| |
پنج سلاح آمریکایی مورد علاقه ایران
نشریه آمریکایی نشنال اینترست در گزارش خود با عنوان پنج سلاح جنگی آمریکایی که ایران آرزو می‌کند داشته باشد، نوشت: ایران پس از انقلاب اسلامی در سال 1979 که به دشمن آمریکا تبدیل شد، بیش‌تر به سمت سلاح‌های روسی روی آورده و تجهیزاتی را نیز از دوران حکومت شاهنشاهی در سال‌های دهه 1970 حفظ کرده است. با این حال اگر ایران می‌توانست به سلاح‌های آمریکایی بیش‌تری دسترسی داشته باشد، چه چیزهایی را برای تجهیز خود انتخاب می‌کرد؟
رپر ام کیو – 9 (Reaper-MQ-9)
این هواپیما که قابلیت کنترل از راه دور و یا پرواز مستقل عملیاتی را دارد، یک سلاح بسیار سودمند برای ایران خواهد بود، کشوری با مرزهای آبی و زمینی گسترده و اغلب با کشورهای دشمن که می‌تواند از این هواپیماهای بدون سرنشین برای استفاده‌های زیادی از گشت‌زنی مرزی تا حمله دریایی استفاده کند و از نیروهای متحد زمینی‌اش پشتیبانی هوایی خوبی داشته باشد.
ام کیو – 9 مجهز به موشک‌های هل فایر (موشک‌های هوا به زمین ساخت آمریکا) است که به سرعت به سلاح مورد استفاده و سودمند ایران تبدیل خواهد شد. کشتیرانی را در تنگه هرمز تهدید خواهد کرد و نیروهای زمینی حزب آلله در سوریه را مورد پشتیبانی قرار خواهد داد.
این هواپیما درصورت غیرمسلح بودن با ظرفیت گشت‌زنی مداوم می‌تواند به عنوان سیستم عامل‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی ارزان در ارتش ایران مورد استفاده قرار گیرد.
این پهپادها دارای سیستم شکار و طول پرواز بلند برای هدف‌گیری است که به گفته‌ی فرماندهان ارتش آمریکا یکی از مهم‌ترین سلاح‌های آن‌ها در جنگ‌های فعلی است.
هلیکوپتر تهاجمی آپاچی ای اچ 64 (AH-64)
پشتیبان ناوگان هواپیماهای بدون سرنشین ام کیو 9 ایران، هلیکوپترهای تهاجمی آپاچی ای اچ 64 خواهد بود.
این هلیکوپتر مسلح به مسلسل‌های 30 میلیمتری و جایگاه حمل سلاح خارجی است که قابلیت حمل 16 موشک هل‌فایر، 76 اراکت 2.75 اینجی (نزدیک به هفت سانتی‌متر) یا ترکیبی از آن‌ها را دارد.
ترکیب پهپادها و هلیکوپترهای آپاچی به سرعت ایران و نیروهای تحت حمایت ایران را به قدرتمندترین‌ها در خاورمیانه تبدیل خواهد کرد. پهپادهای ایران می‌تواند دشمن را شناسایی و تعداد محدودی از حملات واکنش سریع را انجام دهد، سپس آپاچی می‌تواند برای یک شلیک قوی و جدی مورد استفاده قرار گیرد. آپاچی قادر است سلاح‌های سبک چریک‌های دشمن را کاملا نابود کند و موجب شود تا موشک‌های دوربرد هل فایر این هلیکوپتر از درگیری با موشک‌های دفاع هوایی قابل حمل هم‌چون FN-6 های چینی (موشک‌های دفاعی زمین هوای قابل حمل ساخت چین) دور بمانند.
پرواز تنها چهار آپاچی می‌تواند به طور جدی به هرگونه کشتی جنگی عملیاتی را در خلیج فاس آسیب بزند و شاید حتی مدل‌های کوچک‌تر مثل کشتی جنگی لیتورال آمریکا را غرق کند.
کشتی جنگی لیتورال (ساحلی)
خلیج فارس عملا دریای ایران بوده و بستن آن هیچ‌گاه برای شاه این کشور محتمل نبوده است اما جمهوری اسلامی نظر دیگری دارد.
ایران اگر چه نیازی به یک نیروی دریایی بزرگ ندارد، در صورت داشتن آخرین و پیشرفته‌ترین کشتی‌هایی که بتواند در ساحل مبارزه کنند، سود زیادی خواهد برد. کشتی جنگی لیتورال می‌تواند از مرز دریایی ایران پاسداری، کشتیرانی دشمن را تهدید، از محموله‌های تجهیزات نظامی مشتریان ایران در سراسر خاورمیانه محافظت کند و پرچم ایران را به نمایش بگذارد. این کشتی‌ها علاوه بر این، اعتبار نیروی دریایی ایران مقابل نیروی دریایی دشمنش عربستان را افزایش خواهد داد.
جنگنده اف – 35 بی (F-85 B)
ایران در هر درگیری نظامی با غرب در مقابل نیروهای دریایی و هوایی آموزش دیده‌ای قرار خواهد گرفت که در صربستان، کوزوو، عراق، لیبی، سوریه و نقاط دیگر عملیات نظامی انجام داده‌اند. هدف قرار دادن و تخریب پایگاه‌های هوایی ایران بخشی از برنامه‌ای است که به خوبی هم برنامه‌ریزی شده است، هر چند سامانه‌های دفاعی موشکی اس 300 و اس 400 ایران ظرفیت دفاعی قابل توجهی را برای این کشور فراهم آورده است.
جنگنده‌های اف - 35 بی آمریکا که قابلیت برخاستن و پرواز عمودی را دارد و انتخاب قطعی و بدیهی و البته تنها انتخاب برای تجهیز ناوگان هوایی است، چرا که به صورت ایده ال قادر به انجام ماموریت هوا به هوا و هوا به زمین را دارد.
موشک بالستیک و قاره‌پیما منیت من 3
ایران همانند کشورهای دیگری هم‌چون کره شمالی و عراق، سال‌ها روی برنامه موشکی بالستیک دوربرد کار کرده است. با توجه به دسترسی محدود ایران به آبراه‌های گسترده و محافظت شده و نداشتن بمب‌افکن‌های راهبردی، گزینه ایده‌آل برای این کشور موشک‌های بالستیک قاره پیما است.
وجود موشک‌های بالستیک منیت من 3 که در سیلوهایی در رشته کوه زاگرس پنهان شده باشد می‌تواند از ایران در برابر عربستان، آمریکا و هر مناقشه نظامی دیگری محافظت کند و عامل بازدارنده باشد.
موشک‌های منیت من 2 که مقید به معاهدات کنترل سلاح است، به ایران اجازه خواهد داد تا حتی یک سیاست تهاجمی‌تر را در عرصه‌ی سیاست خارجی منطقه‌یی دنبال کند که بیش‌تر به ضرر همسایگانش خواهد بود.
