفتر وی بوده است.

داودزی در 12 اکتبر 1957 در حومه کابل متولد شده و تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم در افغانستان انجام داده است. وی از مجاهدان افغان در دوران مبارزه با اتحاد جماهیر شوروی محسوب می شود. پس از جنگ داودزی به اسلام آباد پاکستان رفت و در موسسه ای به نام "کودکان را نجات دهیم" مشغول به کار شد. وی سپس با استفاده از بورسیه وارد دانشگاه آکسفورد انگلیس شد.

داودزی پس از اخذ فوق لیسانس از این دانشگاه به اسلام آباد بازگشت و در "برنامه توسعه سازمان ملل" ( UNDP ) مشغول به کار شد. وی در سال 2001 به ژنو منتقل شد و در آنجا مسئولیت "کارشناس توسعه مناطق" برنامه توسعه سازمان ملل را عهده دار شد. وی در سال 2003 به عنوان رئیس دفتر حامد کرزای معرفی شد.

عمرمحمد داودزی تا سال 2005 دراین سمت بود اما در این سال به عنوان سفیر افغانستان در تهران معرفی شد و تا سال 2007 عهده دار این سمت بود و پس از آن مجددا به سمت رئیس دفتر حامد کرزای انتخاب شد.

محمدعمر داودزی در زمان جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی از اعضای حزب اسلامی به ریاست "گلبدین حکمتیار"بوده است.

نکات مبهم موجود در ادعای نیویورک تایمز

از جمله نکات مبهم موجود در ادعای نیویورک تایمز آن است که عنوان شده "فدا حسین مالکی" سفیر ایران در کابل، پولها را داخل یک کیسه که به راحتی محتویات داخل آن مشخص بود به عمر داودزی داده و تمامی حاضران در هواپیما شاهد این اقدام بوده اند.

پرسشی که در این مورد مطرح می شود این است که آیا چنین چیزی ممکن است که یک فرد دیپلمات کاری را که با هدف دخالت در امور جاری کشوری انجام می شود را در انظار عمومی و در مقابل چشم سیاستمداران و مقامات آن کشورانجام بدهد؟

واکنش دفتر ریاست جمهوری افغانستان به ادعای نیویرک تایمز

بخش مطبوعاتی دفتر رئیس جمهور افغانستان در پاسخ به مهر در مورد این ادعا گفت : ما شواهدی که نشان بدهد اعضای دفتر رئیس جمهور از کشوری خاص بویژه ایران کمک نقدی دریافت کرده اند نداریم.

هدف آمریکا از این ادعا چیست؟

نکته ای ظریف در این نوشتار وجود دارد و آن اینکه محمدعمر داودزی از اعضای نزدیک به گلبدین حکمتیار است و از آنجا که حکمتیار هم اکنون از سوی آمریکا تحت تعقیب است، واشنگتن در تلاش است تا با استفاد از این حربه از دولت افغانستان سهم خواهی کند.

بر اساس اعلال "احمد سعید" از تحلیلگران امور افغانستان در کابل و خبرنگار مهر در افغانستان از میان همراهان سابق حکمتیار این فقط داودزی نیست که در دولت افغانستان حضور دارد بلکه افراد دیگری همچون وزیر اقتصاد فعلی افغانستان و "وحیدالله سباون" مشاور رئیس جمهور در امور اقوام و قبایل نیز در گذشته از اعضای حزب حکمتیار بوده اند.

از آن گذشته سباون داماد حکمتیار محسوب می شود، بنابراین اینکه داودزی از اعضای حزب اسلامی به ریاست حکمتیار بوده دلیل هجمه علیه او نمی شود.

در هفته گذشته شورای عالی صلح افغانستان به طور رسمی کار خود را به ریاست "برهان الدین ربانی" رئیس جمهور اسبق افغانستان آغاز کرد. در میان اعضای این شورا که بر اساس اعلام دولت افغانستان نهادی مستقل است نیز افرادی حضور دارند که در زمان جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی عضو حزب اسلامی حکمتیار بوده اند.

نکته موجود در همین است که شورای عالی صلح افغانستان که مسئولیت آن مذاکره با طالبان با هدف آشتی ملی در افغانستان است نهادی مستقل محسوب می گردد و این یعنی آنکه نه دولت افغانستان و نه نیروهای ائتلاف در آن دخالتی نمی کنند.

اما مگر آمریکا با صرف میلیاردها دلار هزینه و متحمل شدن تلفات جانی و مالی بیشمار راضی می شود که آینده افغانستان بدون دخالت واشنگتن شکل بگیرد؟

"احمد سعید" از تحلیگران به نام افغانستان در کابل در این باره می گوید : شکی در این نیست که نیویورک تایمز مجری سیاست های کاخ سفید است و هدف از انتشار این گزارش آن است که بطور مستقیم به عمر داودزی و بطور غیر مستقیم بر برهان الدین ربانی فشار بیاورد.

بر اساس این گزارش، از آنجا که داودزی و برخی از اعضای شورای عالی صلح افغانستان در سالهای دور عضو حزب اسلامی بوده اند، آمریکا تلاش می کند تا با پرداختن به این موضوع در پی اجرای سیاست های خود در افغانستان باشد.

به گزارش مهر، آمریکا که در ریزترین امور افغانستان حتی در انتخاب وزیران دولت این کشور بر حامد کرزای فشار وارد می کند بعید است که در طرح مذاکره با طالبان خود را هیچ کاره ببیند؛ از همین رو در تلاش است تا با پرونده سازی علیه حکمتیار و اطرافیانش که اکنون در نهادهای مختلف دولت افغانستان حضور دارند و جزو افراد خوشنام نیز محسوب می شوند اهرمی را برای فشار بر دولت کرزای ونهادهای دولتی افغانستان از جمله شورای عالی صلح و سهم خواهی از آن بدست بیاورد.