کاهش خطر سرطان باورزش و خواب کافي
با ورزش منظم مي توان از خطر ابتلا به سرطان کاست ولي کم خوابي اين خطر را افزايش مي دهد.
محققان علوم پزشکي در امريکا اعلام کردند ورزش منظم به صورت جدي کاهش خطر ابتلا به سرطان را در پي دارد ولي کساني که کمتر از ميزان طبيعي مي خوابند ، اين خطر را در خود افزايش مي دهند.
مطالعه دراز مدت محققان بر روي شش هزار زن امريکايي نشان مي دهد آناني که ورزش منظم دارند ، به ميزان بيست و پنج درصد کمتر از ديگر زنان در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند ولي آناني که کمتر از هفت ساعت در شبانه روز مي خوابند ، به ميزان هفتاد و چهار درصد بيشتر از ديگران در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار مي گيرند.
دکتر جيمز مک کلين و همکارانش در موسسه ملي سرطان امريکا در مصاحبه با خبرگزاري فرانسه اعلام کردند افزايش ميزان ورزش منظم در افراد ، از خطر ابتلا به سرطان ، مي کاهد که در اين بين مي توان از سرطان روده بزرگ و سينه نام برد.
به گفته اين محققان ، خواب کوتاه ، تاثيري کاملا عکس ورزش دارد و با تغييرات هورموني و متابوليک در بدن ، به افزايش خطر ابتلا به سرطان در شخص کمک مي کند.
هنوز دقيقا مشخص نيست چرا ورزش از خطر ابتلا به سرطان مي کاهد ولي برخي از محققان بر اين باورند که ورزش سبب کاهش وزن مي شود و در نهايت با تقويت دستگاه ايمني بدن و افزايش سطوح هورموني ، اين خطر را کاهش خواهد داد.
خواب ناکافي با مشکلاتي همچون افزايش خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي عروقي ، چاقي و ديابت همراه است ولي هنوز دانشمندان نمي دانند خواب کافي چطور از بروز اين بيماري ها جلوگيري مي کند.
نتايج مطالعه اين محققان در کنفرانسي در شهر واشنگتن که انجمن تحقيقات سرطان امريکا ان را برگزار کرده بود ، ارائه شد.
بيماري سرطان در هر بافت يا عضوي از بدن انسان زماني آغاز مي شود كه سلول هاي آن بر خلاف قوانين طبيعت و بدون كنترل رشد كنند.
با رشد غير طبيعي گاه در كوتاه مدت، گاه در طولاني مدت باعث اختلال در عملكرد بافت عضو يا اعضايي از بدن مي شوند.
رشد سلول هاي بدن در حالت طبيعي تصاعدي است، يعني يك سلول به دو سلول وبيشتر تبديل مي شوند، در حالي كه تكثير سلول هاي سرطاني كاملاً خارج از اين روند طبيعي است.
تاكنون بيش از سيصد بيماري سرطاني مختلف شناسايي شده است.
تعدادي از اين بيماري ها با رشد و گسترش بسيار وسيع در بدن و تعدادي با رشد كمتر و گاهي در زمان طولاني تر پيشرفت مي كنند.
اگر درمان پذير نباشند موجب مرگ بيمار مي شوند.
از آن جايي كه بيماري هاي سرطاني در نوع، رشد و پيشرفت در قسمت هاي مختلف بدن متفاوت هستند به همين دليل راه هاي تشخيص و جلوگيري از پيشرفت بيماري كه احتمالاً با درمان صددرصد بتوان جان بيمار را از مرگ نجات داد متفاوت است.
تحقيقات علمي و پزشكي ثابت كرده اند در صورتي كه راه هاي تشخيصي سرطان هاي سينه، دستگاه گوارش و يا ريه كه بسيار معمول هستند پيشرفته بود احتمال درمان و طول عمر بيشتر مي شد.
در صورت شناسايي اوليه و درمان هاي موجود شانس زنده ماندن مبتلايان حداقل تا بيش از هفتاد و هشت درصد مي شد.
