دومین ویژه برنامه «سینما دو» برای جشنواره فیلم فجر در حالی جمعه شب با اجرا و سردبیری حامد عنقا روی آنتن رفت که این قسمت از برنامه به علی نصیریان به خاطر چندین دهه حضور پرافتخار در سینمای ایران تقدیم شد.
عنقا در بخشی از برنامه گفت: امروز در سینمای اهالی رسانه سه فیلم نمایش داده شد. از جمله آثار کامبوزیا پرتوی، منیژه حکمت و انیمیشن بلند سینمایی به نام «فیلشاه». پرتوی بیش از یک دهه بود بعد از «کافه ترانزیت» فیلمی نساخته بود و همه منتظر کار بودند. نسل ما به استاد کامبوزیا پرتوی هم خیلی احترام میگذارد هم به او مدیون است؛ به ویژه به خاطر فیلمهای او در عرصه کودک و نوجوان.
در ادامه پرتوی درباره فیلم تازه خود توضیح داد: «کامیون» یکی از طرحهای قدیمی ام بود که سالها بود میخواستم آن را بسازم، اما هیچوقت فرصتش پیش نمیآمد. چیزی که برای خودم جالب است فیلمنامههایی که محور آنها انسان یا بررسی موقعیت انسانها است هیچوقت کهنه نمیشود.
وی افزود: این فیلم درباره داعش نیست. داعش هم خودش یک بهانه است، شروع یک حرکتی است که داعش انجام میدهد و شخصیتهای ما مجبور میشوند به حرکتی که در فیلم میبینید
کارگردان «کافه ترانزیت» درباره بازیگران فیلم تازه اش گفت: «کامیون» را با همین آدمها میشد ساخت. آدمهایی که قابل باور باشند. با آقای آقاخانی قبلا کار کرده بودم و میدانستم که او برای این کار کمک است. او هم آمد و خیلی برای این کار کمک بود.
پرتوی تاکید کرد: بر مبنای اینکه قصه قابل باور باشد بازیگرانی را انتخاب کردیم که در خدمت قصه باشند و قصه را به باور برسانند تا مخاطب با آنها همراه شود. انتخابمان از اول همینها بود.
وی درباره دلیل شرکت در جشنواره گفت: راستش فرصتش پیش آمد. جشنواره برای من یک فرصت ارائه و دیده شدن است. فرصت خوبی که در ۱۰ روز با نظرهای مختلف کسانی که فیلم را دیده اند برخورد میکنم و واکنش آنها تکلیف ما را روشن میکند.
این کارگردان و فیلمنامه نویس همچنین درباره جشنواره اظهار کرد: حضور فیلمهای ساده پسند، کمدی و آثاری که اکنون اقتصاد سینما را در دست گرفته اند در جشنواره آدم را میترساند. آدم خود به خود نگران میشود که سینمای ما میخواهد همین قدر باشد؟ اما وقتی در جشنواره خوشبختانه به خصوص این دوره فیلمهای کمدی کمتر شده اند، پس میدانیم فیلمهای جدی و واقعی در این جشنواره بیشتر نقش دارند.
وی تصریح کرد: باید ببینیم لازمه سینمای امروز ما چیست و دوستان جوان ما چه چیزهایی عنوان میکنند و دوستان قدیمیتر چه چیزهایی و دغدغه اینها چیست؟ دغدغهها است که فیلمها را میسازد. درباره آثار کمدی هم دغدغه مالی است که این آثار را میسازد و برای همین فروششان را به رخ میکشند، اما فکر نمیکنند تماشاچی امروز سینما را با ساده پسندی و سطحی گرفتن تفکر آنها چه تربیتی میکنند.
پرتوی در بخش دیگری از سخنانش گفت: وقتی کسی به من نوشتن فیلمنامهای را پیشنهاد میدهد من باید با در نظر گرفتن جهان بینی او فیلمنامهای بنویسم و کاری قابل ارائه تحویل دهم.
وی تاکید کرد: باید چیزی بسازم که جوانها دوست داشته باشند و بیانی را انتخاب کنم که آنها شیفته کار شوند و چیزی که برایشان تعریف میکنم باور کنند! فیلمنامه نویس «محمد رسول الله» درباره نگارش این فیلم گفت: سر فیلمنامه محمد خیلی چالش بزرگی داشتم، چون بیان و تعریف شخصیتی بود که نصف جهان او را دوست و قبول دارند و پیروش هستند. من میگفتم این را چطور تعریف کنم تا کسان دیگری که درباره قهرمان من جور دیگری میاندیشند موضوع را بپذیرند و آنها هم شخصیتی را که من تعریف میکنم قبول داشته باشند.
وی در پایان درباره «گلنار» نیز گفت: جنگ تمام شده بود مگه من گلنار را ساختم. وقتی کودکان درگیر ناامیدی بودند رنگ و شادی را برایشان آوردم. گلنار نیاز آن وقت بود و در زمان خودش واقعا مورد نیاز بود.