| |
روزنامه جمهوری اسلامی امروز سرمقاله خود را به بررسی آگهی فروش «یک قصر کوچک» اختصاص داده است.
به گزارش «فردا»، در این سرمقاله آمده است: «این روزها آگهی‌های املاك روزنامه‌ها بسیار تماشائی و عبرت آموز است. از میان این آگهی‌ها متن دو آگهی كه به نظر می‌رسد مربوط به یك ویلا و یا ویلاهای مشابه در یك مجموعه باشند در وانفسای گرانی مسكن بیش از دیگر آگهی‌ها جلب نظر می‌كند.»
متن یكی از این دو آگهی این است: «اعجاز معماری مسكونی... زیباترین و بی نظیرترین ویلای نوساز شمیران قصری در ابعاد كوچك 2400 متر بنای مافوق تصور به سبك كاخ‌های انگلیسی مجهز به پیشرفته ترین سیستم‌های امنیتی لیزری در دنیا (مدل 2008 ) پذیرائی با ارتفاع سقف 10 متر دارای جدیدترین و گرانترین متریال روز دنیا استخر با سقف متحرك در طبقه چهارم آخرین مدل آسانسور شیشه‌ای هیدرولیك دارای مجسمه‌های سنگی از ایتالیا سالن اجتماعات مجهز به آشپزخانه صنعتی و سینمای سه بعدی «دارای اتاق امن» آلاچیق‌های زیباكنار بركه‌های مصنوعی و...».
و متن آگهی دیگر این است: «گران ترین و ارزنده ترین ویلای نوساز شمیران «قصری در ابعاد كوچك» نمائی از كاخ فونتوبلوی پاریس 2400 متر رویائی متریال خارجی و مدرنیته موقعیتی مشجر و دیپلماتیك مجهز به جدیدترین سیستم ایمنی لیزری و حفاظتی در دنیا دارای مجسمه‌های سنگی تزیینی ساخته و پرداخته شده از ایتالیا آسانسور لیزری و شیشه‌ای گویای تمام اتوماتیك مشاعاتی مافوق تصور باند اختصاصی بالگرد سالن بیلیارد و بولینگ آشپزخانه صنعتی مدرن سینمای سه بعدی سالن مراسمات مجهز به نورپردازی و آب نمای متحرك و...».
روزنامه جمهوری اسلامی در مورد «فاصله طبقاتی شدید در ایران» این سئوال را مطرح می کند که :«در یك كشور 70 میلیونی كه طبق اعلام رسمی مسئولان حداقل 14 میلیون نفر آن زیر خط فقر شدید قرار دارند و حتی اجاره یك پارتمان 40 متری برای بسیاری از جوانان جامعه به یك آرزوی دست نیافتنی تبدیل شده و به همین دلیل سن ازدواج بشدت بالا رفته و بسیاری از دختران و پسران امكان ازدواج پیدا نمی كنند آیا ترویج فرهنگ رفاه آنهم در ابعادی كه در این آگهی‌ها ترسیم شده یك امر طبیعی است یا حكایت از بروز یك بیماری خطرناك دارد.»
پاسخ این سئوال را می‌توان از زبان امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه شنید كه فرمود : «مارایت ثروه موفوره الا ولدیها حق مضیع » هیچ ثروت انباشته‌ای ندیدم مگر آنكه در كنار آن حقی پایمال شده باشد.
دنیای سرمایه داری امروز اگر به عدم تعادل و هزاران درد بی درمان مبتلاست به دلیل نادیده گرفتن همین واقعیت است كه آشكارا در كلام پیشوای عدالت موج می‌زند. اما جامعه اسلامی ما كه از یكطرف تعلیمات اسلام عدالت گستر را در اختیار دارد و از طرف دیگر براساس آرمانهای انقلاب اسلامی پایه ریزی شده چرا گرفتار این بی عدالتی شده است
امام خمینی كه انقلاب اسلامی را به پیروزی رساند و نظام جمهوری اسلامی را بنیان نهاد یك موی كوخ نشینان را بر همه كاخ نشین‌ها ترجیح میداد و این اعتقاد راسخ خود را آشكارا اعلام می‌كرد و در عمل نیز همین خط را دنبال می‌كرد. خط مشی ترسیم شده توسط قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی نیز برهمین مبنا استوار است. با اینحال چه شده است كه در نظام جمهوری اسلامی كار به جائی رسیده كه عده‌ای كارتن خواب هستند و عده‌ای از گرسنگی تلف می‌شوند و عده‌ای به دلیل فقر تن به فساد میدهند و در همین حال عده‌ای نیز در ویلاهای چند ده میلیاردی تن آسائی می‌كنند قطعا یك جای كار دارای اشكال است اما چرا برای یافتن این اشكال و برطرف كردن آن كاری نمی كنیم.
این سرمقاله که «این منکر آشکار» نام دارد این گونه ادامه می دهد: فاصله طبقاتی كنونی میان مسئولان و كارگزاران نظام جمهوری اسلامی با طبقات پائین و متوسط جامعه هرچند زیاد نیست اما امروز در جامعه ما دو خطر را نمی توان نادیده گرفت یكی روند رو به افزایش فاصله میان مسئولان و طبقات پائین جامعه و دیگری شتاب سرسام آوری كه اكنون در چرخه پولدارتر شدن پولدارها و فقیرتر شدن فقرا مشاهده می‌شود. اگر اقدامات فوری و موثر برای درمان این دو بیماری صورت نگیرد قطعا مشكلات ناشی از این دو خطر در آینده‌ای نه چندان دور قابل كنترل نخواهد بود. اینكه عده‌ای از گرسنگی تلف شوند و 14 میلیون نفر زیر خطر فقر شدید باشند و در همان حال عده‌ای در ویلاهای 2400 متری به سبك كاخ‌های انگلیسی و فرانسوی با استخر و مجسمه‌های سنگی ایتالیائی و سینمای دو بعدی و... زندگی كنند برای بدنه جامعه‌ای كه مردم آن انقلاب كرده اند تا ریشه‌های تبعیض را بخشكانند و عدالت را حاكم كنند قابل تحمل نیست.
جمهوری اسلامی در پایان می افزاید: گذشته از تبعیض و فاصله طبقاتی ترویج فرهنگ «اتاق امن» و «مجسمه‌های ایتالیائی» كه تلاش برای فرو غلطاندن جامعه در فرهنگ ابتذال است خطر دیگری است كه جامعه اسلامی و انقلابی ما را تهدید می‌كند. در این وانفسای تهاجم ابتذال چرا مسئولان از كنار این منكر آشكار بی تفاوت عبور می‌كنند. نكند اشتغالات سیاسی و تشنگی قدرت مسئولان را از اینكه بدانند در عرصه اقتصاد و فرهنگ چه میگذرد غافل كرده است.
