|
حتی طرح این سوال می تواند مخالفت خیلی ها را به همراه داشته باشد. گرچه این ایده بسیار جالب است، اما کاهش ساعات کاری در عمل ممکن نیست. در واقع، برای دستیابی به این امکان باید هزینه ای معادل با کاهش مصرف و افت سطح اقتصادی را پرداخت. در ادامه با تک شات همراه باشید.
برای افرادی که به اخلاق حرفه ای اعتقاد دارند، مسیری که ما را به سلامتی و شادی هدایت می کند در کار بیشتر نهفته است. به نظر این گروه کار کردن سلامتی و شادی ما را تضمین می کند. به همین منوال هم کم کاری به عنوان تهدیدی برای سلامتی و شادی تلقی می شود.
اما در واقع کمتر کار کردن نه تنها ممکن است، بلکه عامل اصلی بهبود کیفیت زندگی است.
تعداد زیادی از تحقیقات نشان داده اند که کارکردن به مدت طولانی برای انسان هزینه دارد. افزایش ساعات کار می تواند خطر سکته، بیماری های قلبی عروقی و ابتلا به دیابت نوع دوم را افزایش بدهد.
با افزایش ساعات کار، ما همچنین زمانی که می توانیم با خانواده و دوستان خود بگذرانیم را از دست می دهیم. همچنین امکان انجام کارهایی که از انجام آنها لذت می بریم و به زندگی ما ارزش می بخشند را از دست می دهیم.
ما آنقدر درگیر کار و شغل خود می شویم که فرصت شناخت استعدادها و علایق خود را نداریم و فرصت های زیادی را برای دستیابی به سبکی از زندگی که بیشتر مناسب ماست را از دست می دهیم.
کار ما نه تنها اختیار عمل به ما نمی دهد بلکه درک ما از خودمان را هم با مشکل مواجه می کند. ما باید به روش هایی از زندگی رو بیاوریم که کمتر حول محور کار کردن بچرخند. بعلاوه، اگر کمتر کار کنیم از مزایای آن بیشتر مطلع می شویم و همین ارتقا کیفیت زندگی را به دنبال دارد.
اما برای عملی کردن این ایده، باید در جامعه تغییرات زیادی ایجاد شود. باید جامعه به کمتر کار کردن به چشم راهی برای زندگی بهتر بنگرد. باید بتوانیم این ذهنیت را که کار بیشتر را عامل موفقیت می داند از بین ببریم.