باغ‌هایی که دار و ندار جوانان را می‌بلعند
این روزها جوانان کهگیلویه و بویراحمدی به خصوص یاسوجی هنگام ازدواج قبل از این که به سختی‌های معیشتی آینده خود فکر کنند به چگونگی تهیه هزینه هنگفت شب ازدواج که باید به باغ‌های تفریحی بپردازند، می‌اندیشند.
به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج، سنت ازدواج از مهمترین سنت‌ها در جوامع بشری به خصوص نزد مسلمانان بوده به حدی که پیامبر عظیم‌الشأن اسلام سنتی حسنه‌تر از ازدواج را در دین خود ندیده‌اند که این‌گونه نسبت به آن با وسواس سخن به میان آورده‌اند.
هر چند این روزها و در دنیای امروزی فراز و نشیب اقتصاد بر روی همه چیز تأثیر گذاشته و حتی ازدواج را ترمزی بر سر راه آن قرار داده و تقریباً ازدواج به یکی از سخت‌ترین کارها نزد جوانان و خانواده‌ها تبدیل شده است.
ازدواج در گذشته‌ها آن چنان آسان بود که هر گاه جوانی اراده می‌کرد با یک اتاق از کنج خانه پدری و یک دست رختخواب و مقداری ظرف و ظروف خانه از دنیای مجردی دل می‌کند و تشکیل خانه و زندگی می‌داد.
همین تفکر بود که می‌دیدیم در آن زمانه جرم و جنایت‌ها با آب و رنگ امروزی در کار نبود و جوانان به جای بزهکاری و کارهای خلاف به زندگی ساده اما زیبای خود می‌پرداختند.
اما اکنون خانواده‌ها آن‌چنان زندگی را سخت و عرصه را برای جوانان تنگ کرده‌اند که قشر جوان به نوعی از ازدواج این سنت حسنه گریزانند.
در همه جای ایران رسوم جدید و بدعت‌هایی بنا نهاده شده‌اند که عرصه را بر جوانان تنگ کرده و آن‌ها را نسبت به تشکیل خانواده بی‌انگیزه می‌کنند.
یکی از رسوم کنونی برگزاری ازدواج در باغ‌های تفریحی و تالارهای اطراف شهر است که مشکلاتی را برای خانواده‌ها بی‌آنکه خود بدانند و یا این‌که بخواهند که بدانند ایجاد کرده است.
برای نمونه در استان کهگیلویه و بویراحمد دیگر هیچ ازدواجی را در سطح شهرها و روستاها نمی‌توان مشاهده کرد مگر این که در تالار و یا باغی برگزار شود.
جوانان باید از 6 ماه پیش به فکر اجاره باغ یا تالار تفریحی برای برگزاری مراسم عروسی و دامادی باشند که سرنوشت تعیین روز هم در دست خود آن‌ها نیست.
ازدواج‌هایی که باید حتماً در یکی از روزهای پیشنهادی آقایان متولی باغ‌ها باشد خواه شنبه و خواه یک‌شنبه و یا نه دوشنبه یا سه‌شنبه!
اولین بدعتی که ایجاد می‌شود و رسوم زیبای اسلامی را به حاشیه می‌برد همین تعیین زمان برگزاری مراسم عروسی است که در گذشته‌ها این کار در روزهای پنج‌شنبه منتهی به جمعه برگزار می‌شد و انگار خداوند روز پنج‌شنبه را تنها برای نکاح خلق کرده بود.
هزینه‌های میلیونی باغ‌های تفریحی و تالارها آن چنان سرسام‌آور است که دیگر هیچ جوانی میل و رغبت به ازدواج ندارد و اگر هم در باغ این جشن را بر پا نکند همه به او نیشخند می‌زنند.
از این و آن که در زمینه نوع و نحوه پرداخت هزینه باغ‌ها و تالارها می‌پرسیم مبالغی را می‌گویند که گاه انسان از فرط تعجب به قول قدیمی‌ها شاخ درمی‌آورد، پای 15 میلیون و 20 میلیون تومان هم در کار است!
به راستی خانواده‌ها را چه شده است که این‌گونه سرنوشت آینده زندگی فرزندان خود را به دست قضا و قدر می‌سپارند و به جای تأمین بخشی از هزینه لوازم اساسی زندگی این‌گونه پولی که با هزاران خون دل به دست آمده را به تاراج می‌دهند.
وقتی از برخی خانم‌های خانه‌دار که موافقان اصلی برگزاری مراسم‌ها و جشن‌های عقد و عروسی در باغ‌ها بوده می‌پرسیم که آخر چرا باید این پول به تاراج داده شود؛ از زحمت برگزاری آن در خانه‌ها می‌گویند.
برخی خانم‌های خانه‌دار حاضرند یک روز سختی و مشقت برگزاری مراسم عروسی در خانه‌ها را به جان نخرند اما جوانان آن‌ها تا ماه‌ها و بلکه سال‌ها هزینه یک روز را بپردازند.
البته وقتی به همین خانم‌ها در هنگام ساختن خانه‌های 200 متری و یا 250 و 300 متری و علت آن می‌پرسی می‌گویند این خانه‌ها را برای یک روز شادی و شیون نیاز داریم که در عمل چنین نمی‌شود.
مراسم ازدواج در استانی که همواره ازدواج‌ها را به بهترین نحو و با سنت‌های زیبای گذشتگان برگزار می‌کردند بی‌روح شده که امروزه دیگر کسی رغبت رفتن به عروسی‌ها را نمی‌کند و تقریباً دیگر بساط مراسم‌های زیبا و دل‌انگیز گذشته با میان آمدن پای باغ‌های تفریحی برچیده شده است.
از همه چیز گذشته طبخ غذاهای بی‌کیفیت در برخی از باغ‌ها یکی دیگر از مشکلاتی است که در این‌گونه مراسمات مدعوین با آن دست و پنجه نرم می‌کنند در حالی که بهترین و خوش طعم‌ترین غذاها در گذشته در ازدواج‌های خانگی تهیه و سرو می‌شد.
اکنون وظیفه همه تریبون‌های فرهنگی در استان است که با بیان این معضلات مردم را به سنت‌های خوب و حسنه گذشته خود برگردانند و این‌گونه ازدواج جوانان را بی‌روح و کسل کننده نکنند.
