فارس: يك كارشناس سكه گفت: چنانچه قرار باشد يك واحد پول ملي فارسي براي ايران تعيين گردد، «داريك» يا «دريك» يا «زريك» نام اصيلتري است.
صديقه فروغيان گفت: در دوره هخامنشي از دريك براي سكه هاي طلا و از «سيكل» يا «شكل» براي سكه هاي نقره استفاده مي شد.
وي افزود: در دوره اشكاني نيز از «دراخم» كه بعدها «درهم» نام گرفت نيز استفاده مي شد، ولي اين واحد پولي نيز همچون ريال و تومان عاريت گرفته از زباني غير فارسي (يوناني) بود.
اين كارشناس سكه گفت: ايرانيان نخستين ملتي هستند كه در دوره ايلخاني اقدام به چاپ اولين اسكناس در جهان نموده و اسكناس خود را «چاو» ناميدند.
وي افزود: واژه «چاو» از زبان مغولي گرفته شده است. «چاو » اولين بار در تبريز به چاپ رسيد، ولي در پي يك شورش در اين شهر (ناشي از عدم شناخت نسبت به اسكناس و احتمال هر گونه سوء استفاده ناشي از چاپ آن)، توليد اين اسكناس متوقف شد تا اينكه در دوره قاجار اسكناس ديگري با واحد پول «تومان» منتشر شد.
وي اضافه كرد: گرچه چاو را به چينيان نيز منتسب مي دانند ولي اين اسكناس اول بار در ايران منتشر شد.
فروغيان با بيان اينكه «تالانت» و «مين» از اسامي اوزان دوره هخامنشي است گفت: تالانت واحد پول نبود بلكه يكي از اوزان بوده و سنگين تر از قيراط است.
وي در جمع بندي مطالب خود گفت: به نظر من در بين واحدهايي كه پول ملي ايران به خود ديده ، داريك اصيلتر و ملي تر از سايرين بوده است.
