| |
به گزارش خبرآنلاین غلامعلی حدادعادل در حاشیه نشست جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی افزود: «اختلاف نظر همیشه هست. اگر اختلاف نبود که وحدت ضرورت پیدا نمی‌کرد ولی ما سعی می‌کنیم وحدت خود را حفظ کنیم.»
وی در پاسخ به این سؤال که با توجه به اینکه طرح حکمیت را برخی گروههای سیاسی قبول ندارند آیا ورود نخبگان حوزه و دانشگاه می‌توانند کشور را از فضای ملتهب سیاسی بیرون بیاورند گفت: «هر اقدام مثبتی در جهت کاهش التهاب و تقویت وحدت در جامعه در مسیر انقلاب و قانون اساسی و اطاعت از رهبری مفید است.»
حدادعادل درباره طرح موسوم به وحدت ملی هم تصریح کرد: «اصولاً تفسیری که از آن طرح شد منطبق با آن کاری که درباره آن انجام شده بود، نبود عنوان وحدت ملی یا حکمیت ملی در آن طرح نبود.»
به گفته وی این موارد عناوینی بود که رسانه‌ها برروی این طرح گذاشتند.
حدادعادل تأکید کرد: «تصویری که از این طرح در رسانه‌ها مطرح شد با آنچه واقعاً بود، فرق داشت.
حدادعادل در سخنرانی خود در جمع اعضای جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی هم تأکید کرد: دولت و مجلس به یک عقبه فکری احتیاج دارند و بدون اتاق‌های فکر و مراکز پشتیبانی برنامه‌ای، مجلس و دولت نمی‌توانند کار خود را به درستی انجام دهند. به همین دلیل فایده تشکل‌ها و جمعیت‌ها این است که این‌ها می‌توانند با کمک فکری و کارشناسی مثمرثمر واقع شوند. البته او در جمع خبرنگاران حرف‌های دیگری زد و در پاسخ به اینکه پشتوانه احزاب را در حال حاضر چگونه می‌بینید تصریح کرد درشرایط فعلی احزاب و گروههای سیاسی از نظر عقبه کارشناسی وضع مطلوبی ندارند.
رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی همچنین گفت: اینکه ما در اصول مانند اعتقاد به اسلام انقلاب اسلامی، قانون اساسی و ولایت فقیه و رهبری با هم هم‌عقیده باشیم، اگرچه لازم و اساس کار است، ولی کافی نیست. ما باید اشتراکات را برای پیدا کردن راه حل مسائل کشور مبنا قرار دهیم.
وی تأکید کرد: اینکه ما 290 نفر افراد مجزا و از هم پراکنده را از کل کشور از طریق فرآیند انتخابات بشناسیم و این افراد را بدون اینکه یک جریان کارشناسی فکری باشند، فقط زیر یک سقف جمع کنیم، کافی نیست و احزاب و تشکل‌ها می‌توانند این نقش را ایفا کنند.
حدادعادل البته تکمله‌ای برای این سخنان خود داشت آنجا که تأکید کرد: «البته منظور ما جمعیت‌ها و تشکل‌هایی نیست که فقط دوستان و افراد اطراف خود را در مناصب می‌گمارند؛ یعنی فکر می‌کنند یک تشکل برای تقسیم غنائم و قدرت است. برخی آن‌قدر به این مسائل فکر می‌کنند که وقتی فردی در جایی منصوب می‌شود، محاسبه می‌کنند که آیا این فرد جزو ما هست یا نیست. اگر جزو آن‌ها نباشد به دنبال بهانه‌ای می‌گردند و انگ و رنگی به آن می‌چسبانند و اگر از خودشان باشد، چشمان‌شان را می‌بندند تا یک وقتی عیبی از آن فرد نبینند.»
