ضرغامی و درد و دل یک «حمومی»

رئیس سابق صدا و سیما در برنامه‌ی گشت و گذارش در تهران سری به یک حمام قدیمی زد و پای درد و دل صاحب آن نشست.

ضرغامی در اینستاگرامش نوشت:

حمومی!

امروز حوالی میدون انقلاب یه حمام قدیمی دیدم. از سر کنجکاوی وارد شدم و با ایشون، یعنی آقا مصطفی صاحب حمام و آقازاده شون که دورتر ایستاده هم صحبت شدم.

یاد پنجاه سال قبل افتادم، روز‌هایی که با پدر مرحوم بقچه به دست می‌رفتیم و در نوبت کیسه کشی و صابون زنی می‌نشستیم.

اون‌هایی که وضعشون بهتر بود حموم نمره (خصوصی) می‌رفتند. گرانتر و بهداشتی‌تر بود.

بعضی کارگر‌های کیسه کش (دلاک) هم چنان محکم کیسه می‌کشیدند که پوستمان کنده می‌شد! می‌خواستند برای پدرمان سفارشی کار کنند، ولی پدر ما را در می‌آوردند!

لنگ هم خودشان می‌دادند. برنامه مشت مال (ماساژ امروزی) هم در منوی بعضی بزرگتر‌ها بود.

حمام‌های عمومی معمولاً شلوغ بود. به خصوص روز‌های تعطیل!

درآمدش برای صاحب حمام بد نبود

یه تعداد کارگر هم از کنارش نون می‌خوردند!.

*پی نوشت*.

درد دل آقا مصطفی شنیدنی بود. آخه دیگه کسی حمام عمومی نمیره.

بخش عمومی حمام که کاملاً تعطیل بود. سکو‌ها و قفسه‌های چوبی و حوضچه‌های داخل حمام و دوش‌ها ردیفی و لوله‌های روکار و شیر‌های بزرگ اهرمی برایم خاطره انگیز بود! یاد سکانس فیلم قیصر افتادم!

اما تو این قسمت که حمام‌های خصوصی است، به جز یک مورد بقیه خالی بود.

چراغ‌ها را برای من روشن کردند و الا حمام تاریک و سرد بود. با این قیمت حامل‌های انرژی، اصلاً صرف نمی‌کند.

بر اساس مصوبه، قیمت حمام ۱۲ تومان است که ایشون ۱۰ تومان می‌گرفت تا مشتری جلب کند.

تازه امروز جمعه بود که قاعدتاً بالاترین مشتری را باید داشته باشد.

بسیاری از مشاغل سنتی، به دلیل تغییر سبک زندگی در حال ازبین رفتن است.

باید آن‌ها را مطابق نیاز روز تغییر داد؛ و از صاحبان آن حمایت کرد.

پیشنهاداتی به ذهنم رسید، به آقا مصطفی و آقازاده شون گفتم.

با دیگران هم در میان می‌گذارم. شما هم اگر نظری دارید بگید