| |
عصر ایران، "لئونارد ریفل" متخصص توسعه سلاح در آمریکا این مطلب را افشا کرده و بر اساس گفته های او" کارل ساگان " ستاره شناس مشهور آمریکایی در سال های دهه 1950 مسئول بررسی پیامدهای حمله اتمی آمریکا به کره ماه شده بود.
ساگان مسئول شده بود تا درباره تاثیرات غباری و گازی ناشی از حمله اتمی آمریکا به کره ماه تحقیق کند. ساگان در آن سال ها ستاره شناس جوانی بود. وی در سال 1996 درگذشت.
این پروژه در آن تاریخ از سوی مرکز توسعه سلاح به سرپرستی " لئو نارد ریفل" در دست برسی و تحقیق بود.
هدف آمریکا از تحقیق بر روی پروژه انفجار ماه همزمان بود با تلاش های اتحاد جماهیر شوروی سابق برای انجام نخستین سفر یک موجود زنده به فضا که در سال 1957 با سفر " لایکا" (یک سگ) با فضا پیمای روسی " اسپوتنیک -2 " انجام شد و روس ها زودتر از آمریکایی ها موفق شدند نخستین موجود زنده را به فضای خارج از مدار زمین بفرستند.
بر اساس برنامه آمریکایی ها نخست قرار بود یک موشک با کلاهک هیدروژنی کره ماه را هدف قرار دهد اما به دلیل اینکه انفجار هیدروژنی بسیار قوی تر از انفجار اتمی بود ، در نهایت تصمیم بر این شد تا کلاهک سوار بر موشک اتمی باشد.
بر اساس گزارش دیلی میل کارشناسان و مقامات نظامی آمریکا در نهایت به دلیل تبعات حمله اتمی به کره ماه از انجام آن منصرف شدند.
کارشناسان نظامی آمریکا بیم آن داشتند که تاثیرات رادیواکتیو چنین حمله ای بر کره ماه و در نهایت موفق نبودن پرتاب این موشک و بازگشت آن به زمین می تواند فاجعه ای بسیار عظیم بر روی کره زمین خلق کند.
