نامه شدیداللحن دانشجویی به وزیر ارشاد
متن زیر نامه ای است از طرف شورای دانشجویی امر به معروف و نهی از منکر به وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص وضعیت فیلم های سینمایی تولیدی که برای "تابناک" ارسال شده و به شرح زیر منتشر می شود:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای سید محمد حسینی
وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
سلام علیکم،
همان گونه که مستحضرید سینما یکی از مهمترین ابزارهای فرهنگی و تبلیغی در هر کشور و ملت محسوب می شود که زبان گویای آن مرزهای جغرافیایی و فرهنگی را درنوردیده و به راحتی بر مخاطب تاثیر می گذارد. لکن در یک نظام اسلامی همواره باید مراقب بود که این ابزار ارتباطی به وسیله ای برای تخریب ارزش های انسانی و تمسخر فرهنگ دینی و سنن مذهبی و یا خدای نکرده اشاعه منکرات و فحشا تبدیل نگردد.
از این رو تهیه دستور العمل های لازم الاجرا در مقام پیشگیری و ممیزی فیلم نامه و فیلم های تهیه شده در مقام اجرا خود از بزرگترین مصادیق امر به معروف و نهی از منکر است که باید به دور از طعنه ها، تمسخر ها و نیش و کنایه ها با جدیت تمام به آن اهتمام ورزیده شود. متاسفانه این مهم چند سالی است که نادیده انگاشته شده و یا کیفیت اعمال آن چنان نازل گشته که فلسفه وجودی آن را به زیر سوال برده است.
با نگاهی سطحی به آثار سینمایی تهیه شده و در حال اکران می توان مصادیق فراوانی از اشاعه منکرات را در آنان مشاهده نمود که حداقل آن عادی جلوه دادن ارتکاب برخی گناهان است که خود از بزرگترین معاصی نزد خدای عز و جلّ است. به عنوان نمونه با مشاهده فیلم « آقای هفت رنگ» می توان حداقل به محرمات زیر اشاره نمود:
1 ـ به تصویر کشیدن آرایش زنان
2 ـ رقص مردان و مطربی
3 ـ ترویج مشاهده ماهواره و حب خوانندگان مبتذل
4 ـ دخالت در زندگی خصوصی افراد
و دهها مورد دیگر که اگر به آن اشاره شود برای آن دلیل تراشی خواهند نمود.
جناب وزیر
من متاسفم و تاسف من از آن رو است که علیرغم تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری بر لزوم مواجهه با جنگ نرم فرهنگی و مراقبت بر هجمه های رسانه ای، آن بخش از سینمای کشور که از ابتذال قالب و معنا رنج می برد به راحتی از کانال وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی عبور کرده و خود ابزاری برای ترویج ضد ارزشهای اسلامی در جامعه تبدیل می شود. مع الاسف در سایر حوزه های هنری نیز کارنامه وزارت ارشاد خالی از نقطه های سیاه نمی باشد.
به نظر می رسد که نظارت بر موسیقی و خوانندگان عملا از دست وزارت ارشاد خارج شده و این مجموعه چشمان خود را بر موج ابتذال و غنا و مطربی و اختلاط زن و مرد و اشاعه اباحی گری و ترویج نمادهای شیطان پرستی و اشعار موهن و خلاف آداب انسانی در این حوزه بسته است. من منکر آن نیستم که همین نظارت ناقص آن وزارت محترم نیز تاثیر بسزایی بر کیفیت آثار سینمایی و موسیقایی کشور دارد، لکن سوال اینجاست که آیا وضع موجود برای مسئولین حوزه نظارت بر آثار فرهنگی یک زنگ خطر محسوب نمی شود؟ آیا رواست که اندیشه های زیر بدون هیچ نظارتی براحتی در فضای سینمایی کشور ترویج شوند؟:
1 ـ فقرو نداری توجیه خوبی برای هرگونه عمل ناشایست از جمله قتل و سرقت است.
2 ـ مسئولین کشور همگی یا ریاکارند و دروغگو و یا خشکه مقدس و متعصب.
3 ـ پرداخت رشوه امری عادی است و مشکل گشا.
4 ـ جوان حق ارتکاب هرگونه خطا را دارد ( لازم الخطا است نه جایز الخطا).
5 ـ دختر و پسر حق دارند به راحتی با یکدیگر معاشرت داشته و حفظ جوانب شرعی لازم نیست.
6 ـ هرگونه پوشش و مدل مو جایز است ولو بر خلاف فرهنگ و آداب ملی و مذهبی باشد.
7 ـ براحتی و بدون عذاب وجدان می توان دروغ گفت، غیبت کرد و تهمت زد.
8 ـ لودگی و بذله گویی بیش از حد چون نشاط آور است جایز است.
9 ـ اقشار مذهبی کشور غالبا انسانهایی بی شعور، خشک و خشن هستند.
10 ـ قرائت شخصی از دین و گزاره های روایی جایز است.
و . . .
حسب فرمایشات امام راحل (ره) هر گاه خلافی در جامعه رواج یابد در درجه اول مسئولین موظف به جلوگیری و مهار آن هستند و چنانچه قاصر یا مقصر بودند، این وظیفه بر دوش عموم مردم است که از امر به معروف و نهی از منکر کوتاهی ننمایند. بر این اساس وظیفه خود دانستم از طرف خود و سایر دوستان و علاقه مندان به سرنوشت کشور سطور فوق را برای جنابعالی و سایر همکاران بنگارم و از خدای متعال توفیق مسئولین کشور را مسئلت دارم.
والسلام علیکم
م. یوسفی
دانشجوی کارشناسی ارشد و عضو شورای دانشجویی امر به معروف و نهی از منکر
دانشگاه شهید بهشتی
