| |
زیست نیوز، محمد مهدی حیدرپور - شکار غیر قانونی و یا غیر مجاز، کشتن حیوانات بدون مجوز و یا تجاوز و نقض قوانین مناطق حفاظت شده و مدیریت حیات وحش را شامل می شود. انواع مختلفی از شکار غیر قانونی وجود دارند که بسیاری از آنها به عنوان تهدیدهایی جدی از سوی فعالان محیط زیست در نظر گرفته می شوند. شکار غیر قانونی به عنوان عامل اصلی نابودی بسیاری از گونه ها در سراسر جهان شناخته می شود. افزون بر قانون شکنی، شکار غیر قانونی می تواند تهدیدی برای تنوع زیستی و حتی عامل انقراض گونه ها باشد.
ممکن است امکان شکار حیواناتی خاص مانند گوزن و آهو در برخی مناطق طی دوره زمانی مشخص از سال به صورت قانونی وجود داشته باشد. اغلب در فصل تولید مثل، شکار حیوانات به ویژه برخی گونه های مشخص در راستای حصول اطمینان از تداوم نسل آنها ممنوع است. شکار غیر قانونی خارج از فصل شکار می تواند به واسطه کشته شدن ماده های باردار و یا نرهای بالغ به جمعیت آینده گونه ها آسیب وارد کند. مجازات شکار غیر قانونی می تواند جریمه های نقدی و ممنوعیت از اخذ مجوز شکار در آینده را شامل شود.
در فصل شکار نیز شکارچیان اغلب قادر هستند تا تعدادی محدود از گونه های مختلف را شکار کنند. در راستای حصول اطمینان از تداوم نسل گونه ها، شکار حیواناتی زیر سن و یا اندازه ای مشخص می تواند ممنوع باشد. در مناطق مدیریت شده حیات وحش ممکن است برای هر شکارچی سهمیه شکار وجود داشته باشد تا از کاهش ناپایدار جمعیت گونه ها جلوگیری شود. همچنین، فعالیت در مناطق شکار ممکن است نیازمند کسب مجوز برای شکار قانونی باشند که الزاماتی مانند محدودیت سن شکارچی را شامل می شود. شکار بدون مجوز و یا عدم رعایت محدودیت ها می تواند جریمه های نقدی، زندان و لغو مجوز را به همراه داشته باشد.
در مناطقی مانند ذخایر حیات وحش که حیوانات توسط قانون محافظت می شوند، هرگونه شکار، غیر قانونی محسوب می شود. در حقیقت، قوانین حفاظت در برابر شکار به این دلیل وضع شده اند که گونه ها نشانه های روشنی از کاهش جمیعت ناپایدار را به واسطه شکار و عوامل دیگر مانند آلودگی و یا نابودی زیستگاه ها نشان داده اند. شکار غیر قانونی گونه های در معرض خطر در بسیاری از مناطق جهان به ویژه برای گونه های نزدیک به سطح انقراض بسیار جدی گرفته می شود. جریمه های نقدی سنگین و زندان بلند مدت از پیامدهای شکار غیر قانونی در این مناطق هستند.
