«خوک» دارد گدایی فحش می‌کند!
کافه سینما: پس از اظهارنظرهای «سیاسی» لیلا حاتمی در کنفرانس مطبوعاتی جشنواره برلین، درباره «سرنوشت معترضان در ایران»، واکنش‌های متفاوتی، موافق و مخالف این اقدام ابراز شد. مخالفان از انگلیسی حرف زدن ضعیف حاتمی می‌گویند، و از این که به گفته آنها انتقادهای داخلی را پیش «بیگانه» برده انتقاد می‌کنند و اعتقاد دارند این کارها برای جایزه گرفتن از این جشنواره است. حالا یکی از نویسندگان اصولگرا، هشداری به همفکران‌اش در این جناح سیاسی داده است، که می‌خوانید:
مهدی آذرپندار نوشت: 15 شهریور 93؛ فیلم «قصه‌ها» رخشان بنی اعتماد با وجود اینکه به زعم بسیاری ضعیف‌ترین فیلم کارنامه او به خصوص در بخش فیلمنامه‌نویسی‌ست، در عین ناباوری جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره ونیز را می‌گیرد. ماجرا کمی عجیب به نظر می‌رسد. «قصه‌ها» برای کسی که فیلم‌های درخشان و شریفی مثل «زیر پوست شهر» و «روسری آبی» و «گیلانه» را در کارنامه دارد، یک عقبگرد آشکار محسوب می‌شود و مشخص نیست که این لطف بزرگ جشنواره ونیز به چه دلیلی است. عجیب‌تر اینکه خود «رخشان بنی اعتماد» که فیلمش در همان روزهای ابتدایی جشنواره نمایش داشت، بعد از پایان نمایش فیلمش و قبل از اتمام جشنواره، به ایران بازمی‌گردد و منتظر اختتامیه نمی‌ماند. انگار که خودش نیز می‌داند که شانسی برای تصاحب جوایز ندارد.
این نویسنده اصولگرا در ادامه می‌نویسد: - اما یکی دو روز بعد در حالی که جشنواره هنوز جریان دارد و «بنی اعتماد» هم به ایران بازگشته، اظهارات «علی جنتی» درباره «قصه‌ها» جنجال می‌آفریند. او با اشاره به اینکه «قصه‌ها» بدون دریافت پروانه ساخت، تولید و بعد از آن هم بدون مجوز وزارت ارشاد راهی #ونیز شده، می‌گوید: «این کاری است که باید با آن برخورد کرد. بعضی فیلم‌ها دست روی بعضی زخم‌ها و نقاط سیاه می‌گذارند و این نگاه را به دنیا عرضه می‌کنند که کار نادرستی است. [قصه‌ها] فیلم نامناسبی است. چرا در صحنه بین‌المللی حضور پیدا می‌کند؟ اصلا بنده سئوالم این است که چرا به این فیلم مجوز ساخت داده شد.»
- با این اظهارنظر عجیب و جنجالی آقای وزیر، دوباره بحث داغ «قصه‌ها» به موضوع اول رسانه‌های فرهنگی و حتی سیاسی تبدیل شده و هر رسانه‌ای سعی می‌کند له یا علیه وزیر و فیلم موضع بگیرد. اما در این میان، تنها برنده ماجرا «رخشان بنی اعتماد» است. او که تا پیش از این اتفاق، ناکام و ناامید از ایتالیا بازگشته و حتی منتظر اختتامیه هم نشده بود، به درخواست و دعوت جشنواره، برای حضور در اختتامیه دعوت شده و مجددا به ونیز بازمی‌گردد تا در شب اختتامیه روی سن برود و جایزه بهترین فیلمنامه هفتاد و یکمین دوره این جشنواره را تحویل بگیرد. جالب اینکه در نهایت هم «قصه‌ها» بدون هیچ مشکلی وارد چرخه اکران و توزیع نمایش خانگی می‌شود و کسی از اقای وزیر نمی‌پرسد که کارکرد اظهارات آن روزش به جز اینکه ورق را در ونیز به نفع فیلم «قصه‌ها» برگرداند، چه بود؟
- این ماجرا را شرح دادم برای اینکه بگویم حالا که این روزها، فیلم #خوک به کارگردانی «مانی حقیقی» از ایران در بخش رقابتی اصلی جشنواره #برلین حضور دارد و فیلم #هجوم شهرام مکری در بخش فرعی جشنواره، کاندیدای دریافت جایزه بهترین فیلم همجنسبازانه این جشنواره شده است؛ مطمئن باشید عوامل این دو فیلم، منتظرند تا رسانه‌های داخلی به بهانه‌ای این فیلم‌ها را یا عواملشان را با لحنی تند مورد عنایت شدید خود قرار دهند تا سناریوی مظلوم‌نمایی و گلایه از سانسور آنها در برلیناله تکمیل شود. صحبت‌های عجیب و ناپخته «لیلا حاتمی» را هم در نشست رسانه‌ای فیلم «خوک»، در همین پازل ببیند. بازیگری که خودش می‌گوید تا الان کاری به سیاست نداشته، با ادبیاتی هیجان زده و پر غلط، سعی می‌کند یک حرف سیاسی گل درشت بزند که نه ربطی به فیلمش دارد و نه ربطی حتی به فضای مملکتش در این روزها. تا جایی که خیلی‌ها متوجه نمی‌شوند منظور او از اعتراضات، وحشی‌گری‌های یکی دو روز پیش درویش‌هاست یا اعتراضات دی ماه سال جاری؟
- یادمان باشد که همین خانم بازیگر قبلا هم به واسطه بوسیدن یک پیرمرد روی فرش قرمز یک جشنواره دیگر، چگونه از خود، شمایل یک زن بازیگر خط شکن تحت فشار در ایران را ساخته بود که اگر به ایران برگردد، احتمالا با تنبیه مواجه خواهد شد تا ناگهان توجه همه فمینیست‌های غربی و طرفداران حقوق بشر و فلاش‌های دوربین خبرنگاران نگران وضعیت زنان در ایران را به خود جلب کند و ایضا یادمان باشد که «جعفر پناهی» با طراحی همین ژست «هنرمند در خفقان»، چگونه چند سال است که فجایع دست سازش را به نام فیلم به جشنواره‌ها و از جمله همین برلیناله می‌فرستد و دست پر برمی‌گردد.
این نویسنده اصولگرا در خاتمه می‌نویسد: - نه، اشتباه نکنید! نمی‌گویم سکوت کنیم. حساب ما با فیلم همجنسبازانه «مکری» و مهملات خانم «حاتمی» می‌تواند چند روز به تاخیر بیافتد. این دو فیلم الان به جنجال نیاز دارند و دارند گدایی «فحش» می‌کنند. مو بورها هم چشم‌شان به ایران است تا به محض دریافت پالسی در جهت سانسور، اعتراض یا توقیف فیلم، «خوک» و «هجوم» را در صدر بنشانند. بیاییم به بست‌نشینان سفارت خرس‌نشان، پاس گل ندهیم. همین!
