دلیل شکست اصولگرایان در تهران
ناصر ایمانی - فعال سیاسی اصولگرا در روزنامه آرمان نوشت: انتخابات هفتم اسفندماه از چند جهت انتخابات باشکوهی بود. بويژه از این جهت که مشارکت مردم در آن قابل قبول بود و مردم به نسبت بسیاری از کشورهای جهان حضور پرشوری در انتخابات داشتند. این میزان مشارکت نشان دهنده اقبال و اعتقاد مردم ما به نظام سیاسی و دستگاه‌های مجری انتخابات است.
اگر مردم به سالم بودن انتخابات باور نداشتندبه این میزان در پای صندوق‌های رای حضور نمی‌یافتند. هشداری رهبری مبنی بر حق‌الناس بودن رای مردم باعث شد مردم مطمئن باشند که رایشان هرچه باشد خوانده می‌شود، پس باقدرت در انتخابات شرکت کردند. چه این که در این انتخابات شاهد بودیم که از لیست اصولگرایان در تهران حتی یک نفر هم رای نیاورد.
صرف نظر از بحث‌های جناحی این اتفاق بسیار بزرگ و خشنود کننده‌ای برای نظام جمهوری اسلامی است. اما درباره دلایل رای نیاوردن اصولگرایان در تهران نیاز به بحث و بررسی وجود دارد. باید اذعان داشت که این اولین باری نیست که شاهد رای نیاوردن کلی یک لیست در تهران هستیم.
فرضا در مجالس چهارم و ششم و حتی مجالس هفتم و هشتم و نهم نیز رای تهران به صورت کلی به جریانی تعلق گرفت که همسو و همراه و حامی دولت وقت بود؛ یعنی اینکه مردم تهران به دلیل این که رایشان مبتنی بر تجزیه و تحلیل‌های سیاسی است و بر خلاف شهرهای دیگر مردم عملا با نمایندگانشان برخورد و تعامل ندارند، به جریانی رای می‌دهند که بر سر راه اجرای برنامه‌های دولت مانعی ایجاد نکند. فارغ از مساله شهر تهران نیز می‌توان ادعا کرد که مردم ایران عموما تمایل دارند که دولت و مجلس با هم یکپارچه باشند.
این گرایش عمومی در مردم ایران وجود دارد که مایل نیستند به واسطه تشکیل مجلسی منتقد دولت، فضای سیاسی کشور ملتهب شود. این امر خاصه درباره دولت هایی که تازه بر سر کار آمده اند، صادق است. در این دوره نیز مردم نمی‌خواستند به دولت آقای روحانی که تنها دو سال از عمر آن می‌گذرد،با تشکیل مجلسی غیر همسو ضربه وارد کنند. در گذشته نیز شاهد چنین تجربه‌ای بوده ایم.
به عنوان مثال دو سال بعد از روی کار آمدن دولت اصلاحات، مردم در انتخابات مجلس ششم با رای دادن یکپارچه به کاندیداهای اصلاح‌طلب، مجلسی تماما حامی دولت اصلاحات به وجود آوردند. پیش تر از آن در دور اول ریاست جمهوری آقایان هاشمی رفسنجانی و احمدی‌نژاد نیز همین رویه تکرار شده بود و مجالس چهارم و هفتم نیز هر دو تنها بعد از دو سال از روی کار آمدن دولت‌های وقت در همراهی با دولت تشکیل شدند. اما با این حال اقبال مردم به اصولگرایان- منهای پایتخت- در سراسر کشور ۵۰درصد بوده است که میزان قابل قبولی ارزیابی می‌شود.
