| |
نام علمي ماهي قرمز؛ كاراسيوس اوراتوس و از خانواده كپور ماهيان است
نكاتي جهت آشنايي با اين ماهي و موارد بهداشت فردي و نگهداري مناسب ماهي قرمز در پي مي‌آيد.
ماهي قرمز كه نام علمي آن كاراسيوس اوراتوس است و از خانواده كپور ماهيان بوده، خاستگاه اوليه آن كشور چين است كه با گذشت زمان به نقاط ديگر جهان بالاخص ايران معرفي شده است تا آنجايي كه هر‌ساله ميليون‌ها قطعه ماهي قرمز بر سر سفره‌هاي هفت‌‌سين مي‌آيند. [چطور از ماهيان آكواريومي نگهداري كنيم؟]
شرايط نگهداري ماهي قرمز:
ماهي قرمز به عواملي نظير هوا، دما، آب و غذا به مقدار مناسب نياز دارد تا هم خود سالم بماند و هم احتمالا سلامتي ما را به مخاطره نيندازد.
دما: ماهي قرمز در دماي بالاي 25 درجه سانتيگراد آسيب‌پذير بوده و تغييرات ناگهاني دما باعث مرگ آنها مي‌شود مناسب‌ترين دما براي اين ماهي بين 10 تا 25 درجه سانتيگراد است.
هوا: ماهي‌ها به اكسيژن موجود در هوا احتياج مبرم دارند و اين اكسيژن از طريق سطح هوايي كه با آب در تماس است وارد ظرف نگهداري ماهي مي‌شود. بنابراين هر چه سطح مقطع بالاي تنگ بزرگ‌تر باشد، اكسيژن بيشتري به ماهي مي‌رسد.
آب: استفاده از آب شهري براي ماهي قرمز مشكل خاصي ايجاد نمي‌كند فقط جهت خارج شدن كلر، قبل از عوض كردن آب ظرف حاوي ماهي، بگذاريد كه آب به‌مدت حداقل 24 ساعت در ظرف مجزا بماند كه با اين عمل هم كلر موجود در آب از بين رفته و هم آب دماي محيط را پيدا مي‌كند. بهتر است هر هفته يك يا دو نوبت و فقط نيمي از آب ظرف ماهي تعويض شود.
غذا: اگر در شبانه روز يك يا دو نوبت غذا به ماهي بدهيم، نياز آن بر طرف مي‌شود. غذاهاي كم پروتئين و سرشار از كربوهيدرات در اين ميان مناسب هستند و حدالامكان از غذاهاي آماده آن‌هم به اندازه‌اي كه در آب باقي نماند بهتر است استفاده شود.
مراحل نظارت‌هاي دامپزشكي:
كارشناسان دامپزشكي طي نظارت‌هاي ادواري كه از مراكز تهيه، تكثير و پرورش ماهيان به‌عمل مي‌‌آورند ضمن نمونه‌برداري از آب و ماهي موارد بيماري‌هاي ويروسي، باكتريايي، انگلي و قارچي را كه از سوي سازمان بهداشت جهاني (OIE) به‌عنوان بيماري‌هاي اولويت‌دار اعلام شده است را در آزمايشگاه مورد بررسي قرار داده و با موارد غيربهداشتي برخورد مي‌كنند.
همچنين شرايط اختصاصي حمل‌ونقل جهت اين مراكز در نظر گرفته شده است كه ماهي‌ها با خودروهاي مناسب و بهداشتي به مراكز عرضه انتقال داده شوند.
درصورت عدم‌رعايت بهداشت، اين موجود زنده نيز مي‌تواند همانند ساير موجودات، بيماري‌زا شود كه مهم‌ترين آنها بيماري‌هاي گوارشي و زخم‌هاي پوستي هستند. در همين ارتباط كودكان، افراد مسن و كساني كه دچار نقص سيستم ايمني هستند، از سايرين حساس‌ترند.
همچنين از ميان بيماري‌هاي مشترك بين آبزيان و انسان كه ممكن است مخاطرات بهداشتي به همراه داشته باشد مي‌توان به اريزپيلوئيد، ويبريوز، سالمونلوز، ميكوباكتريوم ماريوم، كلوستريديوم بوتولينوم، يرسينيوز و... اشاره كرد.
