خبرگزاری تسنیم: ۸ ماه پیش زلزله‌ای در برخی از مناطق استان خراسان شمالی موجب ایجاد خساراتی به منازل شهری و روستایی شد.
زلزله 5.7 ریشتری اردیبهشت سال جاری در این شهر و شهرستان مانه و سملقان٬ خساراتی را به منازل روستایی و شهری و تاسیسات چند روستای استان وارد کرد.
داغی فراتر از داغ تاک‌ها
یکی از روستاهای متاثر از زلزله٬ روستای چریک واقع در دهستان بدرانلو از توابع بجنورد است. این روستای کوچک با 57 خانوار و جمعیتی نزدیک به 300 نفر٬ در دل دره‌های باصفا و حاصل‌خیز بدرانلو واقع شده و مردمانش هر سال حاصل دست‌رنجشان از انگورهای کلاهداری منطقه را با شوق فراوان بر سفره ساده روستایی می‌گذارند.
هر چند مدتی است طعم انگورهای کلاهداری این مردمان با صفا با برخی بی‌تدبیری‌ها به آفت «سفیدک» گرفتار شده و رنج این مردم را چند برابر کرده٬ اما داغ اینان از زلزله‌ای که خانه‌ها را بر سرشان آوار کرد٬ بیشتر از داغ تاک‌ها است.
خانه‌هایی که هنوز ویران است
در مسیر کوچه‌های روستا که قدم می‌زنیم به خوبی آثار به‌جا مانده از زلزله در خانه‌ها و آوارهایش دیده می‌شود. هنوز در نقاطی از روستا چادرها برپا هستند و رنگ سفید چادرهای امدادی هم نتوانسته دل این مردم رنج کشیده را سفید و روشن کند. مردم می گویند بعضی از پیمانکارها هم کار را نیمه‌تمام رها کرده و رفته‌اند.حالا معلوم نیست دست این مردم مظلوم به چه کسی می‌رسد که فریادشان را بشنود.
راه بین کوچه‌ها هم این روزها حال خوشی ندارد. برای گذر از خانه‌ای به خانه دیگر باید سختی راه و گل‌های زیادرا تحمل کنی تا به خانه برسی. سرما میهمان این روزهای روستائیان است و به قول خودشان٬ «خشکه سرما» امانشان را بریده. از طرفی نگران آوار خانه‌ها هستند و از دیگر سو به فصلی که از راه می‌رسد و بارانی که نباریده و زمینی که خشک است.
آب هم ندارند
به میانه‌های چریک می‌رسیم که زنانی دبه به دست توجه غریبه‌ها را به خود جلب می‌کنند. اینجا هم حکایت فخرالدین بی‌آب٬ دیگر روستای زلزله‌زده این حوالی٬ برایمان تکرار می‌شود.
مردم صبور این روستا از آب آشامیدنی هم محروم بوده و بسیاری از آن‌ها برای تهیه آب با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. شاید زمستان دیگری در این روستا رخ نمایی نکند. شاید زخم بی آبی اینجا را هم خالی از سکنه بگذارد و مردمش کوچه‌نشین حاشیه‌ای دیگر در اطراف بجنورد. حاشیه‌ای با هزار زخم بدتر از زلزله و بی‌آبی.
راستی درمان دردهای این مردم که هنوز چند خانواده از آنان در چادر زندگی می‌کنند٬ چقدر هزینه دارد؟ راستی ارزش گزارش‌هایی که در جلسات اداری می‌دهند و پرونده زلزله استان را با عینک خودشان نگاه می‌کنند٬ چقدر است؟ راستی کی تمام می‌شود غم‌های این لرزش زمین؟
