کلیسایی پر از مومیایی! +عکس

ایسنا: چهارمین کلیسای بزرگ جهان میزبان تعدادی قدیس مومیایی‌شده است و مردم هر روز به دیدن آن‌ها می‌آیند.

 دوئومو میلان (Duomo di Milano)‏ یا همان کلیسای جامع که چهارمین کلیسای بزرگ دنیا و بعد از کلیسای سنت پیترز باسیلیکا در رم، بزرگ‌ترین کلیسا در ایتالیا است، در میدان «دِل دوئومو» در شهر میلان واقع شده است. کلیسای جامع میلان به‌واسطه‌ی اهمیتش در ترویج مسیحیت، ایفای نقشی عمده در استحکام اعتقادات و سنن کاتولیک‌ها، آلات قدیمی موسیقی بی‌نظیر و معماری گوتیک شگفت‌انگیز آن، مورد توجه معماران، نقاشان، موسیقی‌دان‌ها و جهانگردان، بویژه با عقاید مذهبی است.

معماری خیره‌کننده‌ی آن، مرجع بسیاری از دانشجویان معماری در دنیا است و شنیدن داستان‌های عجیب و شاید باورنکردنی از مراحل ساخت آن، از لذت‌های معماران آینده در دانشکده‌های معماری ایتالیا است. این کلیسا بعد از کلیسای جامع سویل در اسپانیا، بزرگ‌ترین کلیسا با معماری گوتیک در جهان است.

آنچه در این کلیسا بیشتر به چشم می‌آید، به‌جز نمای بیرونی آن، معماری بی‌نظیر داخلی و تزیینات آن است که هر بیننده‌ای را مسحور می‌کند. از این جمله، پنجره‌های بلند این کلیسا است که با نقاشی‌های رنگی با مضمون داستان‌هایی از پیامبران مزین شده است. این پنجره‌ها که در هر سوی کلیسا رابط نور بیرونی و تاریکی محوطه‌ی داخلی هستند، در طول روز با توجه به جهت تابش نور خورشید، بخش‌هایی از کلیسا را پر از رنگ می‌کنند و به شکوه این بنای عظیم هنری می‌افزایند.وقتی نورهای آبی، قرمز، زرد و سبز روی مجسمه‌های چندصد ساله‌ی کلیسا پاشیده می‌شود، چیزی به‌جز تحسین هنر معماران ایتالیایی نمی‌توان بر زبان آورد.
 

 

اما این کلیسا نکته‌ای متفاوت از دیگر کلیساها دارد؛ مومیایی‌های آن. در کلیسای جامع میلان، مومیایی تعدادی از پاپ‌ها که برخی به‌عنوان قدیس لقب گرفته‌اند، در تابوت‌هایی شیشه‌یی نگهداری می‌شوند. این مومیایی‌ها در یک بخش مشخص از کلیسا در معرض دید عموم قرار دارند. بازدیدکنندگان آن‌ها را می‌بینند و با نذر شمع، از آن‌ها رسیدن به خواسته‌های‌شان را طلب می‌کنند. دیدن چهره‌های نقره‌یی این مردان مومیایی‌شده، تجربه‌ای عجیب برای بازدیدکنندگان است و چند دقیقه‌ای وقت از هر بازدیدکننده می‌گیرد.

یکی از این قدیسان از آنچنان اهمیت ویژه‌ی مذهبی برخوردار است که برای او مقبره و چیزی شبیه به ضریح ساخته‌اند و روزانه بسیاری از مسیحیان آن را زیارت می‌کنند.

به گفته‌ی یکی از مسوولان در کلیسا، این قدیسان مومیایی شده‌اند، زیرا نباید از برابر چشم کنار می‌رفتند تا برای همیشه آنچه را که به‌عنوان خوبی از زندگی فرا گرفته بودند، بیاموزند و شاید به‌نوعی خوبی‌هایی که باعث قدیس شدن آن‌ها شده است از یاد نرود.

از دیگر نکات جالب در این کلیسا، قرار داشتن ردیفی از اتاقک‌های چوبی یا همان «اتاق اعتراف» در یک سمت سالن اصلی است. اتاق هایی که تصویر یک چشم در مرکز یک مثلث نمای بیرونی آن را تزیین کرده است. این اتاق‌ها برای اعتراف مردم از گناه‌شان ساخته شده‌اند، زیرا مسیحیان بر این باورند که اگر به گناه خود نزد یک کشیش اعتراف یا پولی برای جبران آن پرداخت کنند، بخشیده می‌شوند و به بهشت می‌روند.

 

 

در این کلیسا همچنین سازهای موسیقی قدیمی و بی‌نظیری نگهداری می‌شوند که روزی در مراسم مذهبی نواخته می‌شدند و همراه با آن‌ها، سرودهای انجیل را می‌خواندند.

در زمان تهیه‌ی این گزارش، به‌دلیل ترمیم بخش‌هایی از کلیسا، امکان حضور در قسمتی که سازها در آنجا قرار داشتند، وجود نداشت و فقط در تاریکی می‌شد پیانوی بسیار بزرگی را با شکل و ظاهر ابتدایی دید.

این بنای قدیمی در شهر مُد و گران ایتالیا بین ساختمان های مدرن میلان و خیابان‌های پر از فروشگاه‌های لوکس و مزون‌های معروف بسیار ویژه به‌چشم می‌آید. با توجه به آن‌که در میلان، بیش از هر شهر دیگر ایتالیا، شاهد ساختمان‌هایی با معماری امروزی هستیم و کمتر بناهای قدیمی بازسازی شده‌اند و مردم زندگی در ساختمان‌های جدید را ترجیح می‌دهند، این کلیسا برای میلانی‌ها چند برابر بناهای تاریخی شهرهای دیگر اهمیت دارد تا از این راه نیز علاوه بر مُد، جلب توجه کنند. در شهر سرد و بی‌روح میلان، جنب و جوش گردشگران در اطراف این بنا، برای میلانی‌ها جالب است. به‌طوری که مردها و زن‌های مسن این شهر، اطراف این نمونه‌ی شگفت انگیز معماری را به پاتوقی تبدیل کرده‌اند و آنجا می نشینند تا پویایی مهمانان شهر خود را ببینند.

ساخت این کلیسا که مهم‌ترین مکان توریستی شهر میلان است، پنج سده به درازا کشید. طبق آنچه مورخان ایتالیایی می‌گویند، در جای کنونی کلیسا، قصری بزرگ از زمان امپراتوری روم قرار داشت که پس از یک آتش‌سوزی در سال ۴۵۴ خورشیدی (برابر ۱۰۷۵ میلادی) بی‌کاربرد ماند تا این‌که ساخت کلیسا در سال ۷۶۵ خورشیدی (برابر با۱۳۸۶ میلادی) آغاز شد. ساخت این کلیسا در ۱۶آبان ۷۶۵ خورشیدی (برابر با ۲۰می ۱۸۰۵ میلادی) به‌دستور ناپلئون بناپارت پایان یافت و او در آنجا به‌عنوان پادشاه ایتالیا تاج‌گذاری کرد.

بازدید از این کلیسا هر روز رایگان است. البته برای رفتن به بام آن باید هزینه پرداخت کرد. روزانه تعداد زیادی از عروس و دامادها با حضور در این میدان، از بنای زیبای این کلیسا به‌عنوان پشت زمینه‌ی عکس‌های خود استفاده می‌کنند.