ماه عسل ابوظبی و تل‌آویو به پایانش رسیده است

یک روزنامه عبری زبان با اشاره به نابودی رویای اولیه تل‌آویو و ابوظبی برای توسعه تجارت و سرمایه‌گذاری‌های مشترک با امضای توافقنامه‌های عادی‌سازی، نوشت که دوران ماه عسل دو طرف به پایان رسیده است.

به گزارش ایسنا، از زمان امضای توافقنامه‌های عادی‌سازی میان رژیم صهیونیستی و امارات، روابط ابوظبی و تل‌آویو شاهد موجی از سرمایه‌گذاری‌های تجاری و اقتصادی بوده است.

با وجود تردیدی که از جانب ابوظبی وجود دارد، رژیم صهیونیستی هنوز خوش‌بین است به ویژه که داده‌های آماری از تغییر در بودجه تجاری حکایت دارند.

آرییل کهانا، نویسنده روزنامه عبری زبان "اسرائیل هیوم" مدعی شد، روابط تل‌آویو و ابوظبی امروز همانند زوجی است که پس از دو سال تفاوت میان زندگی عاشقانه و زندگی مشترک را درک کرده‌اند.

کهانا در ادامه نوشت، درست است که هر دو طرف امروز از روابط متقابل خود بسیار راضی هستند اما بعد از گذشت دو سال، اکنون با واقعیت پیچیده روبرو شده‌اند. رویای اولیه آنها افزایش همکاری‌ در زمینه‌های فناوری برتر، امنیت، انرژی سبز، اینترنت و فضا بود و اینکه دو طرف در سطح جهان جایگاه پیشتازی داشته باشند.

همچنین نویسنده روزنامه "اسرائیل هیوم" نوشت، اسرائیلی‌ها گمان می‌کردند سرمایه‌گذاری‌هایی از سوی ابوظبی در تل‌آویو انجام خواهند شد اما به رغم پیشرفت بسیار خوب اما این روند پیچیده‌ و کند بود، تجارت میان دو طرف هر ماه رشد دارد اما ۶۰ درصد پول از تل‌آویو به ابوظبی سرازیر می‌شود، نه برعکس.

او در ادامه نیز نوشت، آمارها خوب هستند اما از مبالغ میلیاردی که ابتدا در اسرائیل پیش‌بینی‌ شده بودند، بسیار دور هستند. این آمارها حاکی از این هستند که تنها یک میلیارد دلار میان آنها جابه‌جا شده که بیشتر آن نیز مربوط به تجارت الماس است آن هم نه اینکه در اسرائیل تولید شده باشد بلکه تنها در اینجا پردازش شده است.

با وجود اینکه چند ماه قبل یک توافقنامه تجارت آزاد میان ابوظبی و تل‌آویو امضا شد اما نتایج آن هنوز ناشناخته است شاید به این دلیل که امارات اصولی برای فعالیت‌های تجاری خود دارد که همیشه مناسب اسرائیلی‌ها نیست و موجب می‌شود آنها در این زمینه آنگونه که می‌خواهند آزاد نباشند.

کهانا در ادامه نوشت، درست است که بیش از ۱۰۰ طرح مشترک به ثبت رسید و این رقم خوبی است اما آنهایی که یک شریک اماراتی برای خود پیدا نکنند، نمی‌توانند فعالیت داشته باشند، در واقع اماراتی‌ها می‌خواهند شرکت‌ها در کشورشان مستقر باشند و آن روزهایی که غول‌های نفتی، بدون فکر در سراسر جهان پول سرازیر می‌کردند، گذشتند.

اسرائیلی‌ها نارضایتی خود را از عقب‌نشینی امارات از تعهداتش به آنها پس از امضای توافقنامه‌های عادی‌سازی مبنی بر اینکه آنها را غرق در بودجه امارات خواهند کرد، پنهان نمی‌کنند، در واقع پس از گذشت دو سال از عادی‌سازی آنها صندوق‌های پول خود را برای اسرائیلی‌ها نگشودند مگر به شرط اینکه سود مشخصی وجود داشته باشد و یا شرکت، کارگاه و یا استارت‌اپی در حوزه آنها وجود داشته باشد. بر این اساس، اسرائیلی‌هایی که انتظار داشتند صدها میلیون درهم وارد حوزه فناوری‌های برتر شود، ناامید شدند.

علاوه بر این، مبلغی که اسرائیلی‌ها در امارات سرمایه‌گذاری می‌کنند، از نظر اماراتی‌ها اندک است و آنها آن را "جیب خالی" توصیف می‌کنند؛ زیرا هیچ سودی برای آنها نخواهد داشت. همچنین وجود اپوزیسیون در مناطق عجمان و فجیره علیه عادی‌سازی با اسرائیل، برای اسرائیلی‌ها فعالیت در این مناطق دشوار شد و همانگونه که اوهاد کوهن، رئیس اتاق تجارت خارجی وزارت اقتصاد اسرائیل گفته بود، تحقق رویای اسرائیلی‌ها در ابتدای امضای توافقنامه‌های عادی‌سازی و امید آنها به پرواز تجار اسرائیلی‌ به ابوظبی هنوز مسیر طولانی پیش رو دارد.

نویسنده این مقاله در پایان نوشت، تل‌آویو سرمایه‌گذاری‌های بزرگی را که اماراتی‌ها آغاز کرده بودند، به دلایل نامعلومی متوقف کرد و این زمانی اتفاق افتاد که شرکت اماراتی بنادر بین‌المللی دوبی قصد داشت کنترل بندر حیفا را به دست بگیرد.